Reisverslag Vakantie Oostenrijk (Kärnten) 5 - 15 september 2007

5 september

We gaan niet al te vroeg op weg - zo rond negen uur -, we gaan naar Eching, een klein plaatsje net voor München. We hebben dan ruim 700 kilometer gehad van onze reis die ons brengt in Döbriach in Oostenrijk waar we negen dagen in hotel zullen verblijven en in de omgeving van de "Millstadter See" vakantie zullen houden. De reis verloopt voorspoedig, we reizen via de A12, A3 en de A9 en nemen de tijd voor koffie en lunch in de goede wegrestaurants in Duitsland. Het is bijna vijf uur als we ons hotel in Eching bereiken, het Gulden Tulip hotel Olymp. De ontvangst is prima en de kamer is erg mooi en heel compleet. We gaan niet in het hotel eten, ofschoon dat ook prima kan, we gaan het stadje in en na een leuke wandeling komen we bij een soort pizzeria waar je ook 'gewoon' kon eten. Het eten was prima verzorgd, in het hotel nemen we nog een lekkere kop koffie en na een mooie dag gaan we lekker slapen.

6 september

Na een prima ontbijt rekenen we af en vervolgen onze reis naar Oostenrijk. Al snel gaat het mis want bij de Chiemsee zijn ze druk met de weg bezig en dus wordt het een uurtje in de file staan. Zonde van de tijd maar er is geen andere goede optie. Ons hotel in Döbriach We reizen langs Salzburg en door de Tauerntunnel. Het is pas september maar op de laatste kilometer voor de tunnel ligt al sneeuw op ons te wachten. Een mooi gezicht dat wel maar je had de sneeuw nu nog niet verwacht. We volgen de A10 en bij Spittal an der Drau moeten we afslaan maar we rijden verkeerd en maken een ongewild ritje dwars door Spittal. Spittal lijkt een mooie stad dat we zeker een keer zullen bezoeken deze week. Na wat omleidingen komen we in Seeboden en rijden vandaar naar Millstadt. Ook Millstadt lijkt erg leuk en heeft een fraai uitzicht over de Millstadter See. Om half vier zijn we bij ons hotel: Hotel zur Post in Döbriach. We krijgen de sleutel van onze kamer en na het uitpakken van de koffers gaan we het stadje verkennen. Het hotel heeft wel een eigen strandje maar ligt niet aan het water, je moet zo'n anderhalve kilometer lopen, leuk maar niet echt handig als je 's morgens een baantje wilt zwemmen. Het stadje is niet groot maar wel uitgestrekt. Na het diner en een lekker kopje koffie is het einde van onze tweede vakantiedag.

7 september

We hebben medio dit jaar een boekje gekregen met een groot aantal wandelroutes in Kärnten, en vandaag gaan we één van die routes uitproberen. De wandeling van vandaag gaat ten oosten van de "Millstadter See" we hopen dat er voldoende aanwijzingen zijn zodat we niet verkeerd lopen. De route is vol met mooie doorkijkjes over de Millstadter See en de bergen rondom. Werkelijk prachtig en het weer laat ons ook niet in de steek, het is soms zelfs echt warm. We zien overblijfselen van een oude kabelbaan, die van Radenthein liep naar Ferndorf. Radenthein was per schip niet bereikbaar maar Ferndorf wel en daarom werd een kabelbaan aangelegd over en door de bergen om de gewonnen grondstof: Magnesit, te kunnen afvoeren. Soms lopen we verkeerd maar komen steeds weer langs prachtige plekjes.

Fraai vergezicht langs de wandelroute

Uiteindelijk vinden we wel de goede route en maken mooie foto's van de omgeving. De wandeling valt gelukkig mee en we komen redelijk fris (na zes uur wandelen) rond half vijf aan in ons hotel. Het was de moeite waard en we zullen nu gemakkelijker een andere route proberen. Het diner 's avonds is prima en na een kleine wandeling door het stadje Dörbriach is het einde van de dag.

