Woensdag, 30 augustus
Vandaag een reisdag, naar Bozanov, een etappe van zo'n 175 km, waarbij wij er voor kiezen de snelwegen en de tolwegen te vermijden. Maar waarom zouden we ons haasten, als we pas om vijf uur op de camping hoeven te zijn. We nemen eerst maar eens een lekker kopje koffie en dan pakken we alles op en het is inmiddels half elf als we als een der laatsten de camping in Klanovic verlaten. Het weer is 
goed en de wegen zijn ook prima, al weten we natuurlijk nog niet wat ons te wachten staat verderop. De natuur is hier vooral
agrarisch, veel akkers, velden zonnenbloemen, geoogste akkers, glooiende vergezichten en veel kleine ogenschijnlijk verlaten dorpjes. Een eerste kerkje is al gespot en voor 'eeuwig' vastgelegd. Dan een pingel op de groeps-app, op de snelweg staan een aantal vast omdat er een kraan zich vastgereden heeft onder een viaduct. Nou daar hebben we hier op deze 'landweg' geen last van. Soms kom je door een leuk dorpje, een pleintje, een vijver erbij, maar helaas, er is vaak geen ruimte voor een auto met caravan.
In Chlumec nad Cidlinou, lukt het dan eindelijk om op een smalle parkeerstrook aan de weg de combinatie te parkeren, waarbij dank aan
een reisgenoot die het overige verkeer even ophield zodat we goed konden indraaien. Een paar tellen later draait ook een andere reisgenoot zijn combinatie in het parkeervak. We wandelen even door het dorpje, het lijkt wel een beetje een stap terug in de tijd, kleine winkeltjes, met etalages waarin de spullen/kleding wordt getoond. Toch ook wel weer leuk. Hier geen H&M, geen PRIMARK, geen enz. Gewoon een leefgemeenschap die het elkaar gunt ook wat te verdienen.
We gaan een werkelijk keurig hotel restaurant binnen voor een koffie, wat een luxe en wat een sfeer, heerlijk, het bestaat, ook hier.
Dan bij de grote stad Hradec Kralove gaat het mis, er is een deel van de weg afgesloten, gelukkig kent TomTom de optie 'zoek
alternatief' en in twee minuten zijn we weer 'en route', we komen deels door de stad maar gelukkig geen verdere problemen.
Wel is en blijft de natuur ons iedere keer weer verrassen met fraai vergezichten en leuke dorpjes. Bij een bushalte kunnen we even
stoppen voor een drankje, maar de 'wet van Murphy' geldt ook hier. Er komt een bus aan die hier in wil, wij er uit, de bus er in, wij keren en draaien weer achter de bus, pauze is pauze.
Dan in Broumov is een omleiding naar Bozanov maar hierdoor komen we opnieuw door schitterend landschap en fraai en oud stenen brugje en langs gedenkstenen die langs de weg staan. Wat een leuke reis.
Donderdag, 31 augustus
Vrije dag, ook voor uw verslaggever, maar eind van de middag een BBQ...
Het weer werkt mee en het wordt een gezellige party, de camping bazen - Hillebrand en Natasja - hebben voor heerlijke gerechten gezorgd: salades, fruitsalada, stokbrood en vers gegrilde kip, carbonade en worstjes voor op de BBQ en natuurlijk een drankje voor elk wat wils.
We zitten aan stevige pic-nic banken en meegebrachte stoelen en tafels en het is heel gezellig.
Morgen excursie naar Adrspach, lunch in Teplice en bezoek OPAK bierbrouwerij in Broumov.
Vrijdag, 1 september
Vandaag dus de excursie naar Adrspach, met de bus, die om kwart over acht al klaar staan het is een ritje van zo'n 30 km en we zijn er
vlug, al moet gezegd dat op de wel heel smalle wegen een buschauffeur het niet altijd gemakkelijk heeft. We komen om iets over negen uur aan bij de hoofdingang van dit - laten we het noemen - Nationaal Park. Er is een groot parkeerterrein en we zijn de eersten, kaartjes kopen en wandelen maar, we krijgen een kaartje met een route en een groot aantal grappige namen. Zo eenvoudig is het, maar dat is dan ook het gemakkelijkste deel, na de ingang wordt alles een stuk zwaarder. Zo adviseert onze reisleider Gerard om - als je niet echt goed ter been bent - het tweede deel van de route niet te doen maar af te snijden via een zogenaam kinderwagen pad.
