Scandinavië reis,

Week 29

Route week 29

Maandag, 13 juli Opgestaan, naar de douche, kraan open, geen warm water, even vragen aan een man die staat te scheren, ja, dan moet je eerst een pasje kopen, o daar is niets over gezegd er zat een tiener in de receptie, wist van niks, dikke pech. Na de koffie gaan we wandelen naar Höllen, dat is - maar liefst - 2.4 km dus wandelschoenen aan. Het is een mooie tocht, het dorpje is piepklein maar wel een havenstadje: "Høllen Brygge", met grappige witte huisjes, niet eens zo heel groot. We doen meteen maar wat boodschappen en zijn kwart over twaalf weer thuis. 's Middags, eerst naar het 'Rathuset' in Tangvall want daar is ook het toeristenbureau. Van ene Karla krijgen we advies over de te wandelen route en na wat vragen vinden we het begin en de rest gaat vanzelf langs dikke blauwe stippen op de bomen. Nou vanzelf, dat is niet waar, sommige stukken zijn zo stijl dat het echt lastig is naar boven te komen, wat halen die twee ouwetjes zich nog in het hoofd. Het eerste stuk - naar een plek Gloppe genaamd, is 2.4 km en we doen daar ruim een uur over, onderweg had ik nog wel een meerje verwacht om in te zwemmen maar het lukt niet om het water te breiken, had nog wel een handdoek meegenomen. Vanaf Gloppe is het nog 2.6 km terug naar de auto. We nemen een kopje thee in een restaurant en dan naar de car. Op de camping aangekomen is die helemaal veranderd, het is nu net een opvangkamp voor vluchtelingen, zo dicht staan de caravans en campers tegen elkaar aan, als iemand uit zijn voortent stapt, stapt ie in de voortent van een ander, op een terrein waar plaats is voor maximaal 12 caravans staan nu 18, schande. Hoe kun je dit gezellig of leuk vinden, het is uitermate triest, dit is voor echt niemand een feest. Maar de baas is wel blij veel inkomsten en geen uitgaven want de bende is absoluut slecht onderhouden, al jaren.

Dinsdag, 14 juli Naar Kristiansand, niet over de snelweg, we willen over de kustweg. De route is erg mooi maar veel kust zien we niet totdat we - om een paar auto's te laten passeren - even een weggetje inslaan, een parkeer terreintje, een klein paadje met een bordje Helleviga Kafè (11 - 18). We lopen daar naar toe ofschoon het nog lang geen 11 uur is, er zit een mevrouw buiten te lezen en we spreken haar aan, er ontwikkelt zich een leuk gesprek en ze zegt, willen jullie koffie, nou dat graag natuurlijk, 'on the house' zegt ze. We genieten van het geweldige uitzicht en ze vertelt nog iets over de historie van de plek: Oud boerderijtje, paar koeien, wat schapen je kent dat wel. Na veel dank gaan we verder naar Kristiansand. We vinden de parkeergarage snel en gaan de stad in. Het is een leuke stad, misschien als stad niet heel veel historie (zo van 1610 enzo) maar wel leuk en goed voorzien van restaurants, leuke winkels en ruime voetgangersgebieden. Na een bezoek aan het toeristen bureau, gaan we verder, de stad heeft meerdere plezierhavens, een grote haven voor zeeschepen en de ferry naar Denemarken. Er zijn zelfs meerdere stranden waar het op zo'n zonnige dag als vandaag werkelijk vol ligt. Heerlijk weer maar de zon vinden wij wel scherp hier. We proberen 's middags nog een natuurgebied in te lopen maar we staan zomaar aan de andere kant op de straat, was het nou zo klein of zijn we verkeerd gelopen. Na de thee keren we huiswaards, tanken en doen nog wat boodschappen. Op de camping ziet het er weer heel anders uit, er staan nu nog maar 17. Hoe sommigen er vanmorgen tussenuit gekomen zijn is me een raadsel, ook nu is de afstand tussen caravans soms maar anderhalve meter. Wegwezen hier.

