Onze bevindingen tijdens deze reis
We hebben op deze reis maar een zeer beperkt aantal gebieden/steden in Duitsland bezocht, we willen daarom daar niet te diep op ingaan. Wel waarom we kozen voor Hannover en Leipzig. Ofschoon we Hannover al eens bezocht hadden, vonden we het de moeite waard om nogmaals een bezoek te brengen aan deze fraaie stad met de beroemde Hernhauser Garten. En Leipzig, daar waren we nog nooit geweest en nu kwamen er zo ongeveer langs dus...
Dinsdag, 22 augustus
We hebben lang zitten puzzelen, gaan we via de Noord-route, via Oldenburg enz of via de Zuid-route, via Osnabrück. We vermoeden dat de Noord-route, mischien drukker is vanwege de havensteden waar we langs moeten. Om te beginnen Ons Delfzijl, dan Oldenburg en Bremen. We kiezen dus voor de Zuid-route, waar het heel vaak erg rustig is. We vertrekken om 11 uur eerst een flink stuk over de N33 richting Emmen. Bij Emmen de grens over en daarna echt alleen maar vierbaanswegen. We rijden zelden sneller dan 88 km per uur, waarom zou je sneller willen, hang je de volgende kilometer toch weer achter een vrachtauto, die mogen niet sneller dan 90 km per uur en ze inhalen is ook niet altijd een feest.
Het is half één, dus lunchpauze, het is mooi weer, op het parkeerterrein is volop plaats en er zijn pic-nic banken vrij, heerlijk.
Weer verder, achter een colonne vrachtauto's, soms echter zakt de snelheid van de colonne naar amper 70 km/u dan gaan we er toch maar omheen, leuk is het nooit. Bij Osnabrück is het erg druk met lange colonnes vrachtauto's, die mogen daar niet inhalen helaas wij ook niet.
Het is al half vijf als we voor de camping staan, we krijgen een plaatsje op veld A (het veld voor de dagjesmensen) echt rommelig maar wel heel dicht bij het sanitair gebouw. We hebben een misverstand over hoe de caravan moet staan om een beetje privacy te hebben. Maar uiteindelijk zijn we het eens en staat hij snel, wel een beetje scheef zien we achteraf.
Na een kopje thee en een drankje - hoe huislijk wel je het hebben - is het tijd voor het diner, lekker, rode kool met aardappelen uit eigen tuin. Na de afwas een rondje over de camping die voor 99 procent vol is met vaste plaatsen, die er soms bizar uit zien, een caravan met een opbouw voor een tweede etage met slaapgelegenheid. Deze kan nooit meer vervoerd worden, zakt ie door de wielen.
Nou het is mooi geweest, welterusten.
Woensdag, 23 augustus
We organiseren onze eigen excursie naar Hannover. De rit gaat naar Altwarmbüchen - wat een woord - daar begint de metrolijn 3 naar het centrum van de stad. Het metro netwerk van Hannover is gigantisch, veel groter dan Amsterdam, en heeft 8 lijnen en dan nog talloze
buslijnen. We kunnen er op de P&R parkeren - voor niks, ook wel prettig. Even een kaartje kopen maar hoe dat nou moet.... Dan zien we metro-bestuurder staan en hij helpt ons super, maar de pinpas werkt niet. We mogen mee zonder kaartje en moeten op Kröpcke (een soort centraal punt in de metro) alsnog een kaartje kopen. De rit gaat voorspoedig, de metro (deels bovengronds) heeft altijd voorrang en om
tien uur staan we daar al bij de kaartjes automaat. De bestuurder komt ons gelijk weer te hulp maar opnieuw werkt de pin niet en dus betalen we contant - gelukkig dat we dat ook hebben.