Al snel zien we grote rotsen uit de grond 'steken' als het ware. Hoge stenen klompen begroeid met mos en een enkele keer zelfs met een boompje. Na het meer van de zandgroeve komen we op een pad dat dwars door de rotsen voert, bepaalde rotsen of doorgangen hebben een naam gekregen, zoals het Gotische poortje. Daar doorheen lopend komen we op een boardwalk en lopen zo gemakkelijk verder. Het is een wonderbaarlijk pad, stijle rotsen, groen, grijs, oker met de - op dit moment - blauwe lucht erboven. Fraaie namen komen voorbij, zoals Tand, Olifantenplein en Elisabeth-toren. Niet dat we altijd eenzelfde herkenning hebben als we het zien maar gelukkig staan er overal bordjes bij, dat dan weer wel.
Het wandelen tussen deze reuzen, Golem rotsen, is een beetje bizar en wonderschoon tegelijk, soms lijken het inderdaad een soort van reuzen die slapen en elk moment wakker kunnen worden, thema voor een enge film. We merken wel dat zo'n grote groep eerder slentert dan wandelt, niet onlogisch, iedereen wil foto's maken en dan wachten tot er niemand meer voor staat. We snellen even vooruit en dan
hebben we bijna niemand meer voor ons, we komen als een van de eersten aan bij het punt van splitsing bij de kleine waterval, van hieraf kun je terug gaan of - moeilijker - verder doorgaan naar de grote waterval en een meertje of rechtsaf vervolg van de route. De
groep valt nog meer uit elkaar, geen probleem.
Wij gaan de route - een lastig stuk - toch vervolgen en komen na vele trappen op en af, bij een soort Kapelletje, Gedenkplaat, waar de namen hangen van vele, soms jonge mensen, zijn het personen die van de rotsen gevallen zijn in de loop der jaren, niet geheel duidelijk. We lopen verder, er zijn soms lastige stukken bij, maar dat overleven we wel, soms gewoon even rusten, geen haast het is vakantie!? Maar wat ons wel verbaast is een gezin, vader die de hond meersleurt en een kind van drie aan de hand, een moeder met een kind van drie aan de hand en een baby in een draagzak. Bizar, bijna valt een kind van een hoge trap en kan vader het nog net aan een armpje optrekken.
We komen nu bij een panorama, maar er staan onderhand wel flinke bomen voor, dus andere definitie van panorama... Dan het uitzicht op 'De Burgemeester en zijn vrouw', hierbij kunnen we ons inderdaar een burgemeester voorstellen, rechtop en streng, ook de vrouw die hem recht aankijkt en trotseert, erg leuk bedacht.
Dan, zonder naam een spleet in de rotsen waar Indiana Jones jaloers op zou zijn, de spleet begint boven en dan op een trap naar beneden wordt ie steeds smaller, tot zo'n 40 cm, echt lastig om er door te komen.
Wij en vele anderen hebben het een stevige maar schitterende wandeling gevonden en het is fantastisch dat het mogelijk is geweest om zo'n mooie route dwars door dit gebergte aan te leggen.
Buiten aangekomen zien we dat inmiddels een flink aantal bussen is 'geleegd' in het NP. Een goed idee om 's morgens als eerste te gaan. We nemen nog een kop koffie en wachten op vertrek naar het restaurant in Teplice.
Het restaurant ziet er gezellig uit en het eten is prima, al weer een plus voor deze dag en dan moet de middag nog beginnen.