Woensdag, 15 juli En weg waren we, op weg naar de Preikestolen camping. Om half negen reden we het dorpje al uit met 230 km voor de boeg maar wel weer ruim 4 uur. Het gaat vlot en we voelen ons goed maar om kwart over tien en nog geen koffie gehad, vreselijk. Eindelijk in Moi (ook nooit van gehoord) een motel naar Canadees voorbeeld met restaurant, we nemen koffie en thee met iets erbij. We gaan verder, de route is mooi, afwisselend, fraaie vergezichten, meertjes en bergen die steeds hoger worden. Er zijn ook veel tunnels, weer eentje die geen verlichting heeft en direct na de ingang een bocht heeft, ik overweeg een inzameling te organiseren voor witte verlichte tunnels. Dan is het echt tijd voor de lunch, zeker gezien onze lange dag maar nergens een plek om te stoppen, geen wegrestaurant, geen parkeerplekje niks. Dan zegt Mw Tomtom rechtsafslaan, we zijn verbaasd, we zijn er nog lang niet, het zal wel een van haar korte weggetjes zijn. Ja hoor, en smal ook, er komt een grote vrachtwagen aan in de verte, we zoeken maar vast een plekje, het kan net. Dan de veerpont, we staan met velen in de rij te wachten horen we plotseling een kleine ontploffing iets achter ons, we zien een grote wolk, ja hoor een radiator of slang opgeblazen, het zal je maar gebeuren in de 'middle of nowhere'. We zijn snel aan de overkant en dan is het nog maar een kwartier. We zijn lekker vroeg op de camping het is kwart over één als we staan maar dan blijkt dat we hier weer een eurostekker nodig zijn, met een oude verdeelstekker maak ik een verloopstekker en klaar is kees. Het is maar goed dat we vroeg zijn want vanaf drie uur begint het vol te lopen en nu om half elf 's avonds is de laatste net een kwartiertje binnen, waar die moet staan ik weet het niet, het is overvol. Welterusten.

Donderdag, 16 juli Na de stress van de reisdag houden we ons vandaag een beetje rustig, ik heb best wel last van de zg. deining die een caravan in de auto veroorzaakt, het is een bekend fenomeen, als je een gevoelig evenwichtsorgaan hebt kun je er gemakkelijk last van krijgen, terwijl je gewoon op de bank zit heb je nog steeds het gevoel dat je hobbelt, erg vervelend. Ik sta net te scheren als de stroom plotseling uitvalt, bij ons? bij onze 'paal'? of op de hele camping? Even bij de buren vragen, nee, niet uitgevallen, wij hebben nog stroom. Zou mijn pas gemaakte verdeelstekker niet goed zijn, kortsluiting, doorgebrand, wie zal 't zeggen. Ik zoek mijn gereedschap en spanningsmeter en schroef alles open maar niks te zien. Dan komt een Duitse buurvrouw naar buiten, wat doet u, wij hebben geen stroom meer, pffff heb je dat. Naar de receptie, meisje komt kijken, ja u zit met drie op één zekering en die ligt er uit, zo, nu doet alles het weer, gelukkig maar, oorzaak onbekend. 's Middags eerst naar Forsund, je kunt daar vandaan een cruise op de fjord maken, misschien iets voor morgen, naar Jørpeland, een leuk stadje met een kleine haven, we maken een wandeling die net iets te groot uitpakt omdat de zon hoog staat, uitgedroogd halen we een kop thee - met een lekkere koek. 's Avonds begint vanaf onze camping de kermis van de helikoptervluchten over de Preikestolen, de hoog boven de fjord uitstekende rots die jaarlijks vele duizenden toeristen trekt maar de wandeling er naar toe is 'zwaar' volgens het boekje, twee uur heen, waarvan het laatste uur erg zwaar is en dan weer twee uur terug over hetzelfde pad, dus eigenlijk een beetje te hoog gegrepen voor ons. Veel toeristen op de camping hebben vanavond een vlucht geboekt van 7 minuten over de Preikestolen, na ruim twee uur vliegt de helikopter nog af en aan, kassa. De foto rechts komt uit een boekje maar zo zal het er vanuit de helikopter uitgezien hebben.

