Woensdag, 6 september
Vandaag een reisdag, we gaan naar camping Bystrina, nabij Demonovska Dolina, zo'n 332 km. Het weer is goed en wordt nog beter zeggen de weervoorspellers op Weeronline.nl. We willen niet te vroeg weg, want dan sta je in de file bij BRNO, ook niet te laat want dan kom je ook weer zo laat aan èn we hebben vanavond om zes uur diner in het restaurant van de camping. Het is iets over tien uur als we wegrijden, we zijn wel weer een van de laatsten. Na een ritje door het landschap bij Veverska, komen we al snel op de snelweg die rond BRNO gaat. En ja hoor, een gigantische file, maar alleen op de rechter baan, dus wij snel tussen twee vrachtwagens door en 'karren maar'. Het gaat eigenlijk best heel voorspoedig, het is inmiddels elf uur, dus tijd voor ons tweede kopje koffie, er is een parkeergelegenheid langs de snelweg en op een zanderig hoekje kunnen we nog net staan want het is best druk.
Na zo'n 40 km wordt de snelweg een gewone tweebaansweg, de 50. Deze weg voert ons door dorpjes, fraaie natuur een mooie vergezichten. Het is inmiddels tegen half één en we zoeken een plekje voor de lunch, nergens natuurlijk: "Als je het nodig hebt is het er niet, als het er in overvloede is heb je het niet nodig" (1ste wet van Murphy). In een dorpje - Bystrice pod Lopenikem (wat een naam) - schiet
ik zomaar een straatje in, in de hoop op een kerkplein of anderzins, maar al snel roept Mw.T. "Probeer om te keren". Tjeetje, wat nu, taferelen van losgekoppelde caravans, keren op de mover..... maar dan is daar een voormalig fabrieksterrein , helemaal leeg, goed geasfalteerd en met de schaduw van precies één boom. Wie zegt dat de Voorzienigheid niet bestaat. Dus alle tijd voor een lekkere lunch.
We gaan weer verder, want de klok tikt door en we moeten nog 226 km. We hebben gekozen voor een route onder Trencin door, maar ergens
op de 61 gaat het mis, er zijn werkzaamheden en wat er gebeurt is niet te reconstueren maar we staan ineens op een fietspad voor een
camping.... O jé. Dan komt iemand naar ons toelopen, "U bent mooi op tijd", het is de baas van de camping waar we voor staan in prima Engels. Hij zegt, probeer op de E50 te komen, nou graag. We gaan op pad en rijden nu dwars door Trecin, dat is niet erg, het verkeer
rijdt prima door. Het is een best grote stad, met blijkbaar een interessante geschiedenis, zo'n kasteeltje boven op een 'berg' midden in
de stad. Als we dan in Trencianska Tepla zijn, hebben we deze grote stad verlaten, maar zitten nu wel op de noord-route, terwijl we
eigenlijk de zuid-route wilden volgen. Nou ja, "Als het niet wil zoals het zou moeten, dan moet het maar zo het wil" (2de wet van Murphy).
Dan schiet ons te binnen, O jé, de TomTom staat nog op tolwegen vermijden... Opgelost en ineens zijn we - volgens Mw.T. - ook een uur eerder op camping Bystrina, ook niet onprettig. Er volgen nog vele kilometers over de snelweg/tolweg , we rijden een hele tijd achter een vrachtauto die "Santa Trans" heet, en ik denk onmiddelijk aan Santa Claus en aan Kerstmis, ach was het maar weer Kerstmis.
Dan lukt het om nog ergens een
kop koffie te scoren op een parkeerplaats met restaurant. Maar aan de snelweg komt een eind, bij Zilina verlaten we de 60 en gaan we op de 18. Een schitterende route maar erg veel verkeer voor deze tweebaans weg met soms zomaar een zebrapad, dan weer een 'stop-licht' dan weer een opstopping, erg snel gaat het niet, veel slingerbochten, net geen haarspeldbochten, dan weer een fraai stuk langs de rivier, veel verwijzingen naar kastelen (of zoiets).
Het is iets na vijf uur als we de camping oprijden. Wij staan op het eerste niveau, een uitstekend plekje. Na het opstellen, even een kopje koffie en dan naar het diner in het restaurant.
We verzamelen en gaan gezamenlijk naar het restaurant, dat er best heel gezellig uit ziet, een beetje Oostenrijkse/Tiroler stijl.
Het eten is prima, een drie gangen diner, een soort hard gebakken broodje met gebakken kaas met ham, dan een vlees-schotel en ten slotte een kokos taartje, heerlijk. Echter de acoustiek is vreselijk, horen en zien vergaat je, ik heb zelfs pijn aan mijn oren en na het toetje gaan er twee weg uit deze afschuwelijk herrie. Die halen in de caravan wel een kopje koffie.
Donderdag, 7 september
Een excursiedag, het wordt een excursie naar de Bachledka Treetop Walk en de hoge Tatra, een geweldige bergketen, waarvan we de hoogste gaan bezoeken - al gaan we niet tot de hoogste top. We staan (bijna) allemaal om half negen klaar bij het Welness gebouw, we gaan met de bus er naar toe. Het is
echter wel een ritje van zo'n 96 kilometer en daar gaan we bijna twee uur over doen. Het is ongeveer half elf als we klaar staan bij het basisstation in Bachledka en natuurlijk begint het met een bezoek aan de wc terwijl reisleider Gerard de kaartjes voor de
kabelbaan en de Treetop Walk koopt.
Het is een heel moderne kabelbaan met cabines voor acht personen, dus we zijn zomaar 'boven'. Daar begint het boomkroonpad, boven de
bomen met fraaie vergezichten over de omgeving. Eigenlijk is het heel gemakkelijk, het is mooi vlak en door de vorm kunnen er ook prima familiekiekjes gemaakt worden. Je kunt ook nog de 'toren' 'beklimmen' het is feitelijk een heel lange rondwandeling tot je boven bent, ruim 600 meter. Voor de waaghalzen is er een net waarover je kunt lopen en een glijbaan waarin je met 100 km/u omlaag zuist.
We gaan na ons bomenkroonpad met de bus naar Tatranska Lomnica waar we een prima lunch hebben. Na de lunch gaan we per kabelbaan naar het basisstation - op 850 m - voor onze reis omhoog naar de Skalnaté Pleso - op 1751 m - , maar wel via een tussen station op 1145 m. Ook hier is de eerste kabelbaan super modern en de tweede wat klassiek: een metalen 'bakje' voor max 4 personen. Maar dan het uitzicht en de natuur op deze hoogte, schitterend, er is zelfs nog een cabine baan naar de hoogste top, de Lomnick van 2634 m. Het is redelijk goed mogelijk hier te wandelen en dat doen we dan ook voor zover mogelijk. Er is ook nog een pad verder omhoog maar dat is niet heel duidelijk aan gegeven, we horen er pas later van. Om vier uur terug met de kabelbaan, want om half vijf gaat de bus terug, maar je zou hier uren kunnen zitten, gewoon kijken naar de natuur en het bijzondere vergezicht. Het was een heerlijke dag, dank aan de inzet van onze reisleiders. Welterusten, morgen een vrije dag....
Vrijdag, 8 september
Vandaag een vrije dag, maar dat betekent niet dat iedereen stil voor zijn of haar caravan of camper zit, de een reist naar een meer, een ander rent over de bergen, weer een ander gaat shoppen in de nabije stad. Maar liggen in de zon met een boekje, dat zie ik niemand doen.
Morgen weer een reisdag, tot morgen.
Naar de volgende etappe