Languedoc,
Naar de vorige week
28 januari 2016
U mist msschien een log van eerdere dagen in deze week, nou daarover kunnen we kort zijn, het weer was evenals vandaag triest, triest, triest en ja wat valt daar verder over te melden, nou alleen maar dat het triest is. We kunnen niet goed beoordelen of het altijd zo is medio en eind januari maar wij vinden er niks aan en ernstig vergelijkbaar met het weer in NL, met dit verschil dat jullie afgelopen weekend 14 graden hebben gehad en wij niet verder kwamen en komen dat 8 graden. Nou ja dit hoort allemaal bij onze beleving van de Languedoc. En ja zoals we al eerder aangaven, als je de deur niet uit kunt omdat het ijzelt of omdat het miezert, beide keren blijf je binnen en por je de kachel nog een keer op. Gisteren hebben we weer hout gekregen, de twee kub hout die we op 30/12//15 gekregen hebben is op, grotendeels aan het opwarmen van zichzelf. We hebben al gezien dat het met deze levering niet veel beter is, dus zoek ik het dunste hout uit omdat dat het snelst droog wordt. Emmie is druk met het experimenteren met nieuwe schilder technieken, en inderdaad soms wordt het ook nog wat. We houden u op de hoogte.
30 januari 2016
Jarigen van vandaag allemaal gefeliciteerd maar Emmie het meeste natuurlijk omdat ze nu zeventig jaar op deze aarde vertoeft. We houden een bescheiden feestje en danken iedereen die aan haar gedacht heeft, in het bezonder onze kinderen en de vele kennissen die allemaal gebeld of gemaild hebben. Zoals u weet hebben we een tijdje geleden een muis gevangen met de 'Equilibre' maar we merkten dat er nog een muisje was, dus de afgelopen dagen maar weer de 'Equilibre' gezet en ja hoor vanmorgen was het raak, weer een muisje gevangen, we brengen het weer netjes weg, deze keer naar haar partner.
Het weer is heel goed vandaag, de zon schijnt en het lijkt een prettige dag te worden, 's middags zetten we zelfs de strandstoel even buiten maar zodra die staat - u snapt 't al, gaat 't waaien en verschuilt de zon zich achter vage wolkjes. We genieten nog eventjes van de thee buiten maar dan gaan we snel weer achter - of beter voor - de kachel zitten.
*** Dan nog even dit. Twee weken geleden heb ik opgemerkt dat de aarde rond is en vandaag kijk ik hoe het er nu mee is en ja hoor hij is nog steeds rond. De zonsondergang in Bedarieux is nu om 17:54, 21 minuten later dan op 16 januari en 37 minuten later dan op 30 december, in Apeldoorn gaat de zon nu onder om 17:18, 29 minuten later dan op 16 januari en 48 minuten later dan op 30 december en in Trondheim gaat de zon nu onder om 16:02, maar liefst 51 minuten later dan op 16 januari en 82 minuten later dan op 30 december. Dus hoe noordelijker hoe sneller de zon zich herpakt, wij zijn blij voor al diegenen die nu eindelijk om 4 uur 's middags nog een straaltje zon kunnen 'pakken'.
1 februari 2016
Er is me iets opgevallen vorige week en het schiet me nu weer te binnen en wordt de omvang ervan me nu pas duidelijk.
Woensdag keken we naar "Floortje in Nepal" en daar bezocht ze een meisje - nou ja 28 jaar - die op haar twintigste daar een weeshuis was begonnen en nu meer dan vijftig kinderen opvangt, wat zijn haar ouders trots horen we wel en ze kreeg zelfs een speciale 'Award' voor haar bijzondere werk. Dan vrijdag, we keken naar "Het mooiste meisje van de klas" het ging over een
meisje van onze leeftijd, ze had veel meegemaakt, twee huwelijken, twee kinderen en de de liefde van haar leven (niet haar echtgenoot) was overleden. Ze kreeg een visioen dat ze naar Peru moest en daar iets moest doen, op een plein voor een kerk kwam er iemand naar haar toe die zei dat ze op haar zaten te wachten. Ze begon ook een weeshuis voor kinderen en het was nu bijna een klein dorp. Haar kinderen die vonden het maar niks dat hun moeder zo ver weg zat en er niet meer voor hen was. O ja
ze waren wel trots hoor maar het gemis was groot. Het lijkt er op dat het gemis van ouders kleiner is, immers kinderen horen
uit te vliegen, dan het gemis van kinderen, immers ouders horen 'thuis te zijn'. Ook wij hebben dat gevoel wel een beetje, we missen onze kinderen heel erg maar hebben het gevoel dat zij ons meer missen, raar hè.