Vrijdag, 17 juli We gaan een cruise maken, nou ja cruise is een groot woord, de veerboot vaart van Forsund naar Lysebotn en weer terug en er is koffie en thee te koop en een broodje. We staan extra vroeg op, de boot vaart maar twee keer per dag dus de eerste daar moeten we op en die vertrekt om 9 uur 10 precies. Het is echt niet druk, circa 10 auto's en ongeveer 50 mensen: Polen, Italianen (een bus vol), Noren, Duitsers en twee Nederlanders. In tegenstelling tot de eerste weersverwachtingen is het zonnig en in de loop van de tocht wordt het zelfs warm. Eerst zitten we binnen maar al snel is het zo aangenaam dat we op het zg. zonnedek gaan zitten (niks romantisch aan, drie kisten met zwemvesten en 30 plastic stoelen). Al snel is het 'knippen' maar, ik denk dat er in totaal die tocht meer dan 5000 foto's gemaakt zijn, wij hadden er maar 75. Het is best fraai zo'n fjord in te varen, watervallen, stijle rotsen, lange hellingen, hier en daar een klein weitje, soms een huisje, bijna nergens een weggetje, een Preikestolen rots, een waterkrachtcentrale, een vissersplaats, een base-jump rots, een enkel bootje, een klein haventje, een viertal zeehondjes, dingen genoeg om op de foto te zetten. Die Preikestolen - in gewoon Nederlands De Preekstoel - is van bovenaf best indrukwekkend maar van onderaf is het gewoon maar een rotspuntje van 25 bij 25 meter, net genoeg voor een huis met een tuintje. Onderweg zien we inderdaad vanaf een bekende 'springplek' de base-jumpers naar beneden komen, eerst zie je helemaal niks en dan ineens een parachute die open gaat, ze landen op een klein grasveldje aan de fjord waar een bootje al klaar ligt om ze weer mee te nemen naar Lysebotn waar de auto wacht. (Wij hebben besloten om niet te gaan base-jumpen - voorlopig.) Eenmaal aangekomen in Lysebotn wacht de veerboot precies tot 12 uur, we hebben dus 25 minuten voor onze lunch en de site-seeing tour (20 huizen). De terugreis verloopt eveneens voorspoedig en om half drie staan we weer op de kade, auto ophalen, klein toertochtje, benzine, paar boodschappen, naar de camping. Het is warm, heet, de zon schijnt vollop, ik doe mijn korte broek aan en mijn t-shirt uit. Binnen een kwartier is de zon weg, de wolken komen en nu - tien uur 's avond - heeft het al een paar uur geregend. Noorwegen.
***Dan nog even over al die gezinnen die hier met kleine kinderen naartoe gereisd zijn, naar Noorwegen dan, en dan gaan pa en ma aan het strandje zitten met een biertje en een boek en de kinderen spelen in het zand. Ben ik nou gek, waarom reis je dan naar Noorwegen, ga naar de dichtsbijzijnde speeltuin, of wil je ook graag vertellen dat je in Noorwegen was. En dan die meneer die zijn camper pontificaal voor onze caravan zette, hij kwam pas om half tien 's avonds en ging 's morgens om half tien weer weg, wat ziet ie nou van Noorwegen, asfalt, ja zijn partner die ziet meer maar op die toch best wel smalle wegen heb je echt je kop erbij nodig, wat doe je, is dit je droomvakantie? Niet de mijne. Waar bemoei ik me weer mee! Groetjes....

