Scandinavië reis,

Maandag, 17 augustus De nacht was voor de één een ramp, voor de andere diepe rust, Emmie kon absoluut niet slapen omdat er zo'n zeven grote koelauto's vlak bij de camping de hele nacht stonden te draaien om hun lading koel te houden, was de ene klaar, sloeg de andere aan, ik heb het geluid omarmd en geslapen als een os, heerlijk. We staan niet laat op, de wind is gaan liggen en dus gaan we nu echt naar Røros. Het inpakken gaat lekker snel, de borg van de sleutel duurt wat langer om onduidelijke reden maar dan gaan we toch, eerst over de E6, de grote hoofdweg naar Oslo, hoe druk mag je 't verwachten. Gelukkig valt het mee en in Støren - schijnt bekend te zijn vanwege de zalm - slaan we linksaf naar Røros. Het is nu wel duidelijk, het fjordenlandschap hebben we achter ons gelaten, hier begint het land van de minder stijle bergen, doorsneden door rivieren, auto- en spoorwegen. Onderweg - het is lunchtijd - komen we bij een grote, bijna nieuwe pic-nic plaats met een fraaie waterval en dus, ja hoor een paar fototjes maken. We willen naar de Fjellheimen Camping in Røros maar helaas, gesloten, alleen nog B&B, dus even in de achteruit naar de Bergstadens Camping. Helaas we kunnen niet pinnen, maar goed dat we het sleutelgeld terug hebben, kan ik toch betalen. We staan snel en genieten in de zon van een lekker kopje thee, onderwijl lees ik de toeristen-brochure, ik ben vooral geïnteresseerd in de mijn die hier ooit was, je zou er nog in kunnen/mogen, maar dan lees ik dat in de herfst - en die begint al op 16 augustus, eergister dus - de mijn alleen open is voor rondleidingen om 13.00 en om 15.00 uur. Goh, wat jammer nou, geen mijn, verdorie, hoe laat is het eigenlijk, kwart over twee, dan zou het nog kunnen, dus racen we naar het museum - volgens de Tomdom - maar daar is het helemaal niet, boekje er bij, hier in het dorp is alleen de smelterij, het is 13 km verderop, o je, we knallen 'm op 90 en we schieten over de smalle slechte weg, we willen de rondleiding halen, we zijn zo dichtbij, gaat 't lukken? De weg is zo slecht dat de wielen gemakkelijk in de gaten kunnen, weer een scherpe bocht, nog meer gaten, we crossen door 'n soort maanlandschap, door de mijn is alle natuur verwoest. Ja, hèhè, we zijn op tijd, kaartje kopen voor senioren, zegt de man achter de kassa: u heeft toch wel warme kleren bij u, nou nee dus, nou ja morgen zijn we ook open. We blijven, ik doe een sjaal om die toevallig in de auto ligt, heb gelukkig wel een trui bij me en in de krat ligt nog een oud werkjasje, pet op en de wandelschoenen met dikke sokken aan, Emmie is beter voorbereid, heeft een goede bodywarmer maar helaas geen sjaal, wel de wandelschoenen met de dikke sokken. Het geheel duurt ruim vijf kwartier, eerst uitleg over het ontstaan van de mijn in 1644, het was zg. dagwinning. Toen het koper op was werd ie weer gesloten in 1800 gingen ze nog een keer kijken maar helaas geen koper meer te vinden. Pas in 1937 vonden ze met modernere technieken weer een koper ader, 10 meter onder de oude mijn. In 1977 werd de mijn gesloten omdat de koperprijs toen te laag was om de kosten te dekken. De rondleiding gaat tot 40 meter onder de grond, de maximale diepte van deze mijn. De ondergrondse oppervlakte van de mijn is 15 hectare, veel groter dan Røros zelf. In de mijn is het op deze diepte vandaag 3 graden en mijn duim begint kuren te krijgen vanwege de kou, verder gaat het in de korte broek prima als we maar blijven lopen. Na ruim een uur staan we weer boven, het was een hele belevenis, het duurt echter nog een half uur voordat mijn duim weer 'ontdooid' is. We doen wat boodschappen en eten lekker. Het weer is prima en dus gaan we het stadje nog even verkennen, erg leuk met huizen die inderdaad uit 1600 en 1700 zijn. Het dorp heeft nooit brand gehad en dus is alles nog origineel. Terug in car zie ik dat we weer geen internet hebben, voor de vierde dag op rij, dus jullie moeten even geduld hebben. Tot morgen.

