Zondag, 3 september
Vandaag een reisdag, naar Veverska Bityska, zo'n 175 km, een groot deel gaat door Polen, komen we daar ook nog eens. We kiezen opnieuw voor een route over lokale wegen - snelwegen vermijden. Het weer is redelijk, soms een piepklein buitje, maar het weer wordt steeds
een beetje beter. Het is een route door landerijen, door bossen, heuveltje op heuveltje af en een enkele keer zelfs een haarspeldbocht. Natuurlijk knippen we er weer flink op los en na 100 foto's zijn we in Veverska.
De landerijen liggen er glad geschoren bij, de oogst in de schuren of inmiddels verwerkt, het restant: stro, ligt tot schitterende balen geperst op het land te wachten tot ook dat 'geoogst' wordt, want er gaat niks weg...
Dan gaan we door een dorpje, maar er is wel aan de sfeer gedacht, het kleine fontijntje maakt het tot een feestje om hier te
wonen en te wandelen. Dat valt toch wel op, de bevolking is zo - oppervlakkig te zien - meer met elkaar dan in NL. Daar zal de eeuwenlange geschiedenis zeker een reden voor kunnen zijn.
Dan komen we bij het tunneltje waarvan wij vermoeden dat de reisleiding deze gisteren bedoelde, in het midden blijven rijden, dan houdt je je caravan wel heel. Het is overigens wel heel erg stil op de weg, mogelijk omdat het zondag is, vrachtverkeer is er helemaal niet (in iedergeval geen enkele vrachtauto gezien).
Dan komen we door dichte bossen door een wat meer 'bergachtig' gebied, bij een afdaling zien we een leuk huis met het opschrift "Dag
Opa", nou fijn dat er aan je gedacht wordt denk ik dan maar. Iets verderop is een ruime 'parkeerstrook' bij een drietal vuilnis containers, precies groot genoeg voor ons. Ze stinken niet en dus tijd voor een lunch.
Uit de bossen een veld met koeien, zien we hier niet echt vaak, maar zeker een 'kiekje' waard.
Dan weer een leuk dorpje met zo'n opvallende kerktoren, een ui lijkt het wel. Vaak zeggen we, was hier maar een parkeerplaats voor ons, even een kijkje nemen in zo'n dorpje, even de sfeer proeven (ofschoon het wel zondag is natuurlijk).
Een groot aantal huizen is 'gewoontjes' maar vaak wel een goede staat, slechts een enkele keer zie je een huis dat er uit springt, door architectuur of fraaie tuin.
Het lukt ons bij een benzinestation de car even te parkeren op het terrein voor vrachtwagens. Even een drankje op een best aardig terras in zonnig weer.
Dan rijdend op een rotonde zien we een - zo te zien - leuke winkelstraat, we maken een ere rondje en komen op een parkeerterrein dat net 'droog' is. Het is Letovice, met een fraaie kerk: Kostel svatheo Prokopa, en we zien een kasteel: Zamek Letovice, hoog op een berg.
We 'bezoeken' de kerk, die met een grote glazen deur gesloten is en tegelijk is er in de pastorie een soort feest, kinderen krijgen schmink, er zijn speeltoestellen, er wordt gebakken, er wordt gezongen en voorgedragen (al verstaan wij er niks van), maar gezellig is het zeker. We durven niet om een gebakje te vragen, maar hadden zeker een gekregen, zo gastvrij ziet het er uit.
We doen geen moeite om het kasteel te bereiken of te bezoeken, het is te hoog en er is geen zichtbare weg er naartoe.
We gaan nu het laatste stuk naar de camping Hana, de naam van de eigenaresse, het is een vrij kleine camping en het plaatsje dat we krijgen is zo mogelijk nog kleiner, de voortent staat deels op de weg, we hopen maar dat ze er omheen rijden.
We zijn om half elf vertrokken, als een van de laatsten en zijn om half vijf aangekomen, zes uur onderweg geweest, maar toch was het een heel leuke route, door een land dat we niet kennen, niks van de cultuur weten enz. Morgen een vrije dag... Welterusten.
