Scandinavië reis,
Maandag, 27 juli We doen vandaag zondag, uitslapen, extra uitgebreid ontbijten, dan koffie met toast met aardbeien, nee helaas geen wijntje - 't is op en alleen verkrijgbaar in de Vinmonopolet en die is niet overal, zeker niet in Flåm, twee huizen en een camping. Het weer is goed en het is zo echt een rustige zondag. Doei.
Dinsdag, 28 juli Twee uitjes - op één dag?? Nou moe. - eerst gaan we naar Undretal, eigenlijk om het zg. Stavkerkje je
zien maar als we daar zijn blijkt het een best leuk maar piepklein dorpje te zijn dat vroeger alleen per boot bereikbaar was. Er is zelfs een camping waar we een stel gezellige Nederlanders ontmoeten, het Kafè is nog niet open dus verder het dorpje door, we zien het Stavkerkje, dat zich het "kleinste Stavkerkje van Noorwegen" noemt. Mag best waar zijn maar veel karakter bezit het niet dus besparen we 9 euro.
We gaan nu naar Stalheim, wat het precies is weten we nog niet. Daar aangekomen is het een groot hotel, een uitzicht over een fjorddal en een waterval. We zijn er precies op tijd voor de koffie en genieten van het uitzicht, dan de terug over de Stalheimskleiva, oftewel de weg van de zeven keerpunten (haarspelbochten) die langs de waterval voert, geweldig. We overwegen nog naar Voss te gaan maar dat is nog 33 km en we hebben nog een tweede uitje te gaan.
De lunch is heerlijk en eenvoudig in de car. 's Middags gaan we eerst naar Aurland waar we de Aurlandsfjellet willen doen. Het is de oude weg die pas in 2000 vervangen is door een tunnel, tot die tijd moest ook hier alles over het water of over deze weg, die - ook nu nog - alleen in de zomer open is. Het is een weg met vele vele haarspeldbochten maar vooral erg smal en toch menen auto's met caravan en campers van 2.50 m breed dat ze hier langs moeten. Al snel zit het muurvast, er is maar weinig ruimte om een auto te laten passeren en als er dan twee supercampers langs komen heb je ellende. Na ruim 10 minuten
manoevreren en passen en meten kan het verkeer weer doorstromen. We gaan hoger en hoger en hebben de mooiste vergezichten over de Naerøfjord, een zijarm van de Sognefjord. Als we nog hoger komen zien we de sneeuw al beneden ons liggen en komen we over een soort hoogvlakte waar overal nog sneeuw ligt, soms wel een meter dik. De weg eindigt in het dorpje Lærdal waar we genieten van een kopje thee met een lekker stukje appeltaart. Na een paar boodschappen terug naar de camping door een 25 km lange tunnel, zo ongeveer van Bolsward naar Leeuwarden. Het was een geweldige dag.
***Dan nog even over Nederlanders, wat zijn het toch verschrikkelijk egocentrische, zelfingenomen mensen, er staan al twee campers op de oprit van de camping als ik naar buiten rijdt, daarmee is de oprit vol maar een Nederlander moet zonodig zijn camper daar ook op zetten, hij scheurt gewoon de oprit op, hij mist mij letterlijk op een haar na, hij heeft geen weet van indraaiende campers, hij luistert niet naar mijn getoeter, hij doet immers niks fout, hij is een Nederlander.