2 februari 2016
Inte gefeliciteerd. Wat kunnen we dingen slecht missen. Het internet ligt er al uit als we opstaan, gisteren ook de hele
middag. Wat is het toch raar dat je dingen die er eerder nooit waren niet kunt missen. Denk maar aan het tijdperk zonder elektriciteit, onze voorouders vonden het eerst maar een curiositeit maar we zouden nu niet meer zonder kunnen, toen kwam de radio en weer later de televisie, eerst alleen op avond en op woensdag- en zaterdagmiddag, nu met honderden kanalen 24 uur
per dag. Zo vergaat 't ons met het internet, zodra het er niet meer is missen we het direct. Het internet is voor ons de radio, de televisie, het belangrijkste communicatiekanaal met kinderen en familie, ons blogkanaal, onze bron van informatie over van alles en nog wat.
Hierbij tevens een indruk van de eerste 'oogst' van Emmie.
3 februari 2016
Wat een ellende, dat heb ik vandaag wel 100 keer geroepen, helaas kan ik daar hier niet dieper op ingaan, maar om te beginnen lag vanmorgen net als gisteren het internet er uit (wat een ellende) en dat is voor ons wel een heel belangrijk communicatiekanaal zoals ik gisteren ook al opmerkte. Ik bel de Orange servicedienst, na wat ingesproken te hebben tegen een computer kom ik in de wacht maar na enig wachten verdwijnt de verbinding zomaar, wat te doen, nog een keer bellen en na
opnieuw inspreken en wachten, ja hoor een echt mens aan de lijn, ze vraagt wat het telefoonnummer is waaronder we geregistreerd staan, ik geef aan dat ik de huurder ben en het niet weet, nou dan kan ik u niet helpen. Het is dus zo dat het nummer in beeld komt bij het modem als de lijn het doet maar ja de lijn doet het niet en dus geen nummer, wat een ellende.
We besluiten toch maar naar Bèzier te gaan, het weer lijkt mooi te worden. De rit gaat door een schitterende natuur, extra fraai door het mooie weer en na een uur zijn we in het hart van de stad en parkeren twee lagen diep onder de grond. We vragen de stadwacht naar het toeristenbureau en ook dat vinden we snel. We krijgen een kaart en de tip om naar de St. Nazère te gaan, de grote kathedraal van Bèzier maar hoe mooi deze is, we krijgen het niet te zien, de kerk is op slot terwijl ie open zou zijn, wat een ellende. We worden wat wiebelig in de benen en vragen ons af of we de auto wel op slot gedaan hebben (wat
een ellende), dus terug naar de parkeergarage onder het St Juares plein waar ook genoeg restaurants en brasseriën staan (ga nooit naar een restaurant om thee, bier of frisdrank, daar is een restaurant niet voor). We genieten van de thee met menthol, bestuderen de stadkaart en zetten een route uit. We komen door een leuk parkje, bekend van het 'podium voor de dichter', we komen langs het Canal du Midi dat de Atlantische Oceaan verbindt met de Middellandse zee, op een aquaduct steken de we rivier de Orb over en lopen langs de rivier terug naar de oude stad. Er staat echter zo'n harde wind dat we op de laatste brug bijna niet overeind kunnen blijven en we zijn blij aan de overkant te zijn (wat een ellende). Terug in de stad besluiten we nog een sapje te nemen voordat we weer naar huis gaan. Het was een heerlijk bezoek aan Bèzier, we gaan nog eens.
