Languedoc,



Week 44


26 oktober 2015
Vandaag gaan we op weg naar de Languedoc, we hebben vier etappes uitgezet van elk ongeveer 350 kilometer en we willen er een hele week over doen en op elke stop een 'stop-over' om de stad of omgeving even goed te bekijken. De eerste etappe gaat naar Bastonge in België, vervolgens naar Auxerre, dan naar Clermont Ferrand en tot slot naar onze bestemming Bedarieux alwaar we een huisje gehuurd hebben via "Gites.nl".
We zijn geen lange etappes meer gewend en al snel is er weer de roep om pauze en koffie, we lunchen uitgebreid in het Wellness Hotel Amrath in Born en dan weer verder. In België is de herfst extra fraai, het glooiende landschap met daarop de in herfstkleuren getooide bomen, schitterend. We komen mooi op tijd aan op de camping waar we een bungalow vragen. Het mannetje doet eerst nog even alsof ie geen plaats heeft maar dan blijkt er toch nog een hut te zijn. En het is een hut, een houten kot uit de vijftiger jaren en ingericht voor 8 personen maar dan in twee slaapkamers met stapelbedden en een aanrecht, keuken kun je het niet noemen zonder water, dat moet je halen in een lampetkan bij een buitenkraan verderop. Er is geen douche en geen wc, ook een minpunt. De kachel is het hoogtepunt in de hut, hij is moeilijk aan te krijgen maar als ie dan aan is, dan is ook niet te stuiten en in een ogenblik slaat de hitte om ons heen, het is aan of uit, de regelaar wil alles behalve regelen. We doen boodschappen in Tenneville, dat eigenlijk geen 'ville' (stad) is maar meer een strook huizen langs een autosnelweg. We koken lekker en eten lekker in onze hut. Morgen weer een dag.

27 oktober 2015
We volgen ons plan, we gaan naar Bastogne, het is een kwartiertje rijden, de auto parkeren gaat vlot en de stad in, de stad met zo'n trieste geschiedenis uit de oorlogen die hier vollop gevoerd zijn. Na de koffie vinden we het 'Hotel de Ville' maar het toeristenbureau is verplaatst, dus daarheen. We vragen wat we hier zouden kunnen bekijken vandaag, de mevrouw komt niet verder dan het Oorlogmuseum, nou vooruit dan maar. Buiten vinden we echter uitleg over een stadwandeling door Bastogne, dus weer naar binnen. Daarvoor moet u iemand anders hebben is de uitleg, we snappen het of eigenlijk niet. De andere mevrouw komt en geeft ons de beschrijving van de stadwandeling en even later zijn we op pad. Het is een leuke route en we zien veel van de stad en zijn rijke historie. We doen wat boodschappen en gaan naar onze hut. We koken lekker en genieten na de afwas van de koffie. Dan gaat de telefoon, het is onze dochter met een trieste boodschap, haar jongste zoon van vijf ligt op de intensive care en heeft leukemie, wat een dreun voor dat kind en het gezin, ook wij zijn helemaal van slag en weten ons geen raad. Doorgaan is geen optie, teruggaan is je hulpeloosheid ondergaan, je kunt er zijn voor je kinderen en kleinkinderen. We nemen abrupt het besluit de volgende dag terug te gaan naar Nederland.

28 oktober 2015
We kunnen niet in onze caravan, de camping is gesloten, we bellen vanuit Bastogne onze zoon of hij een huisje kan regelen in de buurt van Groningen. Gelukkig lukt dat, we kunnen vanaf vrijdag in Tynaarlo terecht. Na weer een flinke dag rijden komen we in Apeldoorn aan waar we twee dagen kunnen logeren bij onze zoon, in nood leert men zijn vrienden kennen is een oud spreekwoord dat misschien wel niemand meer kent, zeker niet in een tijd waarin een groot deel van de Nederlanders er moeite mee heeft om vluchtelingen te helpen. Wat wij in elk geval geleerd hebben is dat plannen is één ding, de werkelijkheid is vaak anders.

30 oktober 2015
Al vanaf 22 september heb ik last van pijn in m'n zij en het gaat steeds maar niet over, in september al mee naar de huisarts geweest, de pijn bleef dus opnieuw naar de huisarts, een echo werd gemaakt, bloed werd onderzocht maar er kon geen dianose gesteld worden, een ostheopaat kon geen rare dingen vinden. Dus opnieuw een afspraak met de huisarts gemaakt. De huisarts stelt voor een onderzoek bij de MLD-kliniek in Apeldoorn, we hopen er het beste van. We verhuizen voor 30 dagen naar Akenveen nabij Zuidlaren waar we vroeger 9 jaar gewoond hebben.

31 oktober 2015
We gaan op bezoek bij onze kleinzoon in het UMCG in Groningen. Het is vreselijk om het jongentje zo te zien liggen, slangen, infuus, plakkers overal op zijn lichaam. De meest vrolijke is het jongentje zelf die misschien nog niet helemaal beseft waarom hij hier ligt en hoe ernstig de situatie eigenlijk is. Het is goed erbij te zijn en het gezin te steunen, terwijl je ook snapt dat je niks kunt doen. Samen met de schoonouders gaan we met onze dochter in de kantine eten om even een rustmoment te maken voor de druk bezette ouders.

1 november 2015
Samen met onze zoon gaan we weer naar het UMCG op bezoek maar er is nu ook goed nieuws, vastgesteld is dat het de klassieke variant van de leukemie is en dat die goed behandelbaar is en het jongentje reageert heel goed op de medicijnen en ook dat is heel fijn. In de dagen die komen helpen we het gezin waar we maar kunnen.


Week 46


9 november 2015
Morgen moet ik naar de MLD-kliniek en dus vandaag een drankje opdrinken, nou het smaakt naar behangplaksel, geen pretje.

10 november 2015
Naar de MLD-kliniek maar eerst nog een keer een liter behangplaksel opdrinken, het laatste glas lukt me niet meer, als ik dat opdrink kots ik alles er weer uit. In de kliniek krijg ik een roesje en weet van het onderzoek verder niets. Als ik weer bijkom word ik opgehaald door Annie want ik mag geen auto rijden. We hebben verder een prettige middag al voel ik me wel wat slapjes. We eten bij Annie en Tinus en 's avonds gaan we weer terug naar Tynaarlo.
We hebben ons huisje in Tynaarlo tot 30 november beschikbaar en blijven in de buurt van onze kinderen om te helpen of er gewoon te zijn voor ze.

12 november 2015
Vandaag het droevige bericht ontvangen dat mijn oudste tante op 10 november op 98 jarige leeftijd is overleden.


Week 47


16 november 2015
Dokter van den Berg belt, hij heeft goed nieuws - dat ook als slecht nieuws uitgelegd kan worden - er is helemaal niets gevonden bij het onderzoek op 10 november, wat nu. De dokter stelt voor maar even te wachten tot de pijn minder of erger wordt maar de pijn is erg wisselend en gisteren en vandaag heb ik best veel pijn gehad, dus ik stel voor nader onderzoek te doen. Het wordt een CT-scan die op 24 november uitgevoerd zal worden in Apeldoorn.
Nu we dan toch weer in het noorden van Nederland wonen maken we ook gebruik van de gelegenheid om een aantal familieleden en oude kennissen op te zoeken.


Week 48


24 november 2015
Naar Apeldoorn voor de CT-scan. Eerst weer een drankje maar deze keer is het iets minder vies maar wel weer een liter pffff. De CT-scan is vlug klaar en dus gaan we daarna nog even naar onze zoon in Apeldoorn.


Naar de volgende week.

Terug naar Reislog Languedoc