Scandinavië reis,
Maandag, 6 juli Het is weer begonnen, ja, het, eerst heel stil, sluipend bijna, daarna een beetje plagend, je kon nog denken het houdt wel weer op maar nee hoor, ik denk aan Verona (zie reisverslag Verona), ook daar begon het eerst plagend en uiteindelijk liep het mijn schoenen uit, ook nu, het gaat nu echt beginnen, het andere is voorbij, voor hoe lang, want dat
andere hebben wij veel liever dan dit. Ja, nu in alle hevigheid barst het los, de regen. Ik slaap slecht, erg slecht, op de plek waar we staan heeft eerder een andere caravan of camper diep in de modder vast gezeten, dat is uit de sporen goed op te maken. Moeten we een andere plekje zoeken of misschien omdraaien nu het nog kan zodat de auto altijd te koppelen is en de car er uit kan slepen. We hebben vierwiel aandrijving, dat zou voldoende moeten zijn. Het is tien voor negen als ik rusteloos weer wakker wordt, douchen, ontbijten, het mag allemaal lang duren, het regent toch, koffie. Het is even droog, we draaien de car met behulp van de 'mover' binnen tien minuten is het klaar, gelukkig maar. Lunch, het is droog, de zon breekt door - voor hoe lang? We gaan op pad, de toeristische route naar Drøbak. We komen langs het
huis van Roald Amundson, de poolreiziger en via een mooie route langs een binnenmeer komen we in Drøbak. Het weer lijkt sterk verbeterd tot we naar de overkant van de fjord kijken, ja hoor er komt al weer een 'schip zure appels' aan. We genieten van een lekker kopje thee, zien bij de makelaar dat een beetje huis - naar onze smaak - al snel 5.000.000 kronen kost, toch nog € 555.000,-, dus lieve lezer, Noorwegen wordt het niet. Na wat boodschappen - we vergeten weer de helft - koersen we weer huiswaards over de snelweg. Het heeft hier ook flink geregend, ja, de luiken te ver open en water op de vloer, sorry Hannie, weer niet goed opgelet. We eten heerlijk mag ook wel weer na zo'n 'bad saturday'. De camping stroomt vol maar het aantal elektrapunten is op dus wie te laat komt heeft pech, ook niet echt leuk. Heel Oslo heeft maar drie campings en deze is de meest zuidelijke bijna direct aan de snelweg gelegen, dus eerste keus.
Dinsdag, 7 juli Het weer is goed, na een rustige morgen gaan we na de lunch op pad, naar Ytre Enebak, een piepklein dorpje maar met een strand, een bezinepomp en een kerkje (volgens de Tomtom dan). We zijn snel bij het strandje, het is Noors strand, dus
enkele grote rotsen, een piepklein zandstrandje voor de kinderen en een paar pic-nic banken in het gras. Het is niet druk maar wel 'bevolkt' met enige moeders met kinderen. We wandelen wat over het 'strand' als ik een rots zie van waaraf je wel goed zou kunnen zwemmen, niet gedraald, het water is heerlijk warm zeker 20 graden, helder maar wel een beetje bruin gekleurd wat je later terug vindt in de handdoek. We gaan naar het kerkje, alles ziet er goed onderhouden uit vooral de graven het kerkje is helaas op slot. Als we terug lopen komen we de pasto(o)r tegen waarmee we gezellig kletsen over Nederland en
Noorwegen, de verschillen, het klimaat, de geschiedenis en het gebrek aan Noorse schaatsers. We maken een wandeling door het stadje want is is behoorlijk uitgebreid, er is zelfs een winkelcentrum, het stadje heeft geen echt centrum, daar zal het
winkelcentrum dus in moeten gaan voorzien. We bestellen thee maar als ik wil betalen worden alle passen geweigerd, MasterCard, nee die accepteren we niet, misschien wilt u even pinnen bij het postkantoor, naar het postkantoor, wilt u even wachten, de pinautomaat ligt er uit, vijf minuten later, MasterCard, nee die accepteren wij niet, misschien de bank aan de overkant, naar de bank, eindelijk kronen. Naar de thee-bar, o de thee, die heb ik net weggedaan, u bleef zo lang weg. We krijgen nieuwe thee. We vervolgen de route, nu terug naar Oslo naar een groot winkelcentrum, daar zullen ze vast alles wel hebben, na 20 minuten zijn we er, geen apotheek, geen wijnwinkel, geen kluswinkel, wel een supermarkt en een speelgoedwinkel zo groot als Warfhuizen. Kwart voor zes zijn we weer thuis, lekker, maccaroni, wel zonder wijn.