5 februari 2016
Het weer lijkt goed, de zon schijnt maar het waait toch nog wel stevig en voor morgen wordt regen beloofd. Na de lunch gaan we op pad, eerst binnendoor naar Boussagues, dan naar Castanet le Bas, Castanet le Haut, Murat sur Vèbre, Fraïsse sur Agout,
Lac du Laouzes, terug naar Fraïsse sur Agout en dan naar Bedarieux, een rondje van zo'n 115 km. Het is een prachtige route door bossen waar nergens iemand lijkt te wonen, dorpjes waar de tijd stil heeft gestaan en een meer. Tussen Castanet le Bas en Castanet le Haut komen we langs een watermolen: Le Moulin du Nougayrol. We stoppen om deze te gaan bekijken. De verloedering heeft echter al toegeslagen want de laatste bewoner was een zwerver, gezien het soort beddegoed: karton en kranten en de keukeninventaris: lege drankflessen. Het is echter wel een heel bijzondere molen, door een systeem van kanaaltjes wordt vanuit de rivier een enorm reservoir met water gevuld, zeker 100 m3, onder in het reservoir zit een soort klep die open gaat naar het schoepenrad onder in de molen, op de eerste etage is de malerij, op de twee etage woont de molenaar en op de derde etage slaapt de molenaar.
Maar de molen is niet meer in gebruik als molen, want het water in de rivier loopt maar liefst 7 meter lager dan nodig is om
het reservoir te vullen. Jammer het is wel een heel mooi plekje, misschien is het wel te koop, moet je wel - ook 's nachts - van kletterend water houden. We gaan verder en maken een wandeling door het dorpje Murat sur Vèbre, hier wel winkeltjes, zelfs een hotel restaurant maar op dit tijdstip (half drie) is alles nog gesloten, het is leuk hier wat rond te wandelen maar in twintig minuten heb je alle straten gehad. De route naar Fraïsse sur Agout gaat door enorme bossen met stijle hellingen links en rechts van de weg en de hele route komen we helemaal niemand tegen, je zal toch autopech krijgen. Fraïsse sur Agout is ook nog in diepe rust, een mevrouw laat het hondje uit dat is alles. Ze zien dat hier niet ver vandaan een meertje is, dus
we gaan daarheen, het is 5 kilometer en weer door hoge bossen met enorme bomen. Het dorpje heet Villelongue (daarvan zijn er in Frankrijk een flink aantal) en het ziet uit over het meer van Laouzas maar ook hier valt op, de lage waterstand in het meer, zeker twee meter lager dan gewoonlijk, het dorp is een touristen woonplaats, alle huizen zijn dicht, alle luiken zijn dicht, nergens een auto, nergens een mens, uitgestorven, bijna een spookstad, geen winkels, geen horeca, niets. We gaan terug naar Bedarieux en komen langs hoge hellingen, stijle rotsen en zien fraaie vergezichten. Het was een mooie dag, het is vrijdag dus eten we pizza. Welterusten.
7 februari 2016
Het heeft vannacht geregend en het is koud, we zijn blij dat de kachel goed doorgebrand heeft vannacht en vlot weer in 'vuur en vlam' staat nadat we er wat takjes en houtjes op gedaan hebben. We hebben een echt zondagmorgen ontbijt, eitje erbij, muziekje erbij, lekkere broodjes en een gewoon kopje thee. 's Middags maken we ons ommetje rechtsom als we bijna rond zijn begint het zachtjes te regenen maar voldoende om toch nat thuis te komen. Vandaag de rekening van T-Mobile opgezocht en we zijn ons dood geschrokken, omdat het internet er woensdag uit lag heb ik het storingsnummer gebeld, kosteloos staat er op de handleiding. Maar niets is minder waar, voor de eerste minuut betalen we € 2,70 en het waren drie gespreken samen goed voor € 57 euro, daarvoor heb je twee keer de tank van de auto vol. Weer een wijze les, nooit gratis nummers bellen met een buitenlands mobieltje want je wordt bestolen.
***Dan nog even dit. We staan deze week op een keerpunt, we zullen in de nabije toekomst zonder de Shell moeten want de wereld gaat rechtsaf - het milieuverdrag in Parijs - en Shell gaat rechtdoor, wat een gemiste kans. Zelfs Cojones en Buitenhof gaan er op in en vinden het de blunder van de eeuw en de eeuw is nog jong. Jongens tank nog even snel bij de Shell want voor je 't weet zijn ze er niet meer. Shell had er voor kunnen kiezen leidend onderzoek te doen naar alternatieve energievormen, brandstofcellen, aardwarmte, betere accu's, meer energie uit wind, water of zon maar niets van dat alles, ze willen gewoon olie en gas blijven oppompen en co2 in de bodem opslaan, verder komen ze niet. Triest.
