Vakantie Kreta van 12 mei - 22 mei 2012

Ga eens met de muis over een foto, misschien zit er wel een verrassing onder.....

12 mei naar Kreta

Vanmorgen - of beter vannacht - zijn we naar Schiphol gegaan om al om 4 uur in te checken voor een vakantie op Kreta, het is een andere Griekenland omdat het pas na de tweede wereldoorlog bij Griekenland is gevoegd. De reis verloopt voorspoedig en aangekomen op Kreta worden we goed ontvangen en naar de bus geleid die ons naar het hotel zal brengen. Het is geen kort ritje want op veel plaatsen moeten we stoppen om anderen uit te laten stappen. Het is al begin van de middag als we in ons hotel aankomen. Het weer is heerlijk en we gaan meteen ons hotel, strand en onze buurt verkennen.

13 mei Agios Nicolaos

Vandaag een wandeling naar de grootste plaats in de buurt, Agios Nicolaos. Het is verder dan gedacht maar wel een heerlijke wandeling met lekker weer en mooie omgeving. Al snel zien we dat Agios Nicolaos in een grote baai ligt want aan de overkant zien we al weer bergen. Het stadje mag gerust stad genoemd worden want het is groter dan gedacht. Het is best wel toeristisch maar niet over de top. De voorzieningen om te shoppen en uit te gaan zijn ruim aanwezig maar hier geen super moderne gebouwen, winkels enz. gelukkig is alles nog in een klassieke stijl gehouden. Hier geen gekte zoals op Chersonisou, gelukkig maar. We kiezen uit één van de vele restaurantjes voor de lunch. Na de lunch maken we een flinke wandeling door de wijken direct rond het centrum, ook hier is het erg fraai met zelfs nog een verdwaald restaurantje van een Nederlander. Fraaie pleinen en veel kerken en kerkjes. Na onze stadswandeling keren we terug om nog even lekker te genieten op ons balcon met zeezicht.

15 mei Elounda

Vandaag willen we met de bus naar Elounda, een dorpje verderop, we weten er niets van - alleen dat er een bus naartoe gaat. De bus, openaar vervoer, stopt voor ons hotel en er is genoeg plaats maar de bus is zeker niet leeg. De mensen praten allemaal gezellig met elkaar maar wij verstaan daar helemaal niks van. Na een tijdje zien we een plaatsnaambordje Elounda en als we bij de haven zijn stappen we uit, kan ook niet anders, de bus gaat hier weer terug. De haven is een toeristische plek waar veel restaurantjes zijn maar vooral veel reisondernemingen die ons naar Spinaloga willen brengen, het voormalige lepra-eiland voor de kust van Kreta. Een andere keer denken we, vandaag Elounda. We lopen langs het water terug naar het zuiden en komen bij een grappig restaurant waar we koffie bestellen, het kon zo uit een film komen. De koffie is lekker en na dit heerlijk genieten lopen we terug naar het centrum van het plaatsje, genoeg winkeltjes, genoeg kerkjes, genoeg restaurantjes en terrasjes. Het schijnt dat dicht bij Elounda een exclusief hotel ligt van 2000 euro per nacht voor de 'happy few', nou ja, zij ook hun privacy denken we dan maar. In het dorpje komen we echter geen beroemdheden tegen. We lopen tot we het dorpje uit zijn en keren terug via andere smalle straatjes, we komen nog een Nederlandse tegen die in Elounda een winkeltje heeft. We lopen nu langs de kust op zoek naar een restaurantje voor de middaglunch, het eerste lijkt ons wel wat maar de meneer heeft geen zin klanten te bedienen en dus op naar de volgende. Het is een klein en eenvoudig ding met een meneer die er wel hard voor werken wil en terwijl we er zitten schuiven nog 2 stellen aan, gezellig. We bestellen, met een wijntje erbij, we zijn met de bus, het smaakt goed, de bediening is prima, de prijs is goed, het uitzicht is goed,wat wil je nog meer. Terug door het dorpje bezoeken we nog een paar kerken, het is opmerkelijk hoe fraai ze zijn, hoeveel kostbaarheden en de deur staat open. Het is tegen het einde van de middag als we met de bus terugkeren naar ons hotel. Elounda is niet erg groot, een beetje toeristisch maar ook weer heel gezellig en daar gaat 't om.

