Zondag, 17 september, reis naar Deggendorf
Onze eerste 'vrije' dag, wij gaan naar NL, een afstand van 1194 km, ok, maar dan wel in vier etappes, wij horen bij die slappelingen die op hun oude dag geen 600 km per dag meer kunnen draaien, dan zijn ze 's avond draaierig...
Onze eerste stop is Deggendorf, waarom, geen idee, lag gunstig qua afstand voor de eerste dag, toch nog 366 km... maar dan zijn de volgende etappes dus wat korter, dus meer tijd om rond te kijken en te treuzelen.
Oppakken is eigenlijk gisteren al gebeurd, stoelen en tafel en luifel al ingepakt, dus pootjes indraaien en karren maar. We zijn zeker niet de eerste die vertekt, Eliene is volgens ons als eerste vertrokken. Het is half tien als wij vertrekken. Wenen door komen is toch nog wel een dingetje, je moet heel goed opletten, anders mis je een afslag, wij dus, maar wij niet alleen zien we.
Daarna gaat het bijna vanzelf, snelweg, snelweg enz. Dan wordt het onderhand koffietijd - altijd maar weer die koffie - , bij Hausleiten is een leeg parkeerterrein bij een soort cafe waar geen leven te bespeuren is. De meegebrachte koffie smaakt prima. En dus kunnen we weer verder.
Onderweg zijn er - juist op zondag - mooie kiekjes te maken, geen vrachtauto's op de weg, heerlijk.
Het lukt echter maar niet om een parkeerplaats te vinden voor de lunch, overal staat alles vol, nu niet alleen met vrachtauto's maar ook met personen auto's: met moeders een eindje rijden en onderweg even een hapje, vooral bij Landzeit is het vol. Uiteindelijk lukt het tussen twee vrachtwagens onze stoeltjes te plaatsen en ons middagbrood op te eten. Wie zegt dat tussen twee vrachtwagens geen charme heeft.
Het is voor drie uur als we aankomen op de 'camping' in Deggendorf, maar volgens een man op een fiets met een tentje gaan ze pas om drie uur open. We wachten tot drie uur, er gebeurt niets, we bellen het genoemde telefoonnummer: "Ja, ik ben nog onderweg, het gaat nog wel een uurtje duren, zoek maar een plaatsje".
In no time staat de car, stroom er op, thee, even uitblazen. Het weer is super mooi, bijna te warm, het hemd kan uit. Dan, het is inmiddels bijna half vijf - nergens een camping-baas te zien - besluiten we om Deggendorf te gaan bekijken. Aan de oever van de Donau is het een drukte van jewelste, talloze mensen zitten in de zon onder de bomen, genieten van een ijsje of een drankje. En een half uur
later staan we in hartje Deggendorf, een stad van 32.000 inwoners. Het is een best aardig stadje met veel historische gebouwen maar de straten zijn leeg, iedereen zit aan de Donau of ... op het plein voor het oude stadhuis. Ook hier druk druk, bijzonder is de speeltuin met enorme zandbak voor de kinderen, een feest voor de kinderen en de ouders. Ook wij scoren een ijsje en gaan terug naar de 'camping'. Het is net een oud boerenerf, overal ligt rommel, er staan zeker 15 oude caravans in 'vaste' opstelling, ik tel vier vaste gasten. De campingbaas is er inmiddels en is er als de kippen bij om te beuren. Prima, hebben we dat maar gehad. Het sanitair is eenvoudig maar compleet en schoon, dus toch een 6 voor de moeite. Vanavond geen groepsgebeuren, geen etentjes uit, gewoon samen in de car, boekje lezen, sok breien, website maken....
Morgen weer verder.
Maandag, 18 september, reis naar Ebing
Na zo'n racedag gisteren kiezen we vandaag voor 'Snelwegen vermijden'. Dit wordt dus een route over B-wegen en zelfs C-wegen (of
bestaan die niet). Het is een afstand van 266 km, dus alle tijd om het Bayerische Wald goed te bekijken, wel moeten we voor 18:00 uur
op de camping in Ebing zijn want dan gaat Mw. Stadelmann naar huis en het hek op slot.... Heb je pech.. Het begint direct goed, de natuur, de kleine stadjes, de fraaie vergezichten. We worden er elke minuut op getracteerd. Maar het is ook hier niet eenvoudig om even te stoppen, even koffie te drinken, even door een stadje te wandelen, het lukt om bij een supermarkt even te stoppen voor een paar boodschappen maar om daar nou je koffietafel uit te spreiden....