Maandag, 4 september
Een vrije dag, voor de een een feest, voor de ander een drama. Waarom eigenlijk, tja, reizen op zondag, lekker rustig op de weg zegt de een, nee zegt de ander, op maandag zijn alle toeristische bezienswaardigheden gesloten en dat vind ik zonde, daar kom ik juist
voor. Sommigen zal het niet uitmaken maar het is wel lastig kiezen.
Op deze vrije dag is er alle gelegenheid om die dingen te doen waar je op andere dagen niet aan toekomt, zoals bv. de was, de camper of caravan opruimen, je familie eens bellen enz. Wij slapen lekker uit - dwz een kwartiertje langer dan anders. Na een lekker kopje koffie - voor sommigen in de zon, voor anderen helaas niet, de zon staan ons in de rug, helaas - gaan we naar het dorp.
Naar het dorpje Veverska is het twintig minuten lopen, dus, de schoenen aan en gaan. Het weer is heerlijk, eindelijk na zoveel trieste, regenachtige en koude dagen. We moeten wat boodschappen hebben en we hebben geen zin in een autorit naar de Lidl als we te voet ook alles kunnen krijgen.
Het dorpje is best aardig, niet groot, maar wel een stadkantoor, een school, een supermarkt, drie restaurants en natuurlijk een - heel fraaie - kerk. Ofschoon de kerk op slot is, lukt het goed om een kijkje en een kiekje te nemen. We doen onze boodschappen bij de CO-OP en met een tas en een rugzak gaan we terug. Ook anderen zijn op het idee gekomen hier boodschappen te doen, we komen ze tegen, soms te
voet, soms op de fiets. Wij zijn niet de enigen die een rustige middag houden op meerdere plaatsen hebben reisgenoten de stoel in de maximale achteruit stand staan.
Maar om vier breekt het los, de Jeu-de-Boule competitie. Overal staan groepjes heel serieus met de zware ballen te gooien ( of eigenlijk ze werpen...). Veel van de reisgenoten nemen deel aan de competitie, ofschoon het wel een hoog "we zijn er bijna" gehalte heeft, maar dat terzijde. Mogen we niet meer Jeu-de-Boulen omdat het een hoog WZB gehalte heeft, nee, doe gewoon wat je leuk vind!!
Dan komt iemand tot de ontdekking dat net buiten de camping pruimenbomen staan met echt heerlijke pruimen. Nou menigeen snelt met een bakje naar de bomen, de rijpen vallen er bijna vanzelf af, we hadden geen week later moeten komen. Wij maken er gelei van voor bij het toetje.
Morgen weer een excursie, welterusten.
Dinsdag, 5 september
Vandaag een grote excursie, we gaan met de bus naar de Punkva grotten en de Macocha kloof, en dan 's middags een rondleiding in de stad BRNO. BRNO is de hoofdstad van Moravië - 390.000 inwoners - en de tweede stad van Tsjechië (weten we dat ook weer).
De bus is mooi op tijd en wij ook, kwart voor negen vertrek naar de grotten, een rit van bijna drie kwartier.
Het is de bedoeling dat we eerst een kopje koffie kopen, maar reisleidster Giesela vindt het ook wel een mooie plek voor een groepsfoto, dus enige tweesplat. Er wordt een foto gemaakt, maar reisleider Gerard is er nog niet, enkelen gaan toch het restaurant binnen soms voor een WC bezoek, of om koffie te bestellen. Dan komt ineens Gerard aanrennen, ho,ho, alles is anders, lichte paniek: het is verkeerd doorgegeven , we zitten in het tijdslot van 10 uur en niet van half elf, dus geen tijd voor wat dan ook, snel snel naar het treintje. Wat omslachtig knipt de bestuurder van het treintje oudewets met een kniptang, op zich ook wel weer leuk en dan gaan we. Binnen zes minuten staan we al weer stil, we staan voor het bezoekerscentrum van de Punkva grotten.