Dinsdag, 18 augustus Na de drukke reis 's morgens, het bezoek 's middags aan de mijn en de avondwandeling door Røros slapen we extra lekker. We staan niet echt vroeg op want de reisafstand vandaag is evenals gisteren zo'n 160 km. Het weer is voor de vierde dag op rij geweldig mooi, de zon doet zijn best, de hemel is blauw maar de wind is koud. De reis verloopt goed, we pauzeren bij een beekje voor koffie, je merkt wel dat je in een ander landschap aangekomen bent, het is opener, minder hoog en stijl, glooiend en veel meer grasland maar weinig koeien te zien tot verdriet van Emmie, die iets met koeien, geiten en schapen heeft, hoe zou dat nou komen. We steken vandaag de grens met Zweden over, er is wel douane, maar die zijn druk met andere toeristen, dus wij mogen door. Dan een bordje langs de weg en het is bijna half één, dus stoppen we daar. Het blijkt dat daar 200 meter van de weg een krater is die meer dan 2000 jaar geleden is ontstaan door een meteoriet, het gat is 5 meter diep, de randen 2.5 meter hoog, de diameter is 44 meter en er is 1700 m3 aarde weggevaagd, toch interessant. Op deze weg van Noorwegen naar Zweden is werkelijk heel weinig verkeer maar de weg is prima, we komen heel weinig auto's tegen en er rijden geen auto's achter ons. Maar dan verraderlijk, rijden we net op een smal bruggetje gaat een zwarte Volvo ons precies daar met dik 100 inhalen dat is echt schrikken. Nee ik zat niet te slapen hoor. Even later zien we zomaar langs de kant van de weg een jong rendier staan grazen, toch leuk maar ook gevaarlijk als je zo'n dier van 120 kg op je auto krijgt is je reis voorbij. We vinden de camping in Hedeviken gemakkelijk, maar het plaatsje dat we kiezen is minder handig, een heel smal en stijl weggetje af maar er is meer zon, meer privacy en meer ruimte. We genieten eindelijk eens van een rustige middag, morgen is het wasdag, dus dan is het weer druk druk druk. Ook vandaag nog geen internet, misschien morgen. Groetjes.

Woensdag, 19 augustus Zoals gemeld, druk druk met de was, maar vooral met niks doen, een beetje lezen, een beetje sudoku, een beetje zonnen, een paar boodschappen doen en daarnet nog even de auto een beetje gewassen. Nou dat was het wel voor vandaag, ook maar een beetje...... En ja, nog geen internet, morgen verkassen misschien dan.
***Dan nog even iets bijzonders, we hadden in de beurs een onbekend bedrag aan Noorse kronen plus 400 borg terug van de sleutel in Trondheim. We komen dus in Røros en daar kunnen we de camping niet met de pin betalen, dus daar gaan 250 kronen, dan doen we boodschappen, ook dat betalen we helemaal contant, houden we precies 23 kronen over, 's avonds blijkt dat de yoghurt op is, wat kost yoghurt? precies 23 kronen, dus met precies 0 Noorse kronen zijn we in Zweden aangekomen, opmerkelijk!