Woensdag, 29 juli Het is bewolkt en niet warm, we houden ons gedeinsd, ik heb wat werk aan de website die anders moet worden, graag reacties, als u de vorige indeling beter vond draai ik 't weer terug. Na de lunch gaan de wandelschoenen aan,
we gaan naar het echte dorp Flåm, zo'n drieeneenhalve kilometer verderop. Het is een gemakkelijke wandeling die begint bij het station van Flåm waar zeker weer vijftien bussen staan, een cruiseschip ligt en honderden mensen in groepen achter
aanlopen. Het is echt lekker wandel weer, niet te warm. Een paar keer komt de trein langs erg leuk om te zien en vol dat ie zit. Na een klein uurtje bereiken we het dorpje en proberen we het kerkje te bekijken maar ik zie al dat de vloer open ligt. De deur zit op slot en er hangt een briefje op dat na de overstroming eind 2014 het kerkje mogelijk pas in 2016 weer open zal gaan voor bezoek. Dan pas dringt het tot ons door, ze zijn druk aan het werk op het kerhof, het lijkt wel alsof alle graven opnieuw geplaatst zijn, er komt nieuw gras, aan de oevers zijn grote kranen druk aan het werk. Als we de brug oversteken zien we dat er zeker twee huizen weggespoeld moeten zijn, er is nog wat fundering overgebleven, verder is alles weg, diepe grindgaten bewijzen dat het water hier huisgehouden heeft en flink ook. Het heeft zelfs 31/10/14 het journaal in Nederland gehaald. Er is zelfs een brug weggespoeld, weer en bewijs dat de mens zich moet schikken naar de natuur, want de natuur is
niet in te tomen. Er worden nu langs de rivier nieuwe wallen gemaakt van gigantisch grote stenen maar eens zullen ook deze stenen te klein zijn voor een overstroming. We ontmoeten nog een paar Belgen die met de cruise zijn aangekomen, ze vragen ons
waar de waterval is, we wijzen op die achter ons, nee, hij was groter en iets verderop. Twintig jaar geleden hebben ze 'm gezien toen ze een tochtje maakten met het treintje naar Myrdal. O antwoord ik, de trein doet daar 50 minuten over en die rijdt 30 km per uur, jullie lopen 5 km per uur, dus over 6 uur ben je er. Nou het was in hun herinnering veel dichterbij, helaas en wat kun je verder nog doen in Flåm, nou het oude dorp bekijken dat overstroomd geweest is, dat is maar 3.5 km, dat heeft niet hun belangstelling en gezamenlijk keren we terug richting het station. Ze vertellen honderd uit, ze maken wel vaker een cruise, meestal 'last minut' dan heb je 10 dagen voor 1100 euro pp. Maar uiteindelijk zijn ze maar vier dagen in Noorwegen: Stavanger, Geiranger, Flåm en Bergen. We nemen hartelijk afscheid, zij gaan naar hun boot en wij naar de car.
Donderdag, 30 juli Vandaag verkassen, de camping gisteravond al betaald en na afscheid van onze buren uit Stiens gaan we, het is net negen uur geweest. Het is niet ver 69 km maar met een veerboot er in, die we net zien wegvaren als we bij de
steiger aankomen. Twintig minuten wachten. Het is net twaalf uur geweest als we de car opstellen op de Kjornes camping.
klik hier voor 't filmpje
's Middags gaan we naar Sogndal, toch wel een leuk stadje, we vragen wat info bij de "I", maken een ommetje door het stadje en doen wat boodschappen.
Vrijdag, 31 juli We hebben een leuke dagbesteding gevonden, een wandeling, en niet zomaar een wandeling, een wandeling naar een gletsjer, hebben we dat al niet eerder ergens gelezen, ja hoor de desastrueze wandeling naar de Buerbreen. Maar deze is gemakkelijk staat in het boekje, laten we het hopen. Na een 'ritje' van 63 km zijn we in het Jostedal bezoekerscentrum, eerst een kopje koffie voor Emmie en een kop thee voor mij (want van koffie moet ik zo ...). Na nog een ritje van 4 km naar de parkeerplaats bij de breen (Noors voor gletsjer) gaan we op pad. Er is ook een bootje van 10 minuten dat 30 minuten
bespaart maar wij hebben toch de hele dag. Al snel hoor ik achter mij gemopper, hadden we niet toch dat bootje moeten nemen. Het eerste deel is inderdaad niet echt een pad te noemen maar meer een 'pad'. Na ongeveer drie kwartier bereiken we de andere
aanlegsteiger van het bootje