16 mei naar de ruïnes van het paleis van Koning Minos in Knossos

We hebben ons ingeschreven voor een dagreis naar de ruïnes van het paleis van koning Minos te Kossos, we worden al vroeg opgehaald want het is best ver rijden en ja hoor, even later stopt de bus en alle nederlands sprekenden moeten we er uit, we snappen er niet zoveel van. We worden achtergelaten maar alles is goed geregeld want even later stopt de bus waar we in mogen met een Nederlands sprekende reisleidster. De reis gaat nu snel naar Knossos, het is blijkbaar een topdag want voor onze bus is eigenlijk geen plaats meer op het parkeerterrein. Nadat de toegangskaartjes geregeld zijn kunnen we naar binnen, wel achter de gids aan blijven lopen, niet teveel op eigen houtje gaan en niet verdwalen. Onze gids spreekt wel duidelijk maar niet al te luid, dat is jammer maar wel een reden om dichterbij te gaan staan. Ze weet veel te vertellen, het paleis is vermoedelijk 4000 jaar oud. Het centrale paleis is het oudst, de andere gebouwen zijn er later omheen gebouwd er was wel degelijk sprake van een zorgvuldige en architecturale planning (zouden ze nu nog wat van kunnen leren). De rondleiding is heel compleet, zorgvuldig en vooral rustig uitgelegd, na de buitenkant komen we uiteindelijk bij de troonzaal tja, een beetje koude steen maar wel fraai beschilderd (of is dat nieuw?). Er is veel tijd en geld gestoken in een zorgvuldige restauratie maar niet alles was herstelbaar. Toch is het interessant en we krijgen een redelijk goed beeld van het reilen en zijlen uit die tijd. Er was in die tijd dichtbij het paleis ook een haven, waarschijnlijk was de zeespiegel hoger want de zee is nu zo'n 10 kilometer hier vandaan. Het was een heel leuke en interessante rondleiding door een erg aardige gids. Voor de lunch worden we naar Iraklion gebracht waar we eerst nog een korte rondleiding krijgen en daarna weer losgelaten met de afspraak om om 4 uur weer bij de bus te zijn. De stads-rondwandeling is een beetje chaotisch, onze groep wordt al snel kleiner en als we 'rond' zijn zijn we nog maar met 6 personen. We zoeken een eethuisje maar het is overal heel erg druk, als we wat vinden blijken er Grieken te werken die ook in Nederland geweest zijn. Dat is wel gemakkelijk maar het eten is niet geweldig, een beetje een afgeraffeld sooitje. We gaan op eigen houtje de stad verder verkennen en komen aan de oude haven bij een oud Venetiaans fort. We gaan er naar toe en mogen er zomaar in ofschoon het eigenlijk gesloten is, erg aardig van die mevrouw. Het is echt een fort met muren van misschien wel 6 meter dik, wat een bouwkunst en overal zijn kleine gaten voor de uitkijk en om te kunnen schieten (neem ik aan) soms is er een deur vermoedelijk naar een opslagruimte. We gaan terug en lopen nog wat langs de oude haven met de talloze kleine vissersbootjes, wat een schitterend gezicht. Terug door de stad, die ook fraaie winkelstraten heeft, gezellige restaurants en terassen, een echte studentenstad. Om vier uur zijn we op de aangegeven plaats en om zeven uur zitten we aan het diner in ons gezellige hotel.