Donderdag, 20 augustus We zijn weer een etape verder in onze reis naar Nederland waar we midden september hopen aan te komen. We hebben het nu zo uitgestippeld dat we in elke plaats precies twee nachten kunnen blijven, dus overal tijd hebben om stad/dorp en omgeving te bekijken. Maar er zullen zeker plaatsen zijn waar we aan één middag genoeg hebben terwijl andere plaatsen (bv Stockholm) drie of meer dagen zullen vragen. De rit van vandaag was 173 km maar onderweg hadden we meerdere malen een stop, zoals gebruikelijk voor koffie maar ook om het zeer eenvoudige maar fraaie kerkje in Älvros (nabij Sveg) te bekijken waar een eveneens fraaie en bijzondere klokkenstoel bij staat. Later hadden we de lunch op een kerkhof, niemand maakte bezwaar, altijd prettig. Verder was de route behoorlijk saai, links eindeloze rijen dennebomen, rechts eindeloze rijen dennebomen. Om drie uur staan we al, op de Ljusdal Camping, met de Nederlandse eigenaars, altijd leuk een paar Nederlandse campingbazen te ontmoeten. We gaan het stadje even in, er is een Lidl (Christiaan, een Lidl, mijn favoriete supermarkt!) we hebben eigenlijk niks nodig maar hebben ze ook Décafe, nee dus, pech dus. Waar het stadje - of zijn inwoners (zo'n 7000) - zo druk mee zijn dat weet ik niet maar het is een echte werkstad, weinig alure, veel flatgebouwen rondom het centrum dat uit één straat bestaat. Gek is dat in heel rustige straatjes iets verderop blijkbaar vroeger het centrum was gezien de leuke winkeltjes en fraaie huizen die daar staan. Het is niet goed te plaatsen die tweedeling, enerzijds die flats midden in de stad en anderzijds die fraaie maar ietwat verwaarloosde huizen. Zo te zien doen ze hier veel met hout want een trein met zeker 30 wagons met stammetjes staan klaar voor vertrek. Het is warm, de zon doet zijn werk en we drinken weer te weinig, het is half zes als ik instort en een kwartier slaap als een marmot. Dan is het weer goed, als je maar voldoende drinkt (water dan). Vandaag las ik op een t-shirt: Wees zuinig met water, drink champagne. De ondergaande zon is werkelijk een plaatje, geniet.

Vrijdag, 21 augustus We blijven een dagje extra in Ljusdal - op deze camping - het weer is heerlijk en nog eens een dagje aan het strand is ook leuk. We willen dan pas op zondag naar Gävle gaan. Bij het nalopen van de gegevens van de campings op onze geplande route kom ik er achter dat een aantal campings dit weekend voor het laatst open zijn, de herfst is begonnen schreef ik maandag, maar de campings gaan ook dicht en dat geeft problemen, de camping bij Gävle sluit zondag, hoe zit dat met andere op onze route. Via de site "camping.info" hebben we de campings uitgezocht maar die site is nog in opbouw en de informatie is verre van volledig, we hebben een campingnaam, een plaatsnaam en een GPS-kode maar vaak ook niet meer dan dat, de hele ochtend ben ik bezig met uit te zoeken of de campings die we uitgezocht hebben wel open zijn want dit soort verrassingen wil je gewoon niet. Dan kom ik nog heel rare dingen tegen, campings die niet zelf een website hebben, die geen email adres publiceren, die een zeer slechte beoordeling hebben en 35 euro durven te vragen enz. Dan valt de PC ook nog elk uur uit omdat de accu die er in zit al 2 maanden op is, tja, ben je net onderweg gebeurt zoiets. 's Middags lekker aan het strand gelegen, zonnetje erbij, watertje mee, want uitgedroogd ben je hier zomaar.
***Dan nog even over Noorwegen, wat is het een geweldig land maar wat is het ook geweldig commercieel opgezet, overal weten de Noren de toerist te verleiden tot het bezoeken van soms bijna niets, ik schreef al over het treintje in Flam, de elf haarspeldbochten in Geiranger en elke fjord is uniek, zeker maar niet zo uniek als ze die aanprijzen. Ik lees net een boek van de Deen Jussi Adler-Olsen die over Bornholm schrijft: "Een micro-universum met eindeloze aantallen grote en vooral kleine attracties die de plaatselijke VVV's ieder afzonderlijk proberen te profileren als de grootste ronde kerk, de kleinste, de best bewaarde, de oudste, de meest ronde, de hoogste". Dat is er soms ook de oorzaak van dat je 'attracties' overslaat omdat je denkt, heb ik dat al niet eens gelezen of gezien. Maar de natuur is - ook zonder de commercie - erg mooi, best wel afwisselend en vooral indrukwekkend. Jammer is de hoge prijs van vooral de veerboten, voor een tochtje van 20 minuten betaal je gemakkelijk 30 euro en dat is veel als je weet dat een camping ca. 22 euro kost en een kar boodschappen zo'n 25 euro. Zou ik weer gaan, misschien wel maar zeker is dat niet, je weet nu dat er veel gelijksoortige 'attracties' zijn en ja vijf keer in de draaimolen, is dat nou leuk? Het verkeer is gedisciplineerd - over het algemeen - meestal rijden de mensen langzamer dan dat wij in Nederland zouden doen, je denkt al gauw, toe man draai in, die auto is nog ver weg, maar de Noor blijft staan totdat de weg echt helemaal vrij is. Het is meestal ook niet erg druk op de weg behalve rondom steden als Oslo, Bergen en Trondheim. De tunnels, eerst niet mijn favoriet, maar echt wel een uitkomst voor soms onbegaanbare slingerwegen over bergen, zeker in de wintertijd. Is het een duur land, nou, het is een duurder land, als je het vergelijkt met Nederland.