9 februari 2016
Vandaag staan we op en het is heel helder aan de lucht, niet dat de zon schijnt maar het is zo geweldig helder. Wanneer we het dan toch over het weer (moeten) hebben, dan is het hier echt wel heel veel beter dan in NL. We zagen gisteravond de weerman met grote paarse vlekken op het scherm en dat belooft niet veel goeds voor de NL'ers. Het weer is hier toch echt veel zachter, rustiger - het waait ook wel eens maar een echte storm met windkracht 10 of zo dat is nog niet voorgekomen. Het regent hier ook maar niet zoals in NL, al weken niet, nog niet meegemaakt. De zon is ook krachtiger, als ie schijnt en het waait niet, dan kun je al heerlijk buiten vertoeven, wandelen, genieten van de natuur (blad opvegen). Dus op basis van het weer zou je hier zeker een betere plaats hebben dan in NL, maar het is dus niet zo dat je hier in de wintermaanden 'zomaar' naar buiten kunt dat is echt niet waar. Eerder schreef ik al, als je je huis niet uit kunt vanwege 3 graden of vanwege 8 graden, het is hetzelfde. In onze rubrieken/aspecten matrix telt het klimaat zeker mee maar je kunt nooit op basis van het klimaat alleen een keus maken waar je wilt wonen. Ook noemde ik al eens dat ouders het kunnen accepteren dat de kinderen naar een ver land vertrekken maar dat omgekeerd het toch wat moeilijker ligt.
Van een goede kennis kreeg ik een artikel uit de "Gelderlander", het ging over een echtpaar van net in de zestig dat in NL klaar was met het klussen in hun huis en zich verveelde. Om wat anders om handen te hebben gingen ze - voor een jaar - werken op een Camping met huurtenten. Ook leuk natuurlijk maar je zit wel weer vast, en dat omdat je klaar bent met je huis. Ofschoon heel herkenbaar is het - eindelijk - genieten van vrijheid een groot goed en wij willen ons zeker geen verplichtingen 'op de hals' halen zoals tentenverhuur. De meneer 'genoot' van het hout hakken voor de 'chauffage' (voor de kachel) en dat is wel een punt hier, ofwel je stookt je huis warm met elektrische kachels of met een houtkachel en met dat laatste heb je 't minstens twee keer warm. We weten er alles van - ofschoon wij niet hoeven te hakken heb je wel te maken met de kwaliteit van het hout, alleen twee jaar gedroogd hout is goed voor de kachel, onze derde kub hout is er al door, en bezig de vierde droog te stoken, zo nat is het en dat is heel vervelend.
11 februari 2016
Het weer is grijs en het ziet er niet naar uit dat de zon gaat schijnen maar morgen wordt het nog slechter en overmorgen nog slechter. We besluiten vandaag een rondritje te gaan maken, de eerste stop is Carlencas-et-Levas, een dorpje heel
karakteristiek boven op een heuveltop met twee straten maar wel een gemeentehuis "Mairie", een kerk en een dorpsplein, ja zo wil je dat Frankrijk er uitziet. We hebben het dorpje in vijf minuten wel bekeken. We duiken nu de bossen in over B-weg nou zeg maar C of nog beter D-weg. Het is een paadje met talloze haarspelbochten en het is maar goed dat er niemand op deze weg rijdt of staat want breder dan een auto is het paadje niet. Na een kwartiertje komen we bij een stuwmeer, het meer van Vailhan, de weg slingert er helemaal omheen maar het is verboden in het meer te zwemmen want elke honderd meter staat er een bordje. We stoppen een paar keer om echt leuke foto's te maken. Wat ook hier opvalt is de lage waterstand, het water staat toch zeker drie meter lager dan het zou moeten staan, het regenseizoen is nu wel bijna voorbij en over een jaar staat het dus
nog lager. De weg vervolgend komen we in Roujan, waar we dankzij een wegomlegging precies voor de kerk eindigen. De pastoor komt net de kerk uitlopen maar stopt onmiddelijk als hij ons ziet, enthousiast vraagt hij of we de kerk ook willen bekijken, nou graag reageren we en twee minuutjes later doet de pastoor de deur voor ons open en mogen we binnen kijken. Het is een kerk uit de 13de eeuw en behoorlijk groot voor een stadje als Roujan (1500 inwoners) en ook behoorlijk robust met zijn zeer zware zandstenen muren. De pastoor legt uit dat de kerk nu voor 14 stadjes en dorpjes rondom Roujan is. Ik heb wel meelij met de bezoekers van de kerk want er is geen verwarming en het is er echt stervenskoud. De pastoor vraagt waar we vandaan komen en Pays Bas vindt hij erg leuk, hij zegt dat hij uit Libanon komt en nu missionaris is in Frankrijk. We gaan naar Neffies, een dorpje richting Clermont. Ofschoon Neffies volgens de boekjes maar 700 inwoners telt is het toch een aardig stadje, groter dan gedacht met meerdere winkeltjes, restaurant, zelfs een hotel en een gotische kerk uit de VIII tot de XV eeuw. We maken een ommetje, petanque spelende mannen op het dorpsveld, een koerier op zoek naar een adres, giechelende Engelse