Woensdag, 8 juli Het regent niet, het giet als we opstaan en dat blijft zo, bij het ontbijt maken we meteen maar een
lunchpakket, we weten nog niet hoe deze dag er uit gaat zien. Als we aanhaken is alles al nat en alsof we niet weg mogen
regent het zowaar nog harder, sorry Arno, we gaan toch. Het kost nog veel moeite om de spiegels goed te krijgen maar dan
vertrekken we. Het is 'maar' 165 km, toch nog tweeeneenhalfuur. Onderweg koffie, erg sterk spul, het weer klaart op, we lunchen zelfs buiten op een pic-nic bank in de zon maar wel met een sjaal om, de wind is vreselijk koud. Om twee uur zijn we op de camping waar we weer 'n Jan en Trees ontmoeten, erg gezellig. De car staat snel en na de thee gaan we Porsgrunn verkennen. Tja 't is maar wat je ervan vindt aan de rivier staan veel fraaie woningen en enkele restaurants maar twee straten verderop is het aftans en verdient het zeker een flinke opknapbeurt. We kopen een ijsje, de mevrouw schept op, geweldig, geen ijsje maar ijs. Als ik wil betalen werkt de betaalpas weer niet, uiteindelijk betalen we maar kontant maar het brengt wel een probleem op tafel, stel dit gebeurt als je tankt of de camping wil betalen en daar sta je dan met net genoeg geld om een ijsje te betalen, tjaaaa. We doen nog enkele boodschappen en vinden de Vinmonopolet, vrij vertaald, de staats dranken winkel. 's Avonds is er weer een wijntje bij het eten.
Donderdag, 9 juli Het is goed weer, we doen de was, ophangen en drogen maar. Jan en Trees vertellen over het mooie stadje Kragero, dus 's middags naar Kragero, toch ruim 50 km maar dat hebben we er wel voor over. Als we aankomen is het blijkbaar de gratis-dag, er is geen parkeerplek meer te vinden, auto's staan in de rij te wachten tot er iemand weg gaat, we hebben geluk,
voor ons staat een mevrouw die net weg gaat, snel parkeren, kaartje kopen, stad in. We willen betalen met de pas, de automaat herkent de pas en doet net alsof ie 'werkt' maar er komt geen parkeerkaartje, wat gaat er mis, nog een keer, maar weer mis. Hulp gevraagd, nee, u doet niks fout, raar, u moet dat nummer bellen, met dat nummer gebeld, ja meneer ik snap 't ook niet, hij komt wel even langs, de man is heel behulpzaam maar snapt niet wat er fout gaat, misschien dat het aan Maestro ligt, nou
de creditcard is van Mastercard, die lijkt het te doen maar weer geen parkeerkaartje, hij schrijft een berichtje aan parkeerbeheer dat we geen bekeuring krijgen. Wij het stadje in, het lijkt alsof je in een openluchtmuseum loopt dat nog 'leeft' zo mooi, smalle straatjes, fraaie houten gevels, winkels, huizen, restaurants, pleintje met fontijn maar ook hier is 't gratis-dag, je kunt over de hoofden lopen, het is niet gezellig meer. We lopen langs het haventje als het begint te regenen - o ja onze was hangt nog buiten. Op het water is het ook een drukte van belang, ook gratis-dag. We houden het voor gezien het was als een amerikaanse reis, als het kwart voor drie is was dit Kragero. We zijn net op tijd thuis om de was binnen te halen, een half uurtje later regent het hier ook. Het was me het wasdagje wel.