We schieten bij een dorpje zomaar een straat in maar de ons tegemoet komende automobilist schud heftig met zijn hoofd en wij zien het ook al, de straat is aan het eind amper 2 meter breed, niet iets om met een caravan in te gaan, we kunnen gelukkig keren op een boeren oprit en vervolgen onze weg.
Dan plotseling aan de linkerkant van de weg een keurig restaurant, het blijkt een voormalig Land-Hotel te zijn geweest en is nu naast bar, café, restaurant ook gokhal, maar er is koffie, wel van matige kwaliteit - heb je dat weer.
We komen langs een houtzagerij, hoe kan het ook anders, midden in het bos. Van het Bayerische Wald gaan we over naar de Frankische Schweiz, we rijden op de 85 maar dat wordt een snelweg en dus begint Mw. T. te klagen, ze heeft gelijk we gaan er af, het is inmiddels tijd voor de lunch en er zijn voldoende parkeerplaatsen langs de weg.
Weer verder, in Auerbach is het tijd voor een ijsje, we hebben alle tijd, het is pas vijf voor drie, toch even kijken even wat is wijs, vanaf Auerbach, snelwegen vermijden, dan is het 85 km en 1:30 uur en over snelwegen is het 108 km en 1:20 uur, dus kiezen we voor de natuur, de vergezichten, de bossen enz.
Maar dan gaat het mis, een weg, de 470, ligt er helemaal uit en we worden omgeleid, een omleiding van 20 km, krankzinnig, we weten ons geen raad, de TomTom brengt ons niet verder zo. Een vriendelijke meneer wijst ons de weg, reis via Trockau, en dat gaan we doen.
Het gaat een tijdje goed - denken we - als we aankomen nabij Plankenfels blijkt de weg naar Hollfeld ook gesloten, een omleiding maar het is ons niet duidelijk hoe we dan wel moeten rijden. Ook Google Maps wordt aangezet en met twee navigatie-systemen gaan we verder. Dan blijkt ineens dat ofschoon we al meer dan een half uur gereden hebben, we nu nog steeds 85 km moeten en de tijd begint te dringen, Mw. Stadelmann wacht niet.
Het weer is ook - laten we zeggen - minder mooi geworden, het miezert, soms regent het, dan is het weer eventjes droog. Ofschoon de
route nog steeds schitterend is, kunnen we er niet (meer) van genieten, de stress slaat toe, we hebben vijf minuten over of minder als we nog weer een omleiding of zoiets hebben. Dan, bij Zapfendorf moet ik rechtdoor maar ga linksaf, één afslag te vroeg, het kost weer twee minuten en Mw. Stadelmann wacht niet..... We racen door de dorpsstraten, we zien niets van dorp of natuur, eindelijk het is drie minuten voor zes als we op de camping aankomen. Hè hè gehaald.
Dinsdag, 19 september, reis naar Naumburg
We kiezen vandaag voor een hybride reisdag, het eerste deel, tot de A7 bij Fulda kiezen we voor snelweg vermijden, dan op de A7 richting Kassel, dan net voor Kassel 'linksaf' naar Naumburg.... Tot zover de planning... je voelt 'm al aankomen.
Na een snel afscheid van de camping zetten we koers naar de benzinepomp in Ebing, maar die is er niet..... ha ha, gefopt door Mw. T., gelukkig is er op de route nog een die wel bestaat, hè hè.
Dan, met een gerust hart dat de tank weer vol is, gaan we door het Thüringer Wald richting Fulda. De natuur is hier weer zeer afwisselend, de dorpjes klein maar een historische belevenis.