Zaterdag, 22 augustus Vandaag dus weer een vakantiedag, 's morgens uitgebreid ontbijt, dan koffie met knäckebröt met aardbeien, dan een drankje en na de lunch gaan we naar het strand, 2 minuten lopen. Maar het is erg onrustig aan het strand, er liggen maar liefst 4 waterscooters te loeien dat het een lieve lust is, nou niet voor je oren en privacy: komt op een grotendeels leeg strand zomaar een gezin bij je liggen op minder dan twee meter afstand. We houden het voor gezien. Als ik met de camping mevrouw afreken, morgen gaan we weg, zegt ze maar nou weet ik waar ik u van ken, van Droomhuis gezocht, ik heb het gisteravond nog even bekeken en besloten vanmorgen ook croisants te gaan bakken. Nou verbaasd ben ik wel, bekende Nederlander in Zweden. We nemen hartelijk afscheid. 's Avonds eten we kip-tandoori en verdorie wat is het weer lekker en dankzij het heerlijke weer eten we zelfs buiten, tweede keer in 6 weken, gisteren en vandaag. Welterusten.

Zondag, 23 augustus Na ontbijt en koffie nemen we afscheid van de Nederlandse camping eigenaren, ofschoon het maar een paar momenten waren, was het contact erg hartelijk en verrassend leuk, vooral toen ze vertelde dat ze spontaan croisants was gaan bakken nadat ze de herhaling van 'ons' "Droomhuis gezocht" had gezien. We hebben maar 185 km voor de boeg en dus nemen we de tijd om een paar keer te stoppen voor een drankje en een lunch. Het is kwart over twee als we bij de golfbaan staan en inchecken, grappig, er zijn maar zes plaatsen voor camper of caravan, geen tenten, en, wij zijn de enige gasten vandaag. De wc is in een houten hokje, net als vroeger thuis aan de Kapelstraat, maar wel met een moderne wc en waterspoeling maar geen licht. De douche is ook in een houten schuurtje maar super lux en wel met licht. Eigenlijk is alles hier onderdeel van een groot landgoed en dus maken we een rondwandeling langs het paleisachtige huis, de parkachtige tuin, de rivier en langs een soort openluchtmuseum maar dat is het niet, het is overgebleven uit een tijd dat hier gewerkt werd met ijzer en hout en een boerderij, er staan grote loodsen, werkplaatsen, schuren - nu met paarden - en een soort waterkrachtcentrale. 's Avonds komt de heer Tage Klingberg persoonlijk even langs om te vragen of alles goed is en we kletsen gezellig over de vroege geschiedenis en zijn familie die sinds 1814 dit landgoed bezit. Het was eerst in gebruik als een soort smederij maar toen dat niet meer winsgevend was, was het 100 jaar een boerderij, nu is het een golfbaan en een stalhouderij. Er was ook een whisky stokerij: Mackmyra Svensk Whiksy maar die is verplaatst, geen onderdeel meer van het landgoed en nu helaas - voor zijn broer - verliesgevend, dus allemaal aan de Mackmyra! O ja, er is geen internet, dus bellen mag.
Naar de volgende week.

Terug naar Scandinavië reis