Na de lunch gaan we opnieuw de bus in en naar Broumov (nee niet Bloemhof, dat was een smit in Bolsward), waar we de OPAT brouwerij gaan bezoeken. De 'reis' duurt een half uurtje en even later staan we oog in oog met onze campingbaas Hillebrand die hier de
rondleiding zal verzorgen. Hij vertelt dat de brouwerij zo ongeveer de oudste van Tsjechië is maar nog steeds een heel uniek biertje brouwt. Het proces van brouwen wordt ons goed uitgelegd en we lopen door koude kelders langs diverse 'machines' die een rol spelen in het proces van het bier brouwen. Natuurlijk is er een proeverij en daar wordt wel gretig gebruik van gemaakt, al houden sommigen het liever bij een klein wijntje. Er wordt nog wat bier ingeslagen in het winkeltje en dan gaan we 'huis-waards'. Wat een heerlijke, welbestede dag. Morgen weer een excursie. Welterusten.
Vrijdag, 1 september
Het klooster van Broumov
Vandaag een excursie lekker dichtbij, je zou het kunnen lopen, met twee uurtjes ben je wel in Broumov, of met de fiets of met de auto natuurlijk. Een flink aantal reisgenoten gaat op de fiets en een half uur eerder op pad, de autorijders moeten nog 5 minuten lopen en
we zijn dan ook eigenlijk tegelijk bij het Benedictijns Klooster. Het kaartjes kopen duurt wat langer dan gedacht want het 'klooster' is ons vergeten, er is geen gids. Het bezoek verloopt wat rommelig maar Giesela, onze reisleidster, doet haar uiterste best om ons iets te vertellen over het klooster.
We beginnen in de 'refter', oneerbiedig gezegd, de kantine van het klooster waar de broeders hun - overigens karige - eten kregen.
Het is een beperkte ruimte, mede doordat er een groot object in het midden is geplaats, door lichtinval is het nauwelijks mogelijk een goede foto te maken (daarom: beter goed gejat, dan slecht zelf gemaakt). Er zijn - zegt Giesela - mooie fresco's aan het plafond, maar deze zijn door de rook van honderden jaren heel slecht zichtbaar, er zijn grote schilderijen en een aantal kostbare kazuifels (waar een gezin zeker een jaar van kon leven in die tijd) en daar moeten we het feitelijk mee doen.
Daarna gaan we naar de bibliotheek, Giesela vertelt dat er ooit bijna 70.000 boeken waren, honderden jaren oud maar dat in WO II er een tekort aan papier was en dus werd er van de boeken nieuw papier gemaakt (wie dat gedaan heeft moet eeuwig branden in de hel). Er
zijn er nu nog amper 17.000 boeken. Maar ja, of ze ooit van de plank komen, dat is ook maar zeer de vraag. Wel is er een leuk hoekje
met een bureau en een wereldbol waar Australië nog niet op staat, heel bijzonder.
We maken even een 'ommetje' langs 'de lijkwade van Turijn' de 40 ste in de wereld. Na de biblotheek gaan we naar beneden, naar de sacristie. Het is een ruimte die vooral opvalt door de vele schitterende meubels, maar ook hier zijn de fresco's zo vuil dat niet te zien is wat het voorstelt, jammer.
Na de sacristie is de kerk een logische volgorde en ook die schittert van de pracht en praal, schitterende koorbanken, een prachtig altaar en een heel mooi orgel. Maar ook hier is het weer lastig een goede foto te maken door de felle licht inval.
Na deze bijzondere rondleiding is de nog de mogelijkheid het 'Staafkerkje' De Maagd Maria, op anderhalve kilometer. Enkelen houden het voor gezien, enkelen gaan op de fiets er heen, enkelen gaan met de auto, wij gaan te voet, dan zie je nog wat van Broumov.
Het kerkje is wel bijzonder maar lijkt niet op de staafkerkjes die we in Noorwegen zagen. Dit kerkje bevat toch wel heel veel goud - zal ik maar zeggen.
We lopen terug naar de auto, maar nemen een route wat meer door het stadje, we nemen even de tijd voor een foto op het toch wel mooie plein in het stadje.
Terug op de camping is het ook daar heerlijk weer en worden zelfs de stoelen buiten gezet. Om vijf uur is er weer een groepssessie, waarbij de reis van morgen wordt besproken en we gezellig een drankje kunnen nemen. Tot morgen.
Naar de volgende etappe