Zaterdag, 9 september
Vandaag dus een reisdag, de reis gaat naar Budapest, naar camping Arena. Vanuit de ACSI kampeerreizen App, wordt een route voorgesteld waarbij tolwegen vermeden worden. Dat heeft als groot voordeel dat je meer door de natuur rijdt, meer door dorpjes en stadjes komt en daardoor het land en - een beetje - van de cultuur kunt genieten/proeven. We zetten de route in de Tomtom maar die vertikt het om de meest oostelijke route te nemen. Nou, dan maar met een paar tussenpunten. Het wordt uiteindelijk een route van 285 km en dat lijkt ons goed te doen.
Het is half tien als we vertrekken, bijna een half uur eerder dan gepland, ach, waarom ook niet. Het is inderdaad een route door het
platte land en door dorpjes, waarbij we - natuurlijk - een keer verkeerd rijden en in Liptovski Hradk op de Martina Razusa straat niet verder kunnen Mw. T. roept al snel probeer om te draaien, dus ook 'zij' ziet dat dit kansloos is. Er zit niets anders op dan de car hier te keren, net behulp van een kleine oprit lukt dat wonderwel en al snel rijden we verder, richting Bresno. Het landschap
verandert hier heel snel, binnen een paar minuten zijn de velden verdwenen en rijden we omhoog, te bergen in, haarspelbochten, veel omhoog en evenveel omlaag. Het is een wonderschone natuur en een prachtige rit. Dan, de top, Chata Jarabatá U Cika, hoe hoog? geen
idee, maar het staat er vol met motoren, het is 'donor-zaterdag'. Ineens een soort parkeerstrook, we schieten er in, de koffie uit de
auto, er staat al een bankje klaar en een soort hut. Maar als we van de koffie genieten komen er meer auto's en mensen stappen uit en
lopen met flessen naar het huisje, wat is daar. Een prima Engels sprekende mw. vertelt dat daar een minerale bron is en dat ze daar bronwater halen, zomaar uit de natuur. Dus ook wij, twee flessen gevuld en weer op pad. Het is hier toch wel een beetje een ski gebied, gezien het toch redelijke aantal hotels dat hier 'zomaar' in de 'wildernis' staat.
Dan zijn we in Brezno, een stadje met een netjes gerestaureerde kerktoren, maar daarvoor hebben we nu geen tijd - of geen geduld?
Na Brezno staan we plotseling stil, wat nu, een file, met heel kleine stapjes gaan we vooruit, wat is er aan de hand, nou na een paar kilometer weten we het. In het dorp Cierny Balog is een soort dorpsfeest aan de gang, het hele dorp is er voor uitgelopen en de stoet verdwijnt op een groot veld. We kunnen verder.
Het is inmiddels kwart over twaalf en na al die haarspelbochten, al die vergezichten, al die vertraging, willen we even een stop voor een lunch. We zien een weggetje dat het bos in lijkt te gaan, onmiddelijk reageren en zo staan we op een bosweg naast een beekje.
Stoeltjes en tafeltje gehaald, even een lunch moment.
Dan door naar Lucenec, we wilden er doorheen, hadden ook het idee dat Mw. T. ons er doorheen leidde maar ineens zien we dat we het al
voorbij zijn. Dan zal het zeker niet erg groot zijn geweest. Dan komen we langs een weg waar ze bezig zijn een emorme viaduct of zoiets te maken, waar een lange weg overheen moet komen, want de werkzaamheden gaan kilometers voort.
Na al deze werkzaamheden, komen we op een uitstekende weg, vierbaans, gloednieuw en we schieten nu lekker op, 88 op de teller. Maar
dan is de vreugde toch niet van lange duur, het wordt weer tweebaans en slingeren we weer door dorpen en stadjes. Dan weer tussen
glooiende velden met geoogste akkers. Even is er een moment voor een kop goede koffie en een ijsje bij een Shell station in Batonyterenye. Maar ook hier komt weer een eind aan want dan opeens is daar de E71. Een vierbaansweg waar je 130 mag, nou er zijn er genoeg die dat doen, het lijkt wel of we stil staan..... Maar wat een slechte weg, zo ongeveer de slechtste van de dag, dat hadden we niet verwachte van een 'E'. Dan even later, Budapest, en na wat goede en slechte straatjes de camping.