dames op weg naar hun auto, zomaar levendigheid in dit klein stadje. We gaan door naar Clermont, prachtige uitzichten zijn ons deel en stoer als we zijn houden we een pic-nic boven op een heuvel met een fraai vergezicht, het duurt precies 3 minuten, het waait te hard en is echt te koud. Clermont is leuk en ook druk, het parkeerterrein staat echt vol, zoeken naar een plaatsje, een kopje thee, telefoon van T-Mobile, jammer van de hoge kosten, de schuld van Orange, ja wij kunnen helaas niks voor u doen, ook goed. Na een ommetje door Clermont gaan we weer huiswaards, onderweg zien we dat er zelfs sneeuw op bepaalde bergtoppen ligt, de St. Martin (1040m), de le Caroux (1091m) en de Sommet de l'Espinouse (1124m), wie had dat gedacht. Als we thuis zijn regent het, het was een goede keus vandaag te gaan, we hebben geluk gehad.
*** Dan nog even dit. We weten nu wel dat de aarde rond is en vandaag kijk ik opnieuw naar de tijden van zonsondergang: De zonsondergang in Bedarieux is nu om 18:15, weer 21 minuten later dan op 30 januari, in Apeldoorn gaat de zon nu onder om 17:46, 28 minuten (was 29) later dan op 30 januari en in Trondheim gaat de zon nu onder om 16:50, 48 minuten later (was 51) dan op 30 januari. Wat nu ook opvalt is dat de toename behoorlijk constant is maar de toename wordt geleidelijk minder als je naar het noorden gaat. Opnieuw zijn wij blij voor al diegenen die nu tegen 5 uur 's middags nog een straaltje zon kunnen 'pakken'.
15 februari 2016
Het brood is op, dus vandaag boodschappendag, het weer is erg zonnig maar door de harde wind is het koud zo'n 8 graden. Het mooie weer doet ons besluiten vanmiddag naar ...... Bedarieux te gaan. We parkeren weer aan de Orb, een parkeerplaats die afgesloten wordt als de rivier te hoog is maar daar is dit jaar echt geen sprake van, dus met een gerust hart gaan we het
stadje in, deze keer wordt het linksaf, daar zijn we nog niet eerder geweest. Het blijkt een soort oude woonwijk te zijn met de voor Frankrijk zo typische woningen, drie of vier verdiepingen hoog, grote luiken voor de ramen, het meerdendeel dicht en één ingang voor al die appartementen. Of er ook iemand woont is niet te achterhalen want er is niemand te zien. Na een tijdje komen we bij het 'Maison de retraite' een soort bejaardentehuis maar ook daar is het heel stil, we lopen over de Chemin de Dio, een soort verhoogde weg (bolwerk zouden we in Friesland zeggen) die de rivier buiten de stad moet houden als het hoog water is. Het is een soort wandelpromenade maar ook honden uitlaatplaats gezien de kastjes met zakjes en de duidelijke instructies. We komen langs de Place Fabre maar wie dat nou was, geen idee maar er is wel een soort standbeeld echter zonder
tekst. We gaan terug naar de enige echte winkelstraat voor een kopje thee, bij de makelaar zien we nog net dat ons huisje in de folder staat, opnieuw valt op dat ons huisje met z'n 85 m2 wel een beetje stevig geprijsd is, want zeg nou eerlijk wat moet je toch met die 3 ha die er omheen ligt, ik had liever een groter huisje met wat minder grond eromheen. 's Avonds zien we "Droomhuis gezocht", het is weer genieten van de herkenning, maar deze keer vindt Sybrand de mevrouw wel heel erg aardig, het wordt een beetje 'te'. Ook hier weer grappig dat een huisje er leuk uit ziet maar dat meneer Edward toch iedere keer wel wat heeft aan te merken en dat mw. Ilja toch iedere keer wil klussen of schilderen. Wat ons opvalt is dat iedereen wel praat over wat ie wenst qua huis, qua uitzicht, qua natuur maar dat het nooit gaat over wat je achter laat. Wij zijn er nu wel achter dat je ook iets achterlaat dat je zult gaan missen als je voor vast elders gaat wonen. Het was weer een leuke uitzending.