We zwerven wat door de stad, komen langs de Opera, schitterend, en iets verderop de Deutsche bank, wat een bouwkunst. Dan koffie met Apfelstrudel. Maar wat brengen ze, een soort banket-slof overgoten met vanille vla, na een paar happen gaat ons dit echt te ver. Een paar uur later hoeven we nog steeds geen lunch. Dus geen Apfelstrudel uit Hannover....
We zwerven nog wat rond, de Marktkirche, de oever van de Leine met een deel van de oude stadsmuur, dan de Kruiskerk. Elk van deze
heeft een eeuwenlange geschiedenis zo staan op de deur van de Marktkirche de plagen die de stad getroffen hebben afgebeeld, de kerstening, het ophangen van de afvalligen, de pest, de stadsbrand en de oorlog.
Met de metro gaan we naar de Herrenhauser Garten, een heel grote barokke tuin met talloze schitteren planten, bloemen, beelden en
prieeltjes. Er zijn talloze grotere en kleinere fontijnen, maar de grote staan uit vanwege blauwalg. We zwerven ook hier lange tijd door de tuin maar de hitte van de dag wordt ons te veel. We zoeken even verkoeling in het
restaurant.
In het restaurant willen we wel een klein hapje gebruiken maar ze helemaal in Bio en Vegan en de prijzen zijn om van te schrikken, geen wonder dat er maar anderhalve kop zit. Na een cola en een sinasappelsap gaan we nog even naar het andere deel van de Garten, aan de overkant van de weg. Dit is een informele tuin met echt oneindig veel vooral bloeiende planten. Maar na een tijdje is het ook hier te heet en gaan we terug naar de stad.
In de stad vinden we snel een eenvoudig vis-restaurant waar we van een broodje zalm, een broodje 'Backfish' en een drankje genieten.
We gaan terug naar Altwarmbüchen, pakken de auto - die als oven gebruikt kan worden - halen benzine bij de Total en gaan naar de camping.
Als we daar aankomen staat er een andere caravan op amper twee meter van ons. Emmie ontploft bijna van boosheid, helemaal als de mevrouw zegt dat het geen parkeerplaats is als we voor onze eigen deur stoppen. We maken heel duidelijk dat je dit zo niet doet, ook wij willen enige privacy en ruimte om voor de caravan de kunnen zitten met een drankje of hapje. Het duurt nog lang voordat Emmie weer tot rust gekomen is.
Dan nog dit
Terwijl we door deze schitterende stad lopen moet ik - ook nu weer - voortdurend denken aan de grote verschillen die er al honderden jaren zijn tussen arm en rijk, de werkenden en degenen die er met de opbrengst vandoor gaan. Maar als we kijken naar wat het opgeleverd heeft, schitterende kerken, fraaie kastelen, bijzondere bankgebouwen en universiteiten enz. enz. daar zijn we dan wel weer blij mee.
Verder redenerend, als de grote baas nu iedereen in zijn bedrijf wat meer betaalt, fijn voor het personeel, maar het product wordt dan wel weer wat duurder en dus zullen een aantal mensen het niet meer kunnen kopen. Dan daalt de omzet en kan de baas met minder personeel toe. Wat een bizare dilemma's......
Morgen weer een reisdag.
Donderdag, 24 augustus
Zoals aangekondigd, een reisdag vandaag, de reis gaat naar Leipzig, een grote stad in het voormalige Oost-Duitsland. Net als Dresden, een stad die aan het eind van WO-2, het erg zwaar te verduren heeft gehad en daarna nog tientallen jaren geleefd heeft onder het communistische juk. Het is een rit van zo'n 250 kilometer en dat zouden we binnen drie uur kunnen doen.. haha.
Met een caravan rijdt je gemiddeld amper 75 km/u en afschoon de eerst vermelde aankomsttijd 14:10 is, komen we, mede door de lunchpauze, half vier aan, toch geen slechte tijd, ondanks een aantal flinke files onderweg. Toch is het raar, dan ben je eindelijk weer door de file heen en heb je niets gezien dat deze kon veroorzaken.