17 mei wandelen naar bergdorpje Kritsa

Kritsa is eigenlijk geen bergdorp maar een dorp over de bergen, nou ja. Het is zo'n 13 kilometer en dus goed te doen, zeker bij het mooie weer van vandaag, terug gaan we met de bus. We gaan via Agios Nicolaos en daar genieten we eerst een heerlijk koffie. Dan met de navigatie in de hand op weg naar Kritsa maar wel over de bergen dus. We lopen door dorpjes met naam maar zonder plaatsnaambord, gewoon omdat het te klein is, vier of vijf huizen maar soms wel een kerkje. Heerlijk wat een rust, een heel enkele keer een auto, soms een brommer. Maar de vuilstort is wel altijd dichtbij, gewoon langs de weg dat is nou jammer. In een klein dorpje is een klein tuintje met een stenen bankje, goed genoeg om even de lunch te gebruiken. We vervolgende onze wandeling en komen door olijfboomgaarden, een fraai gezicht, wel een mono cultuur maar ze doen het goed op deze grond. Na een klein uurtje lopen gaan we de berg op, tot zover liepen we eigenlijk door een grote vallei al zie je dat niet zo. Hier zijn geen dorpjes meer maar nog wel enkele verdwaalde hutjes die waarschijnlijk als schuilhut gebruikt worden of voor een middagdutje. Naarmate we hoger komen, het lopen is nu echt zwaar geworden, wordt het uitzicht over de vallei steeds grootser en zie je pas hoe uitgestrekt dit gebied is en hoeveel olijfbomen hier wel staan. Prachtig, zo stil en zo mooi. We lezen dat er een heel oud voetpad is naar Kritsa maar weten niet waar het begint, maar dan vanaf onze berghelling zien we het ineens aan de overkant, inderdaad, een oud maar vooral ook bijzonder pad, het is best wel een stijle helling en op een bepaalde manier hebben ze daar ook slalom paden van gemaakt. Het pad is echter wel verwaarloosd want soms is het er even niet en dan weer wel. Wij vinden het goed dat we aan deze kant lopen, het is hier al stijl genoeg. Als we over de bergkam zijn zien we het landschap aan de andere kant verschijnen. Eerst een beetje een hoogvlakte met hier en daar een hutje en een huisje en dan gaat het weer omlaag naar Kritsa. Vanaf hier zien we Kritsa liggen, het is echt tegen een helling omhoog gebouwd, leuk om te zien. En dan zo'n kapelletje langs de weg, meestal bedoeld om even te gedenken. Het is half drie als we in Kitsa aankomen en we trakteren onszelf in een restaurantje tegenover de bushalte op een lekker drankje. De bus gaat om vijf uur dus nog tijd genoeg om het dorp in te gaan, er kunnen eigenlijk geen auto's doorheen maar hier en daar staat wel een auto geparkeerd, dus toch. Er zijn talloze handwerkwinkeltjes vooral met gehaakte kleedjes enz. De hakende dames proberen je aandacht te winnen voor hun werkstuk om zo meer te verkopen en terecht want het is prachtig handwerk maar we hebben er geen behoefte aan. We maken een ommetje door het dorpje en proberen het kerkje te vinden dat we wel horen maar niet zien, het is blijkbaar lager op de helling en we vinden het straatje niet, het is tijd voor de bus. De bus laat nog even op zich wachten en het waait enorm, spullen waaien gewoon weg en mensen zoeken beschutting, waar komt dat zo plotseling vandaan. Terug met de bus, overstap in Agios N. en op tijd voor het diner in ons hotel, het was een heerlijke dag.