16 februari 2016
Vandaag is een bijzondere dag, een emotioneel bijzondere dag want onze kleinzoon krijgt vandaag de eerste behandeling in de volgende fase van de behandeling tegen leukemie en dat is niet mis, drie dagen achtereen in het ziekenhuis aan vier slangen
hangen en het bed niet uit kunnen. Wij wensen het hele gezin heel veel sterkte om ook weer deze fase door te komen.
Het weer is opnieuw zonnig maar ook opnieuw koud, het wordt dus een autoritje. We hebben de noord-oost hoek gehad, de zuid-oost hoek gehad, het zuiden gehad, het noorden gehad, vandaag wordt het het westen. Eerst naar Hérepian, dan naar St-Gervais sur Mare onderweg prachtige vergezichten en we knippen er rustig op los. We nemen alle tijd om St-Gervais te bekijken, het is
niet groot maar wel erg leuk, met de rivier de Mare door het dorpje, een paar restaurantjes en een paar winkeltjes. Het ziet er overwegend best goed onderhouden uit, sorry maar dat zullen wel buitenlanders zijn want de Fransman is niet zo van het onderhoud dat weten we nu wel. Vanuit St-Gervais gaan we opnieuw de bergen over naar Rosis en dan naar Douch waar een klein heel oud kerkje staat. Rosis ben je al doorheen voor je de naam kunt zeggen. Dan via Combes naar Le Poujol-sur-Orb. We willen vervolgens naar Le Pin en dan zuidwaards naar Murviel les Bézier maar dat is een zo'n groot 'rondje' dat we dat zouden moeten racen om toch enigszinds op tijd weer terug te zijn dus dat stuk bewaren we voor een andere keer.
17 februari 2016
We hebben het vannacht koud gehad, net als in NL waar het zelfs -8 is geweest, heeft het ook hier gevroren, er ligt ijs op het zwembad. De kachel is net niet uit gegaan vannacht en het is maar 12 graden in onze 'living', dunne houtjes erop, dikkere houtjes er op, dikker hout er op en nou maar afwachten. Als ik uit de douche kom slaapt Emmie nog steeds, het is haar gegund en snel dek ik de tafel maar zet toch ook de elektrische kachel maar aan, want het zal niet snel 20 graden worden. Nadat de tafel gedekt is, roep ik Emmie toch maar het is half tien, bijna koffietijd. Met de elektrische kachel wordt het snel 17 graden maar daarna krijgt die het ook al moeilijk, want de houtkachel doet maar voor 'spek en bonen' mee, die is vooral bezig zichzelf op te warmen, het hout droog te stoken, dan zet Emmie ook nog de tuindeur open en even later is het weer 15 graden, wel lekker die frisse lucht maar warmer wordt het zo niet. Na de lunch doen we het rondje linksom want het is heerlijk weer om te wandelen, beetje fris, lekker fris. Terug in ons huisje zetten we de stoelen buiten, een beetje in de luwte is het heerlijk, kopje thee, koekje erbij, boekje erbij dit is de Languedoc. Of het ooit onze Languedoc wordt daar twijfelen we nu
steeds meer aan. Zoals eerder geschreven bij het zoeken naar een Droomhuis met omroep MAX zie je heel gemakkelijk de plussen en doe je je ogen - en je verstand - wel een beetje dicht voor de minnen. Binnenkort zullen we eens gaan zitten om onze rubrieken/aspecten matrix in te vullen met het verstand en de ervaring van nu, bijna drie maanden Languedoc. Het is buiten zo lekker dat we de kachel vergeten, ofschoon deze vol hout ligt is ie toch uitgegaan, zo nat was het hout en dat ligt dan al vanaf gistermiddag op de kachel te drogen, het is een schande. Ik leg de slaapsokken maar vast klaar, welterusten.
