Dinsdag, 12 september
Vandaag de reis naar Papa, een stadje. Het is een etappe van 175 km maar daar gaan we wel vijf uur over doen, we kiezen er voor om ook tolwegen te gebruiken, waarom, dat weten we niet, maar in de reis-app wordt het wel aanbevolen, dus vooruit maar. Echter de reis-app of beter Google Maps stuurt je dwars door Budapest of over de binnen-ring en dat staat ons niet aan, we kiezen er voor om buitenom te gaan, wel 40 km extra maar een prima weg, de M0, en veel minder druk schatten we zo in.
We rijden dus eerst 8 km de 'verkeerde' kant op en dan op de M0, en rijden maar, eventjes lijkt het mis te gaan, er is een ongeluk gebeurd 'zegt' het bord, maar het is een auto met een lekke band. We kunnen nu echt vlot doorrijden en de km's vliegen onder ons door 88 km/u. Toch ook fraaie natuur, geoogste velden, paarden in het veld, het maakt de rit nu al een feestje.
We willen wel even pauzeren voor de lunch maar een schitterende gelegenheid bij een benzine-station zien we te laat, en dus komen we
uit op een vies parkeerterrein met vieze bankjes, een enorm aantal peuken echt overal, maar ja, het is wat als je geen keus hebt.
We rijden wel lekker rustig en gaan met een grote boog om Székesfehérvár heen (hoe spreek je dat uit?) richting Vezsprem.
Onderweg zien we ineens een soort kasteel torentje boven de velden uitsteken, wat is dat? We gaan er heen, even kijken, we hebben toch tijd genoeg. Het blijkt in het dorpje Hajmáskér te zijn maar het is een totaal vervallen ..... tja, wat is het eigenlijk een soort
klooster, een soort school? Er is ook niemand om het te vragen en ons Hongaars is na vier dagen nog niet zo zo.
We gaan weer verder maar in Vezsprem gaat het mis, in de Tomtom heb ik een extra punt toegevoegd om op deze route te blijven en nu blijkt dat in een buitenwijk van Vezsprem te zijn, dus even naar een bezine-station om dit te wissen en even een ijsje te scoren.
Dan weer verder, maar we zitten op een andere weg, deze is minder goed, vast geen tolweg... We zijn mooi op tijd op de camping, niet de laatste en niet de eerste. Het is een fraaie camping, prachtig sanitair, nog niet zo goed gehad, čn er is een zwembad bij.
Nadat alles op zijn plek staat ga ook ik even zwemmen, best lekker maar ik merk wel dat ik weinig geoefend heb dit jaar.
's avonds zijn wij één van de weinigen die niet uit eten gaan, de meesten van onze reisgenoten zitten in het restaurant van de camping. Morgen een excursie.
Woensdag, 13 september
Excursie naar de abdij Pannonhalmi, het is toch een uur rijden. De abt staat klaar om ons op te nemen in het klooster.... Nee, niet echt, geen abt of pater of broeder gezien.... vreemde abdij. Bekend en geroemd om zijn wijnen - nog nooit van gehoord - maar geestelijken, geen idee.
Zodra we kaartjes hebben kunnen we naar binnen, maar niet zonder dat we eerst koffie gehad hebben bij een aardige mevrouw in een piepklein 'tentje' die echt super efficient de koffie maakt die ook heerlijk smaakt.
Eerst worden we getrakteerd op een magnifiek uitzicht vanaf de voet van de kerk - de gehele abdij staat op een soort bult in het landschap. We krijgen allemaal een audio-gids en we gaan op pad door de abdij.
We gaan naar binnen - met een heel handige routekaart - en komen eerst door het kloostergedeelte waar een groot aantal 'gebruiks-voorwerpen' staan die bij een kerk horen. Vooral de relieken-schrein valt op en een heel bijzonder reisaltaar, ook staan er een aantal
monstransen die natuurlijk van goud zijn. Bekruipt mij weer de gedachte dat een gezin - in die tijd - daar een jaar van leven kon en hier staat het feitelijk ongebruikt.
Daarna gaan we verder naar de best grote basiliek maar erg uitbundig is deze kerk niet, het is meer ingetogen, geen goud te zien, geen
barok. Wel staan er een tweetal zij-altaren die heel aardig zijn. Er is ook een crypt die je gewoon binnen kunt aan, trappentje af en dan weer trappentje op. Er staat in de cryp een klein altaar maar wij zien geen reliekschrijn wel een teken op de vloer, er staat - amper te lezen - OTTO - , er is een glanzende plaat waar misschien iets/iemand onder ligt. In de informatie staat dat de kerk en het klooster zijn opgedragen aan St. Maarten, het kan zijn dat er onder de steen een reliek van St. Maarten ligt, maar waarom dan OTTO?
Het waarom van Otto is opgehelderd, in 2011 is het hart van Otto van Habsburg-Lotharingen hier bijgezet!
Na de kerk komen we in de 'rondgang' rond de koostertuin, die 'onderhoudsarm' te noemen is.
Nu gaan we naar de bibliotheek, die is zowel architectonisch als bibliothecair bijzonder te noemen. Er zouden 400.000 boeken staan, 
die duizend jaar oud zijn en nog handgeschreven. Het is niet duidelijk of er wel eens een boek ingezien of 'geleend' wordt.
We gaan nu naar de refter voor de lunch, nou ja, zeg maar gerust 'warm eten' want het is zeer overvloedig, niet helemaal ons eten maar het smaakt prima. Ik overweeg ook maar in het klooster te gaan, lekker boekje lezen, lekker eten, o ja, dat vroege opstaan, dat is niet helemaal mijn ding.
De groep gaat nu te voet naar de wijnproeverij, wij zien daar vanaf, we zagen het al eens eerder in Oostenrijk. Wij maken een wandeling door het Arboretum. Het gaat eerst een eindje een trap af, zeg maar zo'n 80 treden, dan een halfverhard paadje. We komen eerst langs een soort prieel, helaas gesloten, en daarna zien we zomaar Maria in een soort grot. We wandelen verder, langs kruidentuin, langs lavendel-velden, in de verte een gebouw voor bio-energie, wat dat ook mag zijn. Voor de terugreis moeten we weer 
vele treden omhoog. We gaan naar het 'koffie-vrouwtje' voor een espresso en een ijsje, kopen nog wat in het winkeltje, lopen nog even om de berg heen.... De middag schiet voorbij, de bus komt er aan en terug naar Papa. Morgen weer een reisdag. Welterusten.
Naar de volgende etappe