en inderdaad het pad wordt nu ook wat gemakkelijker maar heeft als nadeel dat het niet meer aangegeven staat en dus zwerven we over gigantische rotsen richting de gletsjer. Het is precies half één als we de gletsjer bereiken. Bij de gletsjer staat een heel stevige ijskoude wind, zo koud dat we niet heel lang blijven staan. Toch een hele prestatie voor ons, zeker voor Emmie die later toch wel wat last heeft van een dikke knie. We kiezen een zacht plekje in het mos en genieten van de meegebrachte lunch. Terug gaat gemakkelijker, we nemen nu wel het bootje dat de route zowel korter als aangenamer maakt, de prestatie is immers al geleverd. We besluiten de route terug te kiezen voor een rondje om de Lusterfjord van Gaupne naar Skjolden en dan aan de overkant weer omlaag naar Urnes (soms ook Ornes genoemd) waar de oudste Stavkirke staat van Noorwegen 1150. Het blijkt een flinke tocht 88 km rond de fjord en dan nog 20 km terug naar Sogndal. De weg aan de westkant is best goed en voldoende breed op een enkele uitzondering na maar de weg aan de oostkant is smal, 19 km lang smal en smal is dan 2.8 meter breed. Dus als er een tegenligger is heb je een probleem, een aantal malen hebben we dat probleem en Emmie gilt: niet verder, ho stop, als we 30 cm in de berm moeten om ruimte te maken. In Urnes kun je er niet omheen, het
Staafkerkje te bezoeken. Eerst een klim omhoog over een gewone weg (omdat er boven geen parkeerruimte is) en dan "u mag niet verder dan tot de stenen muur, anders moet u een kaartje kopen" horen we een geïrriteerde stem in het Engels zeggen. Ik zeg u lijkt wat geïrriteerd en de mevrouw antwoord: sommige bezoekers zijn geïrriteerd als ze bij het kerkje zijn en dan lezen dat ze eerst hier een kaartje moeten kopen. We kopen kaartjes en de mevrouw zegt dat we vast mogen gaan kijken maar dat er over 20 minuten een rondleiding begint. Bij het kerkje aangekomen wacht een andere mevrouw ons op en zegt in het Nederlands dat ze ons wel even een privé rondleiding zal geven, ze is Nederlandse en woont nu in Noorwegen. We doen ook nog de andere rondleiding, dan terug naar de auto en drie kwartier wachten op de veerboot die pas om zes uur gaat. We hebben pizza in de stad, maar dat is ook voor het laatst, het valt weer tegen. We zeggen het tegen de 'baas' en die is het met met ons eens dat er geen zenen in het vlees op de pizza horen en geeft een flinke korting. Moe van de lange dag liggen we om kwart over tien al in bed.
*** Dan nog even over de tunnels, vandaag - evenals alle dagen hiervoor - hadden we weer tunnels, soms zijn ze kort (75 m) en soms zijn ze lang (25 km) als je er voor het eerst in rijdt ben je niet blij. Maar na zoveel tunnels begin ik ook de voordelen te zien, ze zijn vaak recht, het regent er nooit, er ligt geen sneeuw, je hebt geen afleidend uitzicht, eigenlijk nooit haarspelbochten (één uitzondering gehad de spiraaltunnel bij Røldal) en bijna iedereen houdt zich er aan de snelheid, nou nog overal goede verlichting en wit geschilderde wanden.
Zaterdag, 1 augustus Na de drukke dag van gisteren vieren we zaterdag, het weer nodigt ook niet echt uit, het is triest en het regent net niet. Na een lang ontbijt, een poging te douchen (het warme water blijkt op, ik vraag m'n geld terug), hebben we lang koffie en lunch. Dan naar het stadje, nog steeds leuk om in te wandelen, we doen wat boodschappen en besluiten morgen weer te gaan verkassen. 's Middags zien we plotseling 'vissen' in de fjord, volgens de buurvrouw dolfijnen omdat ze spuiten maar volgens een ander komen die hier niet voor en zijn het bruinvissen (van mij mogen het haringen zijn, ik kan het niet zien vanaf de kant). Dan breekt de zon door en wordt het heet maar na een half uur is dat ook weer voorbij. Volgens de receptie krijgen we eerst zeker vijf dagen slecht weer, nou we zien wel, groetjes.
Zondag, 2 augustus Het miezert als we om acht uur wakker worden maar even later is het weer droog, er wordt gebadderd, ontbeten,
lunchpakket gemaakt, alles opgeruimd, luiken en ramen dicht, pootjes omhoog, wegen, aanhaken en vertrekken naar Byrkjelo - nooit van gehoord. We verlaten Sogndal dat mij steeds deed denken aan Zonnedaal uit de Flodder films. Het is kwart over tien als we bij het Bremuseet zijn - het gletsjer museum - we gaan wel naar binnen maar alleen voor koffie met een koekje. Het landschap is iets meer afwisselend, dat wil zeggen er zijn ook weiden waar koeien zouden kunnen lopen, het zijn niet alleen maar bergen, bossen, meren en fjorden. Het is twaalf uur als we de camping van Byrkjelo oprijden en een plaatsje vinden, hoezo, plaats genoeg.... Byrkjelo is een plaats die je in Nederland niet snel tegenkomt, er is weinig tot niets, zelfs radiozenders komen
bijna niet door. Wat doen we hier eigenlijk vraagt u als lezer zich af..... nou dat weten we ook niet. We gaan nog op pad voor een waterval, de 7'de van de wereld qua hoogte dan maar hij is alleen te zien vanaf de weg en ja hoogte is mooi maar volume telt ook vinden wij. We nemen in het dorp een ijsje bij het plaatselijke cafetaria dat verrassend ook een winkel blijkt te zijn. We kopen Noorse worst, u hoort hier nog over. Wij eten kip met rijst en sla, u ook smakelijk eten.
Naar de volgende week.