18 februari 2016
Vanmorgen is het minder koud dan gisteren, het is nu 4 graden, toch nog best koud dus. Het is ook bewolkt en het is vreemd dat het dan toch nog zo koud blijft. Door het 'wat minder aangename weer' hebben we tijd om onze rubrieken/aspecten matrix vandaag eens door te nemen. We kiezen vandaag voor de rubriek Cultuur met de aspecten Bioscoop, Theater, Musea, Eetcultuur en
Verenigingen. Bij de rubriek Cultuur gaat het niet om de vraag of we er gebruik van zouden willen maken maar of het mogelijk is en of het 'prettig' is.
De Bioscoop, er zijn er genoeg, zelfs in Bedarieux maar ook Pezénas en natuurlijk Bézier maar het is wel in het Frans en dat is jammer voor ons want dat gaat ons te vlug en het is niet ondertiteld, we kunnen het niet volgen. Score een 5.
Het Theater, er zijn eveneens moglijkheden maar dan vooral in Bézier of Montpellier, toch echt niet in elke plaats,logisch maar het is ook in het Frans en dus lastig te volgen, behalve als het een Italiaanse Opera is..... Score een 3.
De Musea, echt iets voor ons en ook op talloze plaatsen beschikbaar, groot en klein en vaak is er een uitleg in het Engels. Score een 7.
De Eetcultuur, tja, restaurants genoeg, zelfs hier in Bedarieux zijn er zeker zes, de meesten zeer eenvoudig, van het niveau eetcafé of pizzeria maar dat is ook zo ongeveer ons niveau want we gaan zelden voor slakken, mosselen of fois gras maar de Franse Keuken is geen Duitse keuken en wij zijn in NL toch wel een beetje op de Duitse keuken ingesteld, schnitzel, biefstuk, soms hert of vis en dat vindt je hier niet zo snel. Score een 6.
De Verenigingen, tja ze zullen er wel zijn maar met ons gebrekkige Frans is het niet of nauwelijks mogelijk deel te nemen, mogelijk dat de vereniging van "Nederlanders in de Languedoc" een uitkomst biedt. Score een 4.
De waardering voor deze rubriek in NL is een 8 maar de score hier in de Languedoc is maar een 5. Tja toch een probleempje als we hier blijven wonen.
19 februari 2016
Het is en het blijft koud maar de zon is vollop aanwezig, Emmie doet de was, het wordt vriesdrogen als je het mij vraagt. We doen de wekelijkse boodschappen en na de lunch willen we ons rondje van 16 februari afmaken. Eerst tanken en dan rijden. We
gaan naar Le Pin - en daarvan zijn er in Frankrijk heel veel - vandaar naar Roquebrun, dan via Cessenon naar Murviel les Bézier en zo weer terug. De route naar Le Pin is geweldig, door beboste heuvels, over kleine bergen met prachtige vergezichten en dan soms zomaar de resten van een dorpje of beter gehucht, vijf of zes huizen deels vervallen. Ook hier natuurlijk weer talloze haarspelbochten maar dat hoort erbij is het is ook leuk maar je wil ook wat van het landschap zien, we stoppen regelmatig om een foto te maken. Het gaat steeds hoger naar de Suc de Calen (700m), net voor de top hebben we een super uitzicht op de vallei van de Orb met Le Poujol, Lamalou, Herépian en ver weg Bedarieux. Als we over de top zijn krijgen we
het zicht op Le Pin en Le Lau, erg fraai om te zien hoe deze dropjes in het dal zijn 'weggestopt'. Wat is het toch een mooie route. Na weer heel wat bochtenwerk komen de door Le Lau en even later door Le Pin, weinig voorzieningen maar alles is wel mooi opgeknapt, vast veel buitenlanders, sorry maar de Fransen laten het gemakkelijk verslonsen. Verder over de D14 naar Roquebrun. In 2014 waren we hier ook met omroep MAX en we hebben dat toen erg leuk gevonden, we nemen de tijd voor een wandeling naar de plekjes waar we toen ook geweest zijn. Wat wel opvalt is dat het nu zo rustig is, zo weinig mensen op straat. We gaan nu via Cessenon sur Orb - waar we in 2014 gelogeerd hebben - naar Murviel. In Murviel parkeren we ons blik en gaan ook hier
op zoek naar de herinneringen, we vinden na enig zoeken het restaurant waar we aten en even later ook de bakkerij en het pleintje waar we met de MAX bemanning het avontuur toen afgesloten hebben, het is er stil terwijl we het zo levendig
herinneren. We vinden na enig zoeken ook de kerk en de Mairie, boven op de top van de 'berg' waarop Murviel gebouwd is, hier waren we nog niet eerder geweest, wat een uitzicht, de hele streek ten zuidoosten van Murviel is goed te zien, schitterend. We eten lekker pizza thuis. Als we afwassen merken we dat er weer inwoning is en dus de muizenval klaar zetten vanavond. En doe de slaapsokken maar aan want het wordt koud.