De camping heet Camp David, een beetje opportunistisch voor een camping vind ik. Maar het is er wel mooi, aan een groot meer waar talloze watersporten gedaan kunnen worden: zwemmen, duiken, zeilen en natuurlijk beachvolleybal. Er is een groot strand voor dagjesmensen en het is daar behoorlijk druk. Er is ook aan terrasjes gedacht en er is zelfs een restaurant.
Wij zullen zeker de oudste twee personen op deze camping zijn, het is allemaal 'opgeschoten' jeugd en een enkel gezin.
Vrijdag, 25 augustus
We gaan Leipzig verkennen, ook een stad met ruim 500.000 inwoners, we gaan met de auto, want een metro-net zoals in Hannover dat hebben ze helaas niet. We parkeren onder de Augustplatz, een prima plek, betaalbaar en midden in het hart van de stad. Onze aandacht wordt eerst getrokken door een enorme fontijn met schitterende beelden - ja, wel van blote mannen en vrouwen. Dan zien we de Panorama-
Tower. Een toren van zo'n 140 meter hoog, met bovenin een restaurant rondom. We gaan er heen.... maar wat een afknapper, ondanks de heel vriendelijke mevrouw bij de receptie is het verder een sooitje, om op de toren te mogen kijken betaal je eerst vijf euro, maar dan, er is helemaal geen koffie, en het restaurant is nog gesloten en het uitzicht, nou, zoals je zou mogen verwachten, zelf een
beetje rondlopen over slechts een heel klein deel van de toren. Geen aanrader!
Verder de stad in, zomaar, we zwerven wat rond en komen bij een leuke Segrafredo koffietent, met prima koffie. We vragen waar het toeristenbureau is, hij wijst ons de weg, maar daarbij komen we de Nicolai-kerk. Een heel oude kerk, 16'eeuw. Maar het nemen van foto's is om onduidelijke reden verboden. Het is een heel fraaie kerk met schitterend pilaren. Als we verder gaan zien we een stel met een kaartje van Leipzig, ik vraag waar ze dat vandaan hebben. Spontaan krijgen wij een kaartje, ze hadden er toch twee. Zo gaan we 'gewapend' op pad.
We lopen nu richting de markt, waar het toevallig markt is en het is er druk druk druk. Door alle kraampjes is het lastig en goed overzicht te krijgen over alle fraaie panden die er rondom staan. Het meest opvallend is het Oude Rathaus, schitterend.
Op onze, 'gefürhte Wanderung', komen we bij de Thomas kerk, die is open en er zitten best wel een aantal mensen de kerk te beschouwen. De kerk is fraai, maar bijzonder omdat Bach er de koormeester was. Er wordt ook op het orgel gespeeld maar dat is dan weer niet zo bijzonder. Helaas missen we het Bach 'denkmal'.
We lopen terug naar de markt waar we een broodje en een drankje kopen. Dan naar het Zwanenparkje voor een bankje. Maar waar zijn we dan nu terecht gekomen? De drugsdealers fietsen en lopen hier in aantallen rond. Snelle fietsjes,kleine pakjes, snelle betalingen en
weg is de 'klant' en de dealer is weer tevreden. Blijkbaar is gedogen ook een oplossing, of toch niet....
Op het nu toch nog gevonden toeristenbureau hebben ze ons de weg gewezen naar het 'Schlacht-denkmal', dus we halen de auto op een gaan daar heen. Wel grappig dat je het toeristenbureau alleen kunt vinden als je een kaart hebt gekregen.