Het lukt al snel om een plaats te vinden voor onze koffie-verslaving, er zijn hier elke paar kilometer schitterende parkeerplaatsen, met bankjes en midden in de natuur. Dus even pauze voor de koffie en dan ..... gewoon weer verder, het is ook hier, net als gisteren een schitterende natuur, niet te ver weg van NL dus zeker een grote kanshebber voor nog eens een bezoekje met dan wat
meer tijd om die leuke dorpjes wat beter te bekijken. Er staan geen paleizen, zelden een kasteel bijna nooit een kathedraal......
heerlijk toch, maar wel kleine terrasjes met gezellige dorpsmensen die wij ook nog kunnen verstaan. Dat was/is wel een minpuntje van reizen in het vm oostblok, je kunt niet gemakkelijk met de mensen communiceren, dat heb ik persoonlijk wel gemist, ofschoon we met de 39 reisgenoten ook nog niet uitgepraat waren.
Het is hier heerlijk rijden, goede wegen, soms een beetje smal, weinig vrachtwagens, soms een boeren tractor, maar alles speelt meer samen, in tegenstelling tot de autobaan, daar is het vechten om elke meter het lijkt wel oorlog.
De tijd vlieg en het is lunchtijd inmiddels, weer zo'n schitterende parkeerplaats met ook nog een natuurwandeling erbij, er staan maar weinig auto's, we kunnen er gemakkelijk bij. Het waait echter nogal stevig vandaag en dan zien we een soort schuilhut... die is van ons.
Maar in die mooie natuur staat dan soms, heel onverwacht, een schitterend bouwwerk, voor functioneel gebruik, een spoorbrug, erg mooi.
Dan net voor Fulda gaan we A7 op, iets vroeger op de camping heeft ook z'n voordeel. Maar al snel komen we tot de conclusie dat dit niet zo'n goede keus is geweest, het is druk drukker dan druk en dan bij Kassel twee maal een flinke stijging en daling, geen feest voor vrachtwagens en auto's met caravan, ze strijden om wie als eerste boven komt lijkt het wel. Maar dan bij Kassel, waar wij er af moeten, is de afslag afgesloten wegens werkzaamheden, en wij zijn niet de enige die er af hadden gewild, alles moet nu door naar de volgende afslag, over twee banen, het is een sooitje, een chaos, hier hadden wij niet willen zijn. Resume, 'vermijd snelwegen' heeft zo zijn voordelen, dan maar iets later op de camping.
Op de camping gaat alles soepel, we staan snel, kopje thee, even boodschappen doen. Einde van - weer - een bijzondere dag.
Woensdag, 20 september, reis naar Apeldoorn
Na de slechte ervaring bij Kassel, gaan we vandaag op 'vermijd snelwegen' naar Paderborn en daar op de 33 richting Osnabrück (ooit in Osnabrück gevraagd: Waar is de Osna? Nou die bestaat niet). We zijn snel opgepakt en het is half tien als we rijden. Het is al snel dat het ons opvalt hoe rustig het is onderweg, weinig verkeer, eigenlijk geen vrachtverkeer, hoe groot kan het contrast zijn met de snelwegen hier.
Eerst even tanken in Wolfhagen, hebben we dat vast weer gehad. Dan door de afwisselende natuur, hier grasland, met soms een paar koeien, een enkele keer een paar paarden, dan weer maisland, dan net geoogst land, dan weer een 'rustiek' dorpje.
Zelfs een enkel kasteeltje op een 'berg'. We hebben bijna zin om er naartoe te rijden en het even te gaan bekijken, maar vandaag is er ook een 'dead-line', ik moet met de auto even naar de garage, al weken een vreemd rammeltje, of het kwaad kan? daarover wil ik duidelijkheid.
Ook hier lukt het om even een plaatsje te vinden voor een koffie-stop voor een groot bedrijf, waar twee hekken omheen staan met elektrische draden er overheen. Dan weer verder naar Paderborn, grappige dorpjes, helaas geen stopplaats.
Bij Paderborn op de snelweg, de 33 richting Osnabrück, het is hier duidelijk minder druk en er zijn voldoende parkeerplaatsen voor een broodjes lunch. De reis verloopt verder heel plezierig, weinig oponthoud, het is tegen drie uur als we op de camping staan en naar de garage kunnen voor controle van de auto.
Nu nog een allerlaatste etappe, de reis naar huis, de caravan leeg, nog wel even ergens een stalling zien te vinden want de vorige is er mee opgehouden, dus wie nog wat weet, ergens in Drenthe, graag.
Voor nu, einde van de reis, einde van het verslag.