Na het verkrijgen van de kaartjes gaan we naar binnen - zonder kaartje - en achter een 'soort van' gids aan door de grotten. Overal waar we langs komen knippen er lampen aan en start een bandje - waar de gids niets van verstaat - met uitleg in het Nederlands over wat we zien. Het is elke keer weer anders maar toch lijkt elke grot op andere waar we eerder waren. Wel is bijzonder dat we plotseling in een enorme kloof staan. Het is natuurlijk van hieruit dat de grotten ontdekt zijn in 1907. Er is bij deze kloof een legende: een stiefmoeder gooide haar stiefkind in de kloof maar die bleef hangen op een tak, de dorpelingen werden hier heel boos van en gooiden de vrouw in de kloof....
Daarna gaan we een trap af en komen door een lange tunnel bij een onderaardse kanaaltje waar een bootje op ons ligt te wachten. We worden er toch wel stevig in gepropt want we moeten met 41 personen toch echt wel in twee bootjes. Na eventjes varen, onder zeer laag hangende rotsen komen bij een grot met weer fraaie stalacmieten en stalactieten. Maar al snel moeten we terug en worden weer in het bootje gelepeld want het tweede bootje komt er aan. Na weer vier minuten varen staan we weer in de buitenlucht, dat lucht ook wel weer op na de tocht over het grottenwater.
Dan weer een misser, het treintje komt maar niet, wanneer is er gewoon even tijd voor een kopje koffie? Dan het verlossende woord, vijf voor twaalf komt het treintje, dus hebben we tien minuten voor een kop koffie. De uitbater verstaat echter wel zijn vak en in 'no time' heeft iedereen koffie. Dan in het treintje, vervolgens in de bus en naar BRNO.
De bus rijdt in een half uur naar BRNO en er wordt afgesproken hier om drie uur weer te zijn voor de stadrondleiding met gids. Dus zijn we vrij om zelf even een leuk restaurant uit te zoeken voor de lunch. We vinden echt binnen drie minuten een leuk uitziend restaurant maar we kunnen de kaart niet lezen. Wat doe je, nou heel eenvoudig, je kijkt of dat wat iemand in zijn/haar bord heeft er
goed uitziet, dan vraag je welk item dat op de menukaart is, nou en dat bestel je dan of je zoekt een ander restaurant. We hebben een gemakkelijke keuze en het smaakt uitstekend. Nu de stad in...
Wat een schitterende gebouwen, welke periode het ook mag zijn - ik ben geen kenner - het is een feest om ze te bekijken. Waar je ook
loopt en waar je ook kijkt, er is zoveel cultuur-historie. Natuurlijk staat er ook wel eens iets moderns bij of gebouwd in de communistische tijd, daar heb ik minder mee. Onze gids geeft goed uitleg maar het beklijft niet. Grappig is de uitleg bij deze twee kunstwerken, de een - voor het gerechtsgebouw - moest uitbeelden dat de rechtspraak een zware klus is maar in de volksmond is het een deurwaarder die de koelkast komt ophalen. Het andere beeld is de dapperheid, ja dat is wel duidelijk.
We gaan door naar het stadhuis, waarbij de toren opvalt en dan op die toren een wat slappe - tja, hoe heet zo'n ding ook alweer - het was een soort rebelie van de kunstenaar tegen de starheid van de architecturale stroming in die tijd. Achter het stadhuis staat een ouder deel, dat is romaanse stijl (dat kan ik nog wel herkennen). We komen over de groentemarkt waar de groenteman een beetje boos is omdat wij met z'n allen toch heel erg in de weg staan bij zijn werk om alles op te ruimen.
Dan na flink wat treden omhoog, de Petrus en Paulus kathedraal, tja, natuurlijk ook geen kleintje. Van binnen ook bijzonder met de verschillende kleuren marmer en natuurlijk een 'gouden' altaar.
We nemen nog even een kijkje bij een uitzichtpunt over de stad BRNO, maar dat is wel een hoog punt, maar geen hoogtepunt, het uitzicht is bijzonder lelijk, kan ook niet anders, je kijkt uit over de nieuwe stad, de werkende stad en je staat met je rug naar de oude stad, de historische stad. We lopen terug naar de bus, langs het concertgebouw, ook een fraai toonbeeld van bouwkunst. Half zes zijn we terug, dan de briefing voor de reis naar Bystrina en wij moeten nog wat boodschappen doen, al met al een drukke en welbestede dag. Welterusten.
Naar de volgende etappe