De rit naar het Schlacht-denkmal is een kwartier en er is ruim voldoende parkeerterrein. Maar wat een kolossaal monument, als je een mens ziet voor het monument, dan bezef je pas hoe groot en robust het is. Het is een herinnering aan de massa-slachting in 1813 tussen
Duitse, Engelse, Russische en Italiaane troepen tegen de Fransen van Napoleon. Na het verliezen van deze slag, werd Napoleon verbannen
naar Elba (maar wist een jaar later te ontsnappen). Bijna alle te bezichtigen etages bekijken we. We beginnen met een filmpje over die oorlog, dan gaan we naar de Krypte, waar stevige mannen ernstig
kijken, maar of daar nou echt de botten van 40.000 mensen liggen dat weet ik niet. Dan met de lift naar de eerste trans, daarbinnen kun je naar beneden kijken, naar de Krypte en de 'bewakers'. Dan met de lift naar de tweede trans, daar kun je buiten om het monument lopen, heel bijzonder. De bovenste, een plateau, dat kost je 176 treden, nou in een volgend leven dan maar.
Via de Lidl en de ARAL gaan we naar de car, het is geen gemakkelijke rit, het is vrijdagmiddag en het is spitsuur, iedereen wil naar huis, naar de camping, aan het weekend beginnen.
Het is begin van de avond als de lucht in het zuiden begint te betrekken, donkere, bijna zwarte wolken trekken zich samen, je ziet zelfs bliksemflitsen. Dan, nog geen half uur later, breekt een flink onweer los boven de camping, de rukwinden trekken aan luifels, trekken aan tenten, schudden met de caravan. Als het onweer voorbij is, staat op sommige plekken 20 cm water, sommige
tenten zijn beschadigd, maar wij hebben alles nog heel. Morgen weer een reisdag.
En dan dit nog
Een opportunist rijdt naar een rood stoplicht, hij denkt, het springt wel op groen! Een optimist rijdt naar een rood stoplicht, hij denkt, ik hoop dat het op groen springt!
Zaterdag, 26 augustus
Op de camping is de rust weer gekeerd na de storm, de meeste 'schade' is hersteld en de kinderen spelen op laarsjes in de grote plas op het veld, kinderen vermaken zich altijd wel. Na de koffie haken we de car aan en gaan op weg naar de eindbestemming van deze etappe en het beginpunt van onze groepsreis door Tsjechië, Slowakije, Hongarije en ons eindpunt Wenen: Praag, of eigenlijk een camping in Klanovic, zo'n 15 km buiten Praag.
De reis gaat al snel over de snelweg, dan schiet je wel lekker snel op maar het is eigenlijk ook heel saai, beton, beton, beton en asfalt en asfalt.
Gelukkig een enkele keer een interessant vergezicht, een onbekende torenspits, een bord dat verwijst naar een kasteel of burcht of - heel bijzonder - een treintje.
Het is zaterdag, dus veel minder vrachtverkeer, maar geheel niet is het niet. Er zijn - natuurlijk - wegwerkzaamheden en vooral bij Dresden hebben we dat over maar liefst 14 kilometer. Dus daar schiet het dan weer niet op....
Het lukt om op een overvolle parkeerplaats langs de weg te stoppen voor de lunch, gewoon drie parkeerplekken voor personenauto's gebruiken, die waren er even niet.... Op een bankje, een beetje in de zon, met een meegebracht broodje en een beker melk.... hoe eenvoudig kan gelukkig leven er uit zien.
Later lukt het om nog een keer te stoppen op een overvolle parkeerplaats, het lukt mij de car tussen twee vrachtauto's in te parkeren, beetje trots ben ik wel (Paul). We kopen een ijsje, maar het is onderhand zo warm dat het ijsje smelt in je hand en de chocola op je broek valt.... Heb je dat weer...
Het is half vier als we de camping oprijden en na de nodige formaliteiten kunnen we opstellen, plaats 39, 3 x 13... als dat geen geluk brengt.. Na een gezellig intake-gesprek kunnen we echt de car inrichten, maar eerst even kennis maken met andere reisgenoten, ook een waar genoegen en eveneens een belangrijk onderdeel van een groepsreis.... je bent een groep of je bent het niet....
Tot morgen.
Naar de volgende etappe