We zetten de car neer, in een gat, we hopen maar dat er geen regen komt. En dan een drankje van de camping, nou wat vind je zo'n ontvangst, prima, helaas alleen rode of witte wijn.
Zondag, 10 september
Excursie naar Budapest, of beter gezegd, naar Pest, want helaas mag de bus tegenwoordig nog maar amper in Buda komen. Tja, jammer,
maar het is wat het is. Het is een excursie in twee delen, eerst dus Pest, het vlakke deel van de stad, dan een boottocht over de Donau waarbij we een buffet lunch krijgen en daarna een bus rondrit door een deel van Buda.
We stappen uit achter de St. Stefans Basiliek en lopen naar het plein. Wat een gigantische kerk, maar liefst 96 meter hoog. We moeten even wachten op onze 'fietsgidsen' dus koffie..... Het is tien uur als de 'fietsgidsen' komen. We gaan nl. op de fiets door Budapest
fietsen en zo langs een groot aantal bezienswaardigheden. Ofschoon menigeen wel een beetje bang is om zomaar te gaan fietsen in deze wereldstad valt het erg mee. Er zijn veel auto-luwe straten en brede fietspaden.
Onze gids Yvonne, we zijn in drie groepen ingedeeld, fietst met ons eerst naar een plein met een fraaie fontijn, het speelterrein voor veel kinderen en enkele toeristen. Dan naar de Donau waar we een mooi zicht hebben op een paar van de negentien bruggen en natuurlijk
Buda, aan de overkant. We laten de fietsen even staan - kan hier blijkbaar - en lopen naar het bijzondere en bizarre monument voor de Joden die hier door de Duitsers in de Donau 'gemikt' zijn en verdronken, schadalig. De Joden moesten hun schoenen en jassen uit doen,
dan werden ze aan elkaar geknoopt met touw, op de rand van de oever gezet en dan werd er één dood geschoten, deze viel in de Donau en sleepte de andere mee in zijn/haar val. De schoenen zijn een blijvend monument aan deze slachting.
Daarna fietsen we naar het schitterende parlements-gebouw, al die torentjes. Ook het parlements-gebouw is 96 meter hoog, dat refereert aan het jaar waarin Hongarije gesticht is 896. Het gebouw stamt uit 1896 toen het duizend jarig bestaan van Hongarije gevierd werd.
We komen op onze fietstocht langs meerdere heel kleine kunstwerken, zomaar door de stad verspreid, vaak door onbekende kunstenaars geplaats maar mooi en bijzonder zijn ze allemaal.
Dan plots op een kruispunt van een drukke met een rustige weg, het Huis van de Terreur. Dit is de naam die de Hongaren gegeven hebben aan het gebouw waar vroeger de beruchte KGB mensen gevangen zette, martelde en vermoorde, duizenden verdwenen, zonder een spoor.
We gaan op onze fietsen verder, door smalle autovrije straten, door brede drukke straten, maar onveilig voelen we ons niet, het is
hier niet ongewoon, mensen op fietsen door de stad.
Na wat bijzondere en minder bijzondere gebouwen bekeken te hebben komen we uit bij de Opera, echt Opera met een hoofdletter, wat een schitterend gebouw, van binnen nog mooier dan van buiten. Je zou bijna kunnen zeggen: Zo hoort een Opera er uit te zien.
Dan, terug op het plein voor de Stefans Dome, worden de fietsen weer ingeleverd en gaan met de bus naar de kade van de Donau waar 'ons
cruise-schip' wacht met een lunch-buffet. Het is geen kleinigheid die ons gepresenteerd wordt, dit is uitstekend, gevarieerd, goed
gepresenteerd maar vooral lekker en voor elk wat wils. Een dikke plus voor de ACSI. Tijdens de lunch varen we - ongemerkt - een stukje
de Donau af en weer terug, onder de vele bruggen door, met uitzicht op Buda en Pest vanaf het water.