Zaterdag, 18 juli Afgelopen dinsdag sprak ik op de camping met een mevrouw die uit Stavanger kwam, ze vertelde dat het in Stavanger heel vaak regent - ik had de weersverwachting al gezien en zei een beetje spottend, als je Stavanger bezoekt dan hoort het te regenen. Nou dat is uitgekomen en heel heel goed gelukt, het heeft nu, negen uur 's avonds al meer dan 24 uur geregend met een kleine onderbreking vanmorgen. We gingen met droog weer naar Tau om daar de veerboot te nemen naar Stavanger, onderweg begon het al, miezer en toen regen en daarna weer miezer enz. In Stavanger aangekomen was het toch echt wel tijd voor onze kleine verslaving, koffie. Toen de stad in, naar de Dom, die was dicht, naar toeristen informatie, die had het druk, stadsplattegrond gekregen en naar de Gamle By (de oude stad) erg leuk met die smalle straatjes, kleine huisjes, grappige lantaarns en bloemen in bakken. Toen omdat het echt menens werd, naar het Sardine museum, ene Chr. Bjelland wist de sardines gezouten en gerookt in een klein blikje te krijgen en dat duurzaam te maken in een zg. autoclaaf - geweldig. Hij wist ook het product in de hele wereld aan de man te brengen met slimme reclames, hij had meer dan 25 fabrieken op het hoogtepunt. Ondertussen was het echt lunchtijd, dus zoeken, zoeken, genoeg te krijgen maar een leuke plek om te zitten, daar hadden ze in de werkstad Stavanger nog niet overal van gehoord, het werd uiteindelijk een soort bakkertje met één tafeltje. Daarna naar het maritiem museum, erg indrukwekkend hoe de scheepvaart industrie zich steeds weer heeft weten te vernieuwen, van houten zeilschepen naar stalen schepen met stoommachines, daarna de olie- en de gastankers en weer later de olie-platforms in de zee. Het werd tijd voor ons laatste museum, het museum van Stavanger, maar na de thee aldaar werd omgeroepen dat het gesloten werd. Omdat het nog steeds regende besloten we maar de boot terug te nemen en in Jorpeland te gaan eten bij de chinees - weer een les, niet weer doen. Als we na wat boodschappen op de camping aankomen - het regent dus nog steeds hè, 't is maar dat u het weet - staat het water rond de caravan 5 centimeter hoog er is nog net een dammetje om de deur te bereiken. Wij zitten al weer warm en droog als er nog steeds mensen aankomen die hun tentje op moeten zetten, dat vind ik nou echt triest, dat gun je niemand. Of het nou door het weer komt weet ik niet maar het internet is weer trager dan gisteren. Welterusten....

Zondag, 19 juli Gisteravond regende het werkelijk nog keihard, in bed zeg ik nog: als het morgenochtend nog zo regent gaan we niet weg! Het was droog, dus opgestaan, gedoucht, ontbeten, spullen droog gemaakt en opgeborgen, auto aangehaakt en iets over half negen reden we naar Odda, een rit van 198 km, ruim 3u 45 volgens Mw Tomtom. We zijn nog maar net op weg als Mw roept rechtsafslaan, nee hoor, geen kerken-paadjes - want dat was het - dan het veer, wachten is tijd voor koffie, lekker, bij Indre Eidane roept Mw rechtsafslaan, maar dat is de 13 niet, we twijfelen, pakken de kaart erbij, Mw. wil via Gullingen, over de bergen, nee hoor, vandaag blijven we op de 13 voorlopig. Bij Nesflaten hebben we op een parkeerplaats een eenvoudige lunch , meegebrachte boterhammen en een glas melk uit de kar. We blijven op de 13 maar vlak voor Roldal gaan we op de E134 een klim (volgens de ANWB) van 10% gevolgd door een tunnel van 4657 meter en dan weer een afdaling van 9%. Ik heb afgelopen nacht vaak aan deze klim, afdaling en tunnel gedacht, klimmen dat zal wel lukken met de RAV4 maar dalen is voor de car een crime want die blijft maar remmen en kan zichzelf 'opstoken' en sommige tunnels, nou dat is geen pretje smal en zonder licht. Alles is gelukkig prima verlopen en dat geeft de burger moed. Direct na de tunnel is een ski-oord met hotel en restaurant, dus even een kopje thee. De man zegt 50 kronen, ik zeg ok (zo van dat moet dan maar), de man zegt 40 kronen, ik zeg ok (zo van dat is een betere prijs). Het is half drie als we op de camping weer 'onder stroom' komen te staan. We hebben er dus zes uur over gedaan, inclusief veerboot, lunch en thee. We stoppen de was in de wasmachine en net als ik het wasrekje wil klaar zetten begint het - eerst zachtjes - te..... inderdaad.
***Dan nog even over die watervallen, we hebben er onderweg nogalwat gezien, wat maakt het nou toch dat wij - mensen - dat zo interessant vinden, het eerste de beste piesstraaltje uit een rots en we stoppen de auto en rennen er heen, waarom eigenlijk?

Naar de volgende week.

Terug naar Scandinavië reis