18 mei Jeep Safari

Vandaag staat een jeep-safari op het programma, Emmie gaat niet mee omdat ze bang is dat ze problemen zal krijgen met haar kunstheupen en dat wil niemand en dan beleeft ze er ook geen plezier aan. Dus ik ga alleen, ik wordt opgehaald en samen met ene Ben en Helma, ook uit Nederland, gaan we naar het centrale startpunt vlakbij Ierapetra, een ritje van zo'n 35 km. Er staan 16 Safari jeeps te wachten, allemaal vol met voornamelijk Belgen, het blijkt dat wij de enige Nederlands-sprekende jeep zullen zijn. Nadat iedereen is uitgelegd wat we gaan doen, gaat de ploeg op pad, direct de bergen in. Onze gids, ene Mieke uit België, is de meest enthousiaste gids die we ooit meegemaakt hebben. De route gaat echt van de betere wegen maar er zijn natuurlijk wel paden waarover voor ons al duizenden auto's gereden hebben. Het is heel goed weer maar Mieke, onze reisleidster zegt wel warme kleren gereed te houden want we gaan hoog de bergen in. De lucht is strak blauw met een enkel wolkje en daardoor ziet de natuur er ook heerlijk fris uit. We gaan steeds verder omhoog en de paadjes worden steeds smaller, de uitzichten steeds wijdser en de Oh's en Ah's steeds frequenter. Op een aantal plaatsen in de bergen zijn dorpjes neergezet. Het blijkt dat deze in de oorlog gebouwd zijn door naar de bergen gevluchte Grieken. De huizen zijn daarna beschikbaar gebleven voor de families. Daar wonen is waarschijnlijk erg mooi maar wel erg geïsoleerd. Als we 'over de bergen' zijn krijgen we ook ander weer, het is kouder en meer bewolkt. Als we zo langzaamaan de berg weer af gaan, komen we in een olijfbomen gebied waar we stoppen bij een 3000 jaar oude olijfboom, opmerkelijk zo'n oude boom en hij 'geeft' nog steeds. Het is lunchtijd als we aankomen in een klein dorpje waar voor ons de lunch gereserveerd is. We waren er wel aan toe, het is eenvoudig maar lekker. We gaan nu naar het strand waar we zouden zwemmen maar het is onderhand zo koud, bijna regenachtig dat we daar niet aan beginnen. Terug krijgen we ook met een bui te maken, dus vlug de zeiltjes er op. Het is tegen vijf uur als we terug zijn in Ierapetra en terug gebracht worden naar ons hotel. Het is een mooie dag geweest en we hebben er twee vrienden aan overgehouden.

19 -:- 21 mei wandelen, zwemmen, zonnen, stappen, winkelen

Geen 'verre' wandelingen meer of 'verre' reizen, vanuit ons hotel, we hebben gemerkt dat we binnen 'handbereik' zoveel mooie natuur, cultuur en uitgaans-mogelijkheden hebben, waarom daar niet met volle teugen genieten. Dat doen we, het strand van ons hotel, de terrasjes en winkelstraatjes in Agios. Het is leuk om te zien hoe de griek hier leeft maar vooral hoe de Griek hier zijn leefomgeving 'aangekleed' heeft. Alles is kleurrijk, wat zijn we Nederland vaak saai, overal groen en niemand zeurt over het onderhoud maar het ziet er wel verzorgd uit. De winkelstraten zijn verrijkt met kunst en kleine monumenten van mensen die vroeger van betekenis zijn geweest. De bediening op terrasjes is goed en je merkt niks van sombere Grieken zoals op tv. Heerlijk. Waarom zijn Nederlanders vaak van die mopperaars. Op ons strandje bij het hotel zijn de hele dag aktiviteiten, aqua joggen, bewegen op muziek enz. er wordt echt veel gedaan om zowel aan ontspanning als aan gezonde inspanning te werken. 's Avonds is er altijd wat te doen voor de gasten, zang, muziek, circus, show of quiz. Het is een feest om hier te gast te zijn. Het eten is altijd prima er is zoveel keus, dat je snel nog een keer naar het buffet loopt. De kamer, we hebben een bungalow, is schoon en heel ruim maar vooral het grote balkon is heerlijk. Ook een grote pluim voor de medewerkers in de bediening, natuurlijk werken ze voor hun inkomen maar daarbij zijn ze ook gewoon aardig tegen de gasten, een feest, elke dag weer. We gaan zeker weer naar Grienkenland.