Vrijdag, 10 juli We besluiten er vandaag geen wasdag van te maken, we gaan er op uit. Door de provincie Telemark loopt het Telemarkkanaal dat in 1887 gerealiseerd is, een aantal meren zijn door korte stukken kanaal met elkaar verbonden waardoor een 105 km lange vaarweg is ontstaan, in die tijd natuurlijk voor de beroepsvaart, thans meer voor de hobby en de toerist. Onze
rondrit gaat langs een aantal sluizen en plaatsen die een belangrijk rol speelden of juist nu spelen. In Ulefoss en in Vrangfoss zijn twee geweldige sluizencomplexen van de in totaal 8 sluizen met in totaal 28 sluiskamers. In Ulefoss heeft een handige uitbater een leuk restaurant naast de sluis geopend en we genieten van jus d'orange, een hamburger met frites en een Pølse met frites, heerlijk. En tegelijkertijd zien we de bootjes door de sluizen gaan, het is nog allemaal handwerk, net als in 1892 toen de sluis geopend werd, toen één sluiswachter, thans een groep van 5 jongelui, vacantiewerkers denk ik. Ooit was ik zelf ook brugwachter in de zomertijd in Bolsward. De uitbater heeft een karakteristieke baard als van een zeeman en een hoge koksmuts op, geweldig. We vervolgen de route via Gvarv naar Akkerhaugen, het eerste deel gaat over een overharde weg en we komen door een schitterende natuur, ik wil al even bij een meertje stoppen maar we hebben geen handdoek meegenomen, in
Akkerhaugen (een watersport-centrum in de regio) willen we thee maar wie schetst onze verbazing: nee meneer dat hebben we niet, nou doe dan maar heet water en een theezakje, de mevrouw moet er erg om lachen want ja waarom hebben we dat eigenlijk niet. Uiteindelijk krijgen we thee bij een ander restaurant. We vervolgen naar Skien waar we boodschappen willen doen maar gek, het lijkt wel zaterdagmiddag in Duitsland nagenoeg een lege stad en een open maar bijna leeg winkelcentrum. Ik koop een T-shirt en we doen boodschappen. Dan loop ik met de boodschappen iets te snel naar de uitgang naar de auto, Emmie houdt me niet bij en verliest me uit het oog, als ik de boodschappen in de auto heb is Emmie nergens meer te zien. Ik loop terug, geen Emmie, ik zoek in het winkelcentrum, geen Emmie, ik loop er omheen, geen Emmie, ik loop naar de auto geen Emmie. Eindelijk bij een geheel andere ingang van het winkelcentrum vind ik haar, ze is boos omdat ik te snel liep, begrijpelijk maar ik had er geen weet van dat ze zover achter geraakt was. 's Avonds eten we zalm (van Henk) en lekker. Om zes uur is de wasmachine vrij, dus snel die van ons er in, kan het vannacht drogen.
Zaterdag, 11 juli Ik voel me helemaal niet goed, ik ben duizelig, lust geen koffie meer ga 's middags een uur op bed het is raar, gewoon heel raar en naar. In de loop van de middag knapt het op en we durven zelfs uit eten te gaan, pizza (in Noorwegen 'what else', in ieder geval nooit meer entrecote). We doen nog wat boodschappen, halen 'benzine' en gaan vroeg naar bed.
Zondag, 12 juli Ik voel me goed, in ieder geval veel beter, goed genoeg om te verkassen naar Søgne dicht bij Kristiansand (hier gaan we heen omdat onze schoonzoon zo heet). Als we vertrekken schijnt de zon dat belooft een goede dag, echter niks is minder waar, onderweg begint het al snel te regenen en we rijden een hele tijd in de regen. De route is 165 km maar Tomtom
zegt dat we daar ruim 3 uur over gaan doen, nou dat klopt ook wel, de pauzes niet meegerekend, je raakt gewoon de tel kwijt, 70 km/u, 80 km/u, 60 km/u, 50 km/u, 80 km/u, 70 km/u, het wisselt per kilometer zo ongeveer op het laatst weet je niet meer wat de geboden snelheid was en dan staat er een flitspaal. We gaan door nogalwat tunnels maar die op de foto is echt erg, heel smal, zelfs geen plaats voor een streep, er staan kleine paaltjes, de weg is 2.60 m breed, de car is 2.30 m breed, er is veel verkeer van de andere kant en in de tunnel is het pikkedonker, wie wil hier nou veilig rijden? Ofschoon je 80 mag rem ik geleidelijk af tot net 60 km/u, ik wil nog niet naar de hemel. Eindelijk de camping, het is precies twee uur 's middags, ik 'check in' en groot woord hier: zoekt u maar een plaatsje. Maar dan zie je 't pas echt er is geen plaats meer, nou nog precies één, daar passen we precies in, we staan nog niet of een volgende meldt zich, hij mag dan nog in het midden van het veld staan, hopelijk heeft ie een lang snoer. Dan is het vol maar nog geen elf uur 's avonds, we zien velen zich melden en onvoorzien weer vertrekken. De camping heeft een fraaie web-site en zegt 250 plaatsen te hebben maar daarvan zijn er maar 15
voor trekkers zoals wij, de rest is seizoenplaats, het zou niet moeten mogen. Na het eten gaan we wandelen naar (beziens-waardigheid 14) de Arosveden, het blijkt een soort bergtop van waar vroeger de zee in de gaten gehouden werd om verdachte schepen te signaleren en dan door middel van een vuur de mensen te waarschuwen. Als we erheen gaan zien we dat op een grasveldje een 500 meter buiten te camping een flink aantal van de 'onvoorziene' campers en caravans zijn gaan staan, ook gezellig maar geen water, geen elektra, geen wc en ook geen douche. En wat er in de diepvries en koelkast zit kan ook weg misschien.... Gisteravond zat ik nog te lezen over een schema waarbij de accu van de mover gebruikt wordt voor noodgevallen, een forum met meer dat 40 bijdragen over dit onderwerp. Misschien ook iets voor ons maar het is niet zomaar te realiseren, 12 volt relais, 240 volt relais, enz.
Naar de volgende week.