20 februari 2016
Er zit een muis in de val, er ligt ijs op het zwembad, de kachel is bijna uit, het ontbijt is eenvoudig maar lekker, tja een heerlijk begin van de dag. Ik heb last van mijn schouders, gisteren vanwege het mooie weer eventjes met het raam van de auto open gereden, tja, een heerlijk begin van de dag. Er zijn zo van die dingen die me bezig houden, gisteravond had ik het over mijn grootvader, Opa Frans, eigenlijk was hij een zzp'er - avant la lettre - want hij maakte in zijn éénmansbedrijfje kleinmeubelen voor de koffiebrander Koopman Heeres in Bolsward. Op een zekere dag vraag de Koopman of opa Frans even langs wil komen. Natuurlijk doet opa Frans dat, want het is zijn broodheer. Dan zegt koopman Heeres ik ben erg tevreden over de theekastjes die je maakt, over de krantenbakken en de brievenhouders, je mag ze het komend jaar ook weer voor mij maken. Oh dat is fijn, opa Frans blij want werk is eten, zo simpel is het. Maar zegt koopman Heeres, niet voor de oude prijs, een theekastje wil ik nu voor 4 gulden vijftig. Tja dat is erg jammer voor opa Frans want hij kan gewoon niet weigeren, want hij is bang dat ie dan zonder werk komt te zitten. Maar ja voor 4 gulden vijftig dan verdien ik er niks aan wil hij nog zeggen maar de woorden komen er niet uit. Thuis zegt opa Frans tegen Henderina: ik heb weer voor een heel jaar werk, hij vergeet de andere kant van het verhaal mee te delen. Tot zover dit waargebeurde verhaal maar hoe is het nu, met de zzp'ers, kunnen zij wel zeggen voor 28 euro kan ik het eigenlijk niet doen want dan verdien ik niks meer. Voor elke zzp'er staan er tien in de rij om het wel voor 28 euro te doen, immers werk geeft de illusie dat je wat verdient, ook al verdien je niks. Nog even doorgaan zo in NL en de hongerwinter staat weer voor de deur zonder winter.
21 februari 2016
Ha heerlijk zondag, eindelijk een rustdag, zijn we wel aan toe, hebben zo hard moeten ..... ja wat ook al weer, je wordt toch ouder, eerder aan rust toe, eerder dingen vergeten die je gisteren gedaan hebt, houden we daarom een log bij, tja wie weet.
Het is echt schitterend weer, vollop zon, een strak blauwe lucht, heel weinig wind en om elf uur is het dan zover, de tot zover koude natuur is opgewarmd, in de zon is het 33 graden, we gaan naar buiten waar - slechts zelden - de vogeltjes fluiten. De koffie is op, wijntje erbij, glaasje water erbij, de strandstoel uitgeklapt, een boekje erbij, eventjes puzzelen,
een stokbroodje uit de oven, een middagdutje, een kopje thee, nog eventjes liggen op de strandstoel, de zonnekracht wordt al weer minder, de kachel vast wat opstoken, binnen is het 17 graden. Koken, karbonade eten, een mooie warme dag, de eerste in lange tijd. Zouden we slaapsokken ook aan moeten..... Welterusten.
Naar de volgende week