's Middags maken we met de bus een rondrit door Pest en een deel van Buda, het is lastig goede foto's te maken vanuit een rijdende bus, we moeten het doen met de herinnering aan Budapest. Een stad die in de geschiedenis heel veel heeft meegemaakt en de stad gevormd heeft tot een mooie en gastvrije stad die het nu is.
Na de busrit door de stad worden we weer afgezet bij de St. Stefans Dome voor een bezoek aan deze basiliek. Na het kopen van de kaartjes worden we toegelaten tot deze overweldigende kerk. Wat een enorme kerk, maar ook wel weer donker door de toepassing van donker marmer en het weinige licht dat door een beperkt aantal ramen binnen komt. Natuurlijk is er een overvloed aan kunstlicht wat het soms eerder angstaanjagend maakt dan een vredige uitstraling. Ook de enorme koepel (de Dome) is bijzonder, het ontwerp en de bouw,
dat is het werk geweest van echte vakmensen, niet van praatjes makers - zoals op TV die met een paar kaarsjes en kussentjes een heel huis omtoveren.
In de kerk is ook een reliek-schrijn met de hand van St. Stefan. De legende zegt, hij was al begraven maar werd verplaatst, toen bleek dat zijn hand nauwelijk aangetast was en dus een reliek, in een mooi gouden kistje.
Ook zijn de enorme pilaren die de Dome ondersteunen, geen kleintjes, en natuurlijk ook in marmer en goud.
Dan worden we langzaam maar toch met enige aandrang naar achter 'geduwd' er gaat een mis beginnen - tja, het is immers zondag - en dan willen ze geen toeristen met hun camera's vooraan hebben staan. Tegen onze verwachting in, stroomt de kerk aardig vol, maar deze kerk vol dat zal niet snel gebeuren, zo groot.
Met de bus terug naar de camping, rennen naar de car, wasgoed ophalen en de wasmachine vullen èn dat op zondag..... schande....
Het was een pittig dagje maar ook een heel gevarieerd dagje, bus, fiets, boot, kerk en was.
Maandag, 11 september
Vandaag maken we onze eigen excursie, we gaan naar Gödölloi (uit te spreken als: goede lui). In Gödölloi staat een paleis waar ooit
Franz Jozef I en Sisi woonden. Het is een half uurtje rijden, gemakkelijk parkeren, we zijn bijna de eerste, wel even betalen, maar tja, hoe lang gaan we hier rondlopen? We gaan naar binnen, kaartje kopen en wandelen maar door het paleis. Het is best aardig en doet denken aan paleis het Loo in Apeldoorn. Maar hier wel een lange gang langs alle kamers, alle kamers mogen we bekijken, maar het is 
soms niet zo duidelijk waar een kamer voor diende, woonverblijf, eetkamer, ontvangstkamer, slaapkamer? Er is wel een wc, een beklede houten plank boven een tonnetje - wel heel herkenbaar voor ons. Er schijnt ook wel een badkamer te zijn maar waar die nou is? Er is ook een voor de kinderen ingerichte kinderkamer met het typische speelgoed uit die tijd. Het leven van Sisi is van twee uitersten, enerzijds beschouwd als de mooiste vrouw van die tijd, anderzijds een vrouw die psychisch erg in de war was, vaak depressief, ze mocht 
niet zelf haar kinderen opvoeden, dat deed schoonmoeder, ja, daar zou je als moeder ook treurig van worden. Uiteindelijk is ze vermoord door een gek die het eigenlijk helemaal niet op haar gemunt had, maar ze was er toevallig. Wel rijk, wel aanzien maar geen gelukkig leven. We eten prima bij het restaurant van het paleis en maken een grote wandeling door de park-achtige tuin.
We doen nog even wat boodschappen bij de TESCO maar die is zo groot, we kunnen niets vinden zonder hulp. We doen inkopen voor vanavond, we hebben dan een gezamenlijk 'eetfestijn', iedereen moet/mag een 'dish' maken. Het feest begint om zes uur en het is al donker en koud als we terugkeren naar de kar. Morgen een reisdag naar Papa, de plaats Papa in Hongarije.
Naar de volgende etappe