8 september

Met een kleine rondvaartboot kun je op de Millstadter See naar Millstadt, Seeboden en Spittal varen. Vandaag staat dat op het programma en dus moeten we iets vroeger opstaan om - in dit geval - de boot niet te missen. Een prachtige villa aan Millstadter See Fraaie bouwstijl in Millstadt We willen eerst naar Millstadt. Het uitzicht vanaf de boot is erg fraai, je ziet - niet letterlijk - waar we gisteren gewandeld hebben en dat geeft toch wel een tevreden gevoel over die dag. Aan het meer staan op allerlei plaatsen erg mooie huizen, er worden zelfs nog weer nieuwe gebouwd maar helaas krijgen die pas na 3 uur 's middags zon. Millstadt is een leuke plaats met behoorlijk veel voorzieningen zoals een kunstgalerie, een museum, een klooster en natuurlijk vele winkeltjes, hotels en restaurants. We gaan snel op zoek naar een lekker kopje koffie. We vinden het bij een conditorij die er ook heel lekker gebak bij serveert. Een kijkje op het oude klooster in Millstadt Echt barok in het kerkje Daarna gaan we het stadje verkennen,leuke we gaan eerst het kerkje bekijken en daarna het klooster. Wat opvalt, is de weelde in de kerken alles in barok stijl met veel goud en tierlantijnen. Natuurlijk maken we weer talloze foto's om later ons verslag mee te versieren. Er is ook een zwembad met strand aan het meer, erg leuk allemaal. 's Middags gaan we met de boot weer verder, naar Seeboden om daar het stadje te bekijken. Het is kleiner dan Millstad maar heeft ook veel voorzieningen. We maken een grote rondwandeling door het stadje, waarbij de kerk natuurlijk weer niet ontbreekt. Als we half rond zijn komen we op een soort plein waar het een drukte van belang is. Het blijkt dat er die middag aan soort jaarmarkt is met o.a. kettingzagers die erg leuke grote, maar ook kleine dingen weten te maken uit grote stukken boomstam. Na een drankje op het terras is het tijd voor de boot terug. Het was een mooie dag en het weer was wederom prachtig. De boot vaart eigenlijk een rondje en we komen langs een aanleg plaats vanwaar je naar Spittal kunt.

9 september

Vandaag is het zondag en na zo'n drukke week slapen we extra lang uit, nemen meer tijd voor het ontbijt en besluiten naar het strandje te gaan. Een heerlijke rustdag aan het strand Het weer is prima en we nemen wat eten en drinken mee. We gaan te voet naar het strandje dat is wel even zoeken maar we vinden het wel. We hebben wat proviant meegenomen en hopen dat er ook wat te krijgen is. Maar het blijkt dat in het na-seisoen men niet op veel gasten rekent en gesloten is. Met enige moeite vinden we de strandstoelen en de parasol en na zo'n tien minuutjes liggen we lekker in de zon. Jammer dat er geen koffie of frisdrank te koop is. We zonnen wat, liggen vooral veel te lezen en een enkele keer wordt er zelfs gezwommen. Aan het eind van de middag gaan we terug naar het hotel en nemen een ijsje en een drankje op het terras.

10 september

Vandaag alweer vroeg opstaan, we willen naar de Grossglockner en dat is toch wel twee uur reizen. De reis verloopt voorspoedig en in Heiligenblut, aan de voet van de Grossglockner Hochalpenstrasse Koffie in Heiligenblut vinden we snel een parkeerplaats - die vooral in de winter vol blijkt te staan. Dan naar een restaurant, het is tijd voor koffie met gebak. Terras bij de Grossglockner Het weer is werkelijk geweldig we zoeken zelfs de schaduw op omdat het te heet is in de volle zon. We maken een wandeling door het stadje dat echt een winter-sportplaats is. We nemen de tijd voor een flinke wandeling door het stadje dat goed voorzien is van hotels. Er zijn ook een paar leuke kerkjes die we even bezoeken. De reis gaat verder en een kwartiertje later zitten we al tussen de besneeuwde bergen en de eindeloos hoog lijkende bergtoppen. Nabij de Grossglockner gletsjer is het een drukte van belang, er zijn meerdere parkeerplaatsen en meerdere restaurants, vele uitzichtpunten waar ook weer vele mensen staan te kijken. We besluiten eerst een kleine lunch te nemen bij het eerste restaurant, een goede keus, want vanaf het terras buiten heb je een prima uitzicht. Toch valt op - uit oude foto's aan de muur - dat de gletsjer veel groter, dieper en breder is geweest. Hetzelfde beeld als we in Canada ervaren hebben, Gletsjers die zich honderden meters teruggetrokken hebben en toch geloven sommige mensen niet dat het klimaat - welke oorzaaak dat ook mag hebben - ernstig verandert.

Uitzicht vanaf de Edelweissspitze

Na een prima lunch gaan we de omgeving verkennen, het is puur genieten van zo'n mooie natuur, zulke hoge bergen woest en ruw en met sneeuw bedekt. Er staat ook een standbeeld van Keizer Franz Jozef en een fraai pavilloen van Schwarofski. Na een tijdje gaan we verder, naar de Edelweiss Spitze, 2577 meter hoog. Onderweg komen we door de Hochtor, een soort bergpas die al meer dan duizend jaar bestaat en al in de Romeinse tijd gebruikt werd. Op de top van de Edelweiss Spitze is een groot parkeerterrein. Er worden vandaag heel wat foto's gemaakt en het is ook echt de moeite waard. Het is alweer half vier als we de thuisreis aanvangen op weg naar ons hotel. Een unieke en leuke dag.

11 september

Vandaag is het weer tijd voor een wandeling in de bergen rondom Döbriach, we hebben een route uitgezocht waarvan we niet precies weten hoeveel tijd daarvoor nodig is maar dat is natuurlijk in vacanties geen bezwaar.

Uitzicht op de Millstadter See

We gaan per auto naar Glanz en daar starten we. Het weer is opnieuw prima en de vergezichten zijn fantastisch zijn en groen. We komen vooral door bos met zo nu en dan een doorkijkje naar de bergen aan de andere kant van het dal. Ook de Millstadter See is erg mooi te zien. Pottenbakkerij en kerktoren in Feistritz We komen ook diverse andere wandelaars tegen, waarvan sommigen er een tempo op na houden dat wij niet zouden kunnen volhouden. We zoeken en na een tijdje vinden we een leuk boerderij-restaurant Bergfried geheten waar we lekkere koffie met gebak nemen. Omdat de route niet zo goed aangegeven is, besluiten we in Glanz terug te gaan naar onze auto en een rondrit door de dorpjes in de omgeving te maken. We gaan naar Ferndorf en Feistritz an der Drau. Ferndorf is nauwelijks de moeite waard, het is vooral het stadje aan de rivier waar vooral industrie is maar verder geen bezienswaardigheden, Feistritz is klein maar wel leuk, met een fraaie kern een een paar typische huizen en boederijen.

12 september

Op onze reis hierheen waren we verkeerd gereden en zo kwamen we toen ook door het stadje Spittal, het leek toen een wat grotere stad met een groot aantal fraaie gebouwen.

Kasteel Porcia in Spittal

Vandaag gaan we naar Spittal om de stad eens goed te bekijken. We parkeren de auto in een ruime parkeergarage onder een groot winkelcentrum. We besluiten eerste maar de stad in te gaan om een lekkere kop koffie te halen. Na een wandeling door een mooi groot park komen we bij een mooi historisch gebouw dat cultuurzalen omvat maar ook gemeentehuis en stadhuis is. Echt multifunctioneel dus. (Kunnen we in Nederland nog wat van leren.) Het blijkt dat het een kasteel is geweest en heet het Slot Porcia. In 1533 heeft Gabriel von Salamanca-Orthenburg opdracht gegeven dit slot voor hem te bouwen. Fraai trappenhal in het kasteel Porcia Deze spaanse edelman was als schatbewaarder in dienst van de Oostenrijkse keizer Ferdinand. De koffie is lekker, Een vrijheidsboom in Spittal we halen bij de VVV een plattegrondje van de stad en we gaan op pad. Het blijkt een mooie en oude stad te zijn met leuke smalle straatjes en vele vakwerkhuisjes, kleine pleintjes, smalle beekjes en een brede rivier. Echt de moeite waard. Je krijgt zo een indruk van hoe de mensen hier al honderden jaren geleefd hebben. Door de aanwezigheid van het vele water en vruchtbare riviergrond zal het stadje grote rijkdom gekend hebben (of op zijn minst weinig armoede). Anderhalf uur later zijn we rond en is het tijd voor een lunch en een paar boodschappen. We doen de toeristische route als we terug gaan naar Millstadt, we rijden bijna verkeerd maar nog net op tijd weet ik de auto te keren en in de goede richting te gaan. We zijn niet al te laat terug in ons hotel en kunnen vast plannen maken voor morgen en even boek lezen, echt vakantie dus.

13 september

Gisteren hebben we ons geörienteerd op een lange wandeling die niet te moeilijk is - dus door ons te volbrengen. Het is een ruim 5 uur durende wandeling naar de Mallnock en de Klomnock. Beekje met waterval We gaan niet te laat weg - en het is wederom geweldig mooi weer: zon vollop en toch niet te heet - en gaan met de auto naar het Erlacherhaus (een soort hotelboerderij) en parkeren daar. We zitten nu op 1800 meter hoog de rest moeten we zelf 'klimmen'. Wat een fraai vergezicht De wandeling verloopt voorspoedig, we komen langs snelle beekjes, zien fantatische vergezichten en woeste rotsformaties. Regelmatig houden we pauze om te kunnen genieten van uitzicht en van de meegebrachte versnaperingen. We volgen de aangegeven route maar er blijkt een kortere weg te zijn maar daar moet je dan wel een steile klim voor over hebben. Ik help Emmie wanneer nodig en zo komen we snel boven op een kleine hoogvlakte. Op de kaart staat het 'rode fort' aangegeven maar dat zien we niet direct. Het blijkt een rotsformatie te zijn die een rode kleur heeft maar zoals zovaak, als je er met de neus bovenop staat zie je het niet. Het wordt wel steeds drukker op de wandelpaadjes omdat we dichter bij het startpunt van de kabelbaan komen.

Paadje rechtsomhoog naar de Klomnock

Veel mensen komen het eerste stuk met de kabelbaan omhoog maar wij hebben daar niet voor gekozen omdat het vanuit Döbriach een heel stuk omrijden was. Op sommige stukken gaat het zo steil dat we vaker rust moeten houden en elkaar helpen om naar boven te komen. We zitten al een tijdje boven de boomgrens, hier zijn alleen nog kale rotsen en enkele weiden. We bereiken na een flink steil stuk de Mallnock en gebruiken de tijd voor de lunch. Het is op deze top gezellig druk te noemen, overal zitten of liggen mensen die even lunchen of rusten in een heel behaaglijk zonnetje. Na een half uur gaan we verder naar de Klomnock, het wordt nog ietsje hoger en steiler maar wel te doen. Emmie moe maar wel op de top Op deze top (2331 meter hoog) is minder ruimte om te zitten of te liggen, geen gras alleen maar rots. Als snel gaan we verder langs een best wel steile kant van de berg. Op de terugweg moeten we door een wei met een paard en veulen. Het paard wil ons er niet langs laten, waarschijnlijk wil het eerste een stukje brood of appel maar helaas dat hebben we niet en met veel moeite slagen we er uiteindelijk in langs het paard te komen. Zo blijft het bier koel De terugweg is nu nog twee uren en dus stoppen we onderweg bij een gezellig druk berghutje waar je koffie, bier en frisdrank kunt kopen. We nemen even rust en genieten hier van het fraaie uitzicht. Na een tijdje gaan we verder en zien in de verte een stel dat blijkbaar van het pad afgeweken is en nu letterlijk van de berg af moet klimmen om weer verder te kunnen. Je moet maar durven. Als we terug zijn bij het hotelboerderij zijn we de laatste auto op het parkeerterrein. Het is ruim zes uur als we weer terug zijn in ons hotel en na een douche aanschuiven voor een lekker diner.

14 september

Na de inspannende dag van gisteren - met wederom prachtig weer - gaan we vandaag lekker luieren aan het strandje aan de Millstadter See. We nemen wat versnaperingen, Uitzicht vanaf het strand drinken en een broodje mee en om tien uur liggen we al lekker in het zonnetje met een boek erbij. Pleintje in Millstadt We blijven bijna de hele dag liggen en komen alleen overeind om een baantje te zwemmen. Het is een beetje raar dat je in Oostenrijk op 14 september op 900 meter hoogte zulk heerlijk strandweer hebt. Het is hier zeker 27 graden, er is weinig wind, door het meer is het toch niet te heet. Zulk weer vindt je misschien op Mallorca of Gran Canaria maar hier verwachtten wij het niet zo mooi. Halverwege de middag gaan we met de auto nog even naar Millstadt, even wandelen, een drankje en Emmie koopt een mooi kunstboek. Al met al weer een heel fijne dag en een fijne vakantie, want morgen gaan we naar huis.

15 september

We staan vroeg op want we weten dat er bij de Chiemsee grote files zullen zijn. Na een lekker ontbijt krijgen we zomaar van de hotelbaas een lunchpakket mee voor onderweg, dat is nog eens gastvrijheid, waar vindt je dat nog? De reis verloopt voorspoedig maar we komen toch twee maal in de file te staan, één keer voor de Tauernpas - maar die valt nog mee - en die bij de Chiemsee - waar we bija twee uur stil staan. Het is al erg laat als we 's avond uitgeput en rammelend thuis komen. Rammelend niet van de honger maar van het autorijden, weer een lesje geleerd, de volgende keer gewoon ergens rustig overnachten.

Naschrift

Het was een heel fijne vakantie in een heel gastvrij land waar fatsoen en respect hoog staan. We zullen er zeker weer eens naartoe gaan.


Terug naar reisoverzicht


Terug naar Gerritsma-site