Reisverslag Lodz februari 2009

Onze reis naar Lodz is vanwege de grote afstand opgedeeld in twee etappes, de eerste gaat naar Frankfurt aan de Oder waar we in Hotel Am Schloss zullen overnachten en de tweede etappe is vanzelfsprekend naar Lodz waar we in de middag hopen aan te komen om zo nog bij daglicht ons hotel daar te vinden.

Frankfurt a/d Oder

Frankfurt a/d Oder ligt in voormalig Oost Duitsland en we denken dat we dat nog zullen kunnen zien maar niets is minder waar, het is aan de oppervlakte - een moderne stad met een westerse uitstraling die echt niet onder doet voor een middelgrote stad in Nederland of Duitsland, geen oude stinkende rokende barrels maar moderne goede auto's, modern goed geklede mensen en moderne goede winkels en voorzieningen.

Na een prettige en voorspoedige rit vinden we ons hotel gemakkelijk dankzij de TomTom navigatie, na het inchecken gaan we de stad in, we moeten nog ergens wat eten en we willen de stad graag zien en beleven. Al snel vinden we een winkelcentrum met alle voorzieningen die we maar wensen en na de nodige en onnodige boodschappen en een goede maaltijd gaan we verder de stad in. We parkeren de auto en gaan te voet de stad verkennen. Natuurlijk zie je nog veel woongebouwen die typisch zijn voor het oude regime, waar mensen met z'n allen in een éénkamer flat wonen, veel privacy is er niet maar dat vonden de communisten ook niet nodig.

We lopen maar wat en vinden dan plotseling de oever van de Oder, de grens tussen Duitsland en Polen, aan de overkant zien we nog de oude opstallen van een grenspost. Het wordt frisser en we kiezen er voor om een kopje koffie te halen bij één van de vele kleine café's waar we langs komen, het is blijkbaar al laat want we zijn zo ongeveer de laatste gasten die er zitten en als we na een heerlijk kopje koffie weer vertrekken gaat de deur achter ons op slot.

Naar ons hotel

De volgende dag, na een goed - echt Duits - ontbijt gaan we op weg naar Lodz. Direct over de Oder merk je dat je in niemandsland bent, de wegen zijn slecht en zeker slecht onderhouden en het is er druk want de Poolse economie draait op volle toeren. Na zo'n 120 km komen we plotseling op een gloednieuwe 4 baans autoweg die zo groot en breed is dat we ons bijna alleen op de weg voelen. Nu merk je hoe groot Polen is, er zijn nauwelijks afslagen naar dorpen of steden want die zijn er bijna niet. Het is drie uur geweest als we in Lodz aankomen en dankzij de navigatie vinden we de straat van ons hotel snel maar waar is toch het hotel, nergens te vinden, we parkeren de auto maar ergens en gaan te voet de straat in waar het zou moeten zijn. We zijn de hele straat al door voordat we het vinden, het is zo ongeveer het eerste huis als je de straat in komt. Hotel Revelo, het is geweldig, een in Jugendstil stijl gebouwd en ingericht huis, dat vroeger aan een rijk man toebehoorde en nu het op één na beste hotel van Lodz genoemd mag worden met 6 kamers en een geweldig restaurant.
Wat een feest om in zo'n hotel te mogen logeren, elke stap die je doet is op een vloer die origineel is, de deuren, de ramen, het glas in lood, de ornamenten, de bijpassende meubels, de hele aankleding is afgestemd op het karakter van het gebouw, er zijn geen muren gesloopt, er zijn geen wandjes geplaats en toch heeft het een ruime uitstraling en heeft het al het karakter behouden. Wat zou je graag in z´n huis willen wonen en elke dag genieten van deze schitterende ambiance. Ook de receptie, het restaurant en de feestzaal, het klopt allemaal, ook hier volledig in stijl ingericht, van accessoires voorzien en prachtig uitgelicht en niet te vergeten, alle medewerkers gaan ook in stijl gekleed.

Lodz

De volgende dag, nadat we ons ingericht hebben in het hotel, is het tijd om Lodz te gaan bekijken. We verwachten een armoedige stad, immers al jaren sturen we vanalles en nog wat naar de ´arme mensen´ in Polen. Nou dat valt dus heel erg mee - aan de buitenkant - het ziet er goed uit, de mensen gaan goed gekleed, de auto's zijn nieuwer dan de mijne en veel gebouwen zijn prachtig gerestaureerd. Maar dan de bouwstijl, het is net als in ons hotel, het is het ene prachtige gebouw na het andere, wat een rijkdom aan cultuur, wat een schitterende architectuur, brede straten, nergens armoe zo te zien, veel luxe winkels, veel restaurants, het doet niet onder voor een stad als Amsterdam. (ga over foto links). Arthur Rubenstein was een geboren inwoner van Lodz maar zoals zo veel joden zag hij de opkomst van het Duitse rijk somber in en vertrok naar Amerika. De stad eert zijn inwoner met een prachtig bronzen afbeelding van Arthur in de belangrijkste winkelstraat, als je er langs loopt dan speelt 'het' een werk van Rubenstein.

In Lodz is na de bevrijding van de communisten veel gebeurd, het zijn harde werkers die ook durven te investeren, de oude textiel fabriek Manufactura is omgetoverd in een gigantisch winkelcentrum waar alles maar dan ook alles te koop is, je waant je in Amsterdam, Berlijn of Brussel, het is luxer dan luxe. Lodz is dan ook een grote stad te noemen met ca. 740.000 inwoners. Het verkeer is er prima geregeld, de trams rijden volgens schema en er is voldoende ruimte voor voetgangers, fietsers zie je er maar weinig. De stad heeft heel erg te leiden gehad onder de druk van de Duitsers en later het juk van het communisme. We wandelen door het oudste Getho van Polen van waaruit duizenden joden weggeleid en vermoord zijn.

Overal in Lodz zie je wel grote of kleine gebouwen, afbeeldingen, kunstwerken die tot de verbeelding spreken, natuurlijk zijn de oostere kerken het meest opvallend maar je ziet ook gewoon in de straat afbeeldingen van Maria, Polen is dan ook een heel erg katholiek land.

Natuurlijk bezoeken we een kerk zodra we er langs komen en ook bijna altijd is de deur los, dit geeft ook aan dat de Polen de openheid van de kerk waarderen en ook respecteren, in Nederland is de kerk in een half uur leeg als je deur open laat.

De laatste dag

Op de laatste dag gaan we 's morgens naar een mis in een katholieke kerk, niet dat we er veel van verstaan maar leuk is het wel. 's Middags gaan we naar een oude Joodse begraafplaats die veel praalgraven heeft maar vooral ook veel kleine bordjes die aangeven waar in de oorlog joden begraven zijn die gedood werden door de nazi's.

De terugreis

De terugreis gaat over precies dezelfde route maar dan omgekeerd, na een overnachting in Frankfurt a/d/ Oder worden we 's morgen in een witte wereld wakker, het heeft gesneeuwd en niet zo'n beetje. Dat is gevaarlijk rijden maar het uitzicht is geweldig en we genieten vollop.



Het was een heerlijke reis die